Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

••• Kim sadık kabuslarından kaçabiliyordu ki ben yakamı kurtaracaktım bu korkudan? Bütün çabam kurtulmak için değil miydi? Tek isteğim beni hayatta tutacak güce sahip olmak değil miydi? "Bu işte yalnızız Zeynep." Ben zaten yalnızdım, dedim içimden, yeşil gözlerin sahibine gururlu bir gülümsemeyle bakarken. Ben, kısacık ömrümün bu anına kadar hep yalnızdım, verdiğim savaşımda. Kaçmak için giriştiğim mücadelemin tek bir anına şahit olsaydı eğer, bir başıma çırpınışımı görür, bunun benim için önemli olmadığını bilirdi. "Ben yalnızlıktan hiç korkmadım... Ama sen?" Belki yol arkadaşını süzdü beni dikkatle izlerken, belki de suç ortağını tarttı bir kez daha emin olabilmek için. Bu işte ortak olmaya layık mıydım? O intikam istiyordu, ben başka bir intikamın kurbanı olmaktan kurtulmak... "Sen, Ata?" Yerde, acılar içinde, acınası haline aldırmadan boyundan büyük işlere kalkışan yorgun bedenime doğru uzattı elini. Tanımadan, tanışmadan, daha iki yabancıyken tuttum o eli. Ortak acılarımız, farklı zerrelerimizde aynı yaralarımız varmış meğer, bilmeden... Ne kaybedebilirdik ki canımızdan başka? Neyi feda etmekten korkabilirdik? Bir hiçti hayatım ama azrail düşmüştü peşime, sanki geleceğe dair yaşama hevesimin kokusunu almış gibi. Ata, bana o geleceği verebilir miydi? Tam burada, aklımdakilerden habersiz beni bir kukla gibi kullanacağını sanırken... Zamanı geldiğinde, onu öldür dediğimde... bu ortaklığın karşılığını verebilecek miydi? Ah Ata... Sen beni kurban etmiştin bilmeden, ben de seni. Senin, çıkmazından kurtulduğun yolundu, en derinlerde birbirimize körkütük bağlanmamız; benim ise büyüdüğüm yol. ••• •İlk Yayım Tarihi 28.02.2021•

Çocukmuşum, asla da büyümeyecekmişim; evet ikiniz de yüzüme vurduğunuz için artık ben de ne bok olduğumu biliyordum. İstemediğim olduğunda bencil davranıyormuşum; hep aynı muhabbet... Oysa ne kadar özür dilemişti bunları bana önceki söyleyişinde. Benim hakkımda düşünceleri değişmeyecekti. Benim hakkımda hiçbir şey değişmeyecekti. İstedikleri an hava alması istenen bir mahkum gibi davranıp yine özgürlük için beni teşvik edeceklerdi. Sokakları vaat eden o değil miydi? Normal olmamı isteyen? Sahi o insanlar sevmez miydi birini, ya da sokaklarda boş boş gezmeyi? "Ya biri bulsaydı seni!" diye bağırdı evi inleterek. Öldürürler miydi? Bu defa kurtaramaz diye mi korkuyordu...? Bunun sorumluluğu muydu onu ezen? Nasıl kurtarırdım onu bu derdinden? Nasıl kurtulurdum bununla yaşamaktan? "Keşke tutmasaydın beni."

Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye. Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini ödeyen masum kız değil bir tek acı çeken. Geçmişin intikamı için geleceği verdiği sözlerle yakan bir gencin; bu oyunda temizlenmeyi bekleyen ve ölümün istediği ruhların acı çektiği bir hikaye. Kabuslara sığınmış, özlem duyulan huzurun hikayesi. Bu hikaye, her zerresiyle can yakan Avcı'nın hikayesi. Umutların, kırgınlıkların ve vazgeçmişliklerin keskin kıymıkları benliklerinde en derin yaraları açarken, tüm olumsuzluklara rağmen savaşmayı bırakmayanların hikayesi. Ta ki kendi finallerini yazana dek. Kimi ölü kalplerde, kimi ölü bedenlerde... •●• •İlk yayım tarihi 9Ağustos2014• •●•

O yıl, bahar fırtınaları çok uzun ve şiddetli geçti. Birçok ceset bulundu. Ve hepsinde K.B. işareti vardı. O, bir katil... Kahverengi gözlerinin ardında karanlık düşünceler besliyor. Karanlık zihnini aydınlatan tek şey kan. Polisle, kedinin fareyle oynadığı gibi oynayan bir avcı. Bazen de usta bir yalancı... Ama o bizden biri, çok yakınımızda. Bazen de karşımızda... HİÇ BİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK! Üçlemenin ilk kitabı olan Katil, tedirgin edici bir gerilim, korku ve dehşetin tüylerinizi ürperten sırların yer aldığı, baş döndürücü karmaşık bir gizem. ©Tüm Hakları Saklıdır. (14.12.2014)

Geleceğime dair kararları kim veriyor? Ailem mi? Arkadaşlarım mı? Yoksa geçmişte ne yaşadığıma dair hiçbir bir fikri olmayan insanlar mı? İyi veya kötü biri miyim bilmiyorum ama eski ben olmadığım açıkça ortada. Siren sesleri sokakları dolduruyor, bir kaçağın haberleri ana haber bültenlerini işgal ediyordu. Kimi, ellerinden kaçırdıklarına dair en küçük bir fikri olmayan polisler beni sorguluyordu. Tek bir şeyden emindim: HİÇBİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK! Üçlemenin ikinci kitabı olan Kaçak, akıllara durgunluk veren bir kaçışın, yürekleri sızlatacak bir dramın, imkânsızın gerçekleştiği bir gizemin hikâyesidir. ©Tüm Hakları Saklıdır. (17.07.2019)

Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ aynı kayıtsızlıkla beni izlerken, "Yalvaracaksın!" Diye bağırdım tekrardan. Gardiyanlar sert bir uyarıyla beni ikinci kez yakalayıp ters kelepçe yapmak için yere düşürdüğünde, Deren sanki yere uzanabilmem için bir adım geriye çıktı. Aşağıdan ona, alev alev gözlerle bakarak başımı salladım. "Benden bir çocuğun olması için yalvartacağım seni." Hikâyede +18 unsurlar yer almaktadır!

"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?