Çocuk ruhlu, savunmasız Yağmur ve ömrü boyunca onun kahramanı olmaya yemin etmiş Barış Alper'in hayatını anlatan mini hikayemiz.

Spor muhabiri olmak isteyen Kayra babasının arkadaşıyla beraber Almanya'ya gider. Orada Semih Kılıçsoy ve takımın diğer oyuncularıyla tanışır.

"Bir bilsen ne kadar zamandır şunun hayalini kurduğumu." Şakağıma doğru bir öpücük daha kondurdu. "Seni doyasıya öpüp koklamayı." Ardından yanağıma indi öpücükleri. "Geldin ve beni dünyanın en mutlu adamı yaptın." Dudağımdan da öpüp alınlarımızı birbirine yasladı. "Seni çok seviyorum. Seni senden çok seviyorum." Bu kez ben dudaklarına ufak bir öpücük bırakıp ayrıldım. "Seni çok seviyorum. En az beni sevdiğin kadar seviyorum seni." Kollarımı boynuna dolayıp yüzümü boynuna gömdüm. Kokusunu içime çektim. Çok özlemiştim.

"Sen gerçekten sevmeyi biliyor musun Güneş gerçek sevgiden bahsediyorum. Sevmek sevilmeye de izin vermektir, sen sadece sevmek istiyorsun."

"Hadi be oradan, sana mı bakacağım ben?" "Büyük konuşma bence." Büyük konuşmuşum. Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Görseller benzetme için kullanılmıştır.

Bizim hikayemiz 'yes to heavenle' bitti. Şimdi yeniden 'yes to heavenle' başlıyor.

"Topu kafama bilerek fırlattığını biliyorum, Aktürkoğlu, eski sevgilimsin ayrıca artık düşmanım da sayılırsın." Kerem Aktürkoğlu FF.

Yeşil sahanın üzerindeyken top ayağıma geldiğinde tribünlerdeki ses yükselmişti. Fenerbahçe taraftarı hep bir ağızdan iki kelime söylüyorlardı sadece. "Rüzgâr'ın kızı".

"Diyorum ki, aklımı başımdan alıyorsun." dediği şeye kıkırdadım. "Bana aşık olduğunu bu kadar belli etmemelisin." gülerek dediğim şeyle bana o kadar anlamlı bakıyordu ki. "Sen bana aşık değil misin?" Kafasına hafifçe vurduğumda cevabını bekledi. "Bildiğin bir şeyi neden soruyorsun?" "Senden duymak hoşuma gidiyor çünkü." Kafamı salladım.

"Pıçak jilet neşter, kopuyoz genjler" Gönül ister ki Aslı olup Kerem'e yar olayım ama benim adım Asel. (benim adım cafer) Çocukluk aşkım olan sarı kafayla saçma bir şekilde ayrılıp sonra yine kaderiniz bir cilvesiyle tekrar birleşmemizin mucizeydi bizim hikayemiz. "Ya ben sana gönül rahatlığıyla seni seviyorum diyemiyecek miyim?" Barış uzandığı koltuktan başını kaldırdı. "Söyle kanka biz duymayız" ağzındaki çubuk tarçınla bize bakarken. "O çubuk tarçını.." İşte bizim ilişkimiz kalabalıkdı biraz. Kerem ben ve barış,arda,irfan,oğulcan,taylan,halil benim küçük ailem.