Oğuz Atay ve Olric arasındaki bütün konuşmalar...

İɴᴛɪʜᴀʀ ʜᴀᴛᴛı ᴀᴅıʏʟᴀ ʙɪʟɪɴᴇɴ çᴇᴛᴇ, ɪɴsᴀɴʟᴀʀı ɪɴᴛɪʜᴀʀᴀ süʀüᴋʟᴇʏᴇʀᴇᴋ öʟᴅüʀᴍᴇsɪ ᴠᴇ ᴅᴏʟᴀɴᴅıʀᴍᴀsıʏʟᴀ ʙɪʟɪɴɪʀ. ʜᴇʀᴋᴇs ᴏɴʟᴀʀᴅᴀɴ ᴋᴀçᴍᴀʏᴀ çᴀʟışıʀᴋᴇɴ, ɢᴇɴç ᴋıᴢ ɴᴇʀᴇᴅᴇɴ ɢᴇʟᴅɪğɪɴɪ ʙɪʟᴍᴇᴅɪğɪ ʙɪʀ ᴄᴇsᴀʀᴇᴛʟᴇ çᴇᴛᴇ ʟɪᴅᴇʀɪɴᴇ ʏᴀᴢᴍᴀʏᴀ ʙᴀşʟᴀʀ. ᴀᴋşɪɴ; Öʟᴍᴇᴋ ɪsᴛɪʏᴏʀᴜᴍ ᴀᴍᴀ ʙᴜɴᴜ ʙɪʟᴇ ʏᴀᴘᴀᴍᴀʏᴀᴄᴀᴋ ᴋᴀᴅᴀʀ ᴄᴇsᴀʀᴇᴛsɪᴢɪᴍ. ᴀᴋşɪɴ; ʙᴇɴɪ sɪᴢ öʟᴅüʀᴇʙɪʟɪʀ ᴍɪsɪɴɪᴢ? ᴀᴋşɪɴ; ʙᴇɴɪ sᴇɴ öʟᴅüʀᴇʙɪʟɪʀ ᴍɪsɪɴ? ʏᴀᴢᴅığıᴍ ɴᴜᴍᴀʀᴀɴıɴ ᴋᴀʀşısıɴᴅᴀ ᴋɪᴍ ᴏʟᴅᴜğᴜɴᴜ ʙɪʟᴇ ʙɪʟᴍɪʏᴏʀᴅᴜᴍ. ᴛᴇᴋ ʙɪʟᴅɪğɪᴍ ᴏɴʟᴀʀ ʜᴀᴋᴋıɴᴅᴀ çıᴋᴀɴ ᴋᴀɴ ᴅᴏɴᴅᴜʀᴜᴄᴜ ʜᴀʙᴇʀʟᴇʀᴅɪ; ɪɴsᴀɴʟᴀʀı ɪɴᴛɪʜᴀʀᴀ süʀüᴋʟᴇʏᴇʀᴇᴋ öʟüᴍʟᴇʀɪɴᴇ ʏᴏʟ ᴀçᴛıᴋʟᴀʀı, ᴅᴏʟᴀɴᴅıʀᴅıᴋʟᴀʀı ᴠᴇ ᴋɪᴍʟɪᴋsɪᴢ ᴏʟᴅᴜᴋʟᴀʀı ᴅışıɴᴅᴀ ʜɪçʙɪʀ ʙɪʟɢɪ ʏᴏᴋᴛᴜ. ᴏɴʟᴀʀᴄᴀ ɪɴsᴀɴᴀ ᴍᴜsᴀʟʟᴀᴛ ᴏʟᴜʏᴏʀʟᴀʀᴅı ᴀɴᴄᴀᴋ ᴇᴍɪɴɪᴍ ʙᴜ ᴢᴀᴍᴀɴᴀ ᴋᴀᴅᴀʀ ʜɪç ᴋɪᴍsᴇ ᴋᴇɴᴅɪ ɪsᴛᴇğɪʏʟᴇ ᴏɴʟᴀʀᴀ ʙᴜʟᴀşᴍᴀᴍışᴛı. ʙᴇɴɪᴍ ᴅışıᴍᴅᴀ. ʙᴇʟᴋɪ ᴅᴇ ʙᴜ ʙüʏüᴋ ʙɪʀ ʜᴀᴛᴀʏᴅı, ʙᴇɴɪ ʜɪç ɪsᴛᴇᴍᴇᴅɪğɪᴍ ʏᴇʀʟᴇʀᴇ süʀüᴋʟᴇʏᴇᴄᴇᴋᴛɪ ᴀᴍᴀ ᴀʀᴛıᴋ ɢᴇʀɪʏᴇ ᴅöɴüş ʏᴏᴋᴛᴜ; ʜᴇʀ şᴇʏ ɪçɪɴ çᴏᴋ ɢᴇçᴛɪ çüɴᴋü ᴍᴇsᴀᴊʟᴀʀıᴍ çᴏᴋᴛᴀɴ ᴏᴋᴜɴᴍᴜşᴛᴜ. ⚠

Victor Hugo, 1829 yılında yayımlanan Bir İdam Mahkûmunun Son Günü'nü yazdığında 26 yaşındaydı. Genç yazar, ölüme mahkûm edilen bir insanın son gününü büyük bir ustalıkla anlatarak kamu vicdanını etkilemeyi ve idam cezasına karşı bir protesto hareketi başlatmayı amaçlamış, başarılı da olmuştur. Bugün dünyanın birçok ülkesinde idam cezası yürürlükten kaldırılmışsa, böylesi bir cezanın hem trajik hem de insanlık dışı yanını daha XIX. yüzyılın ilk yarısında gözler önüne seren Hugo'nun bunda hiç de azımsanmayacak bir payı olsa gerek. Şiirleri, oyunları, Sefiller ve Notre-Dame'ın Kamburu gibi yapıtlarıyla Romantik dönem Fransız edebiyatının en saygın yazarlarından biri olan Victor Hugo'nun bu romanının bir başka önemli özelliği de, bir tür "zihinsel otopsi" niteliği taşımasıdır. Can Yayınları Çeviri: Erhan Büyükakıncı

Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

Uyarı: Bu kitap 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir. *** Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı.

17 NUMARA ÖZEL BÖLÜM 17 NUMARA OKUMAK ŞART DEĞİL, BAŞKA BİR EVRENDE EN GÜZEL HALLERİNDELER SADECE. YAŞANMIŞLIKLAR YOK VE 17 NUMARA'DAN SPOİLER İÇERMEZ.

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

'Umudun gece ise, ay'a tutun.' ∞ (15/08/2018; Başlama tarihi.)