Abisinin arkadaşlarıyla işi olduğu için kardeşini evden çıkartır ve kardeşi evden çıkarken,gelen kişilere hesap sormasıyla başlar her şey..

"İlk aradan koşun! Kestirmeden yakalayıp getirin. Sakın zarar vermeyin!" Anlaşmayı reddettiyse, sonu benim elimden olacak... Karanlık sokaklarda yankılanan emirler, bir hayatın peşine düşmüş silahların sesiyle birleşiyor. Nefes almak bile lüksken, kaçmak bir mucizeye dönüşüyor. Her adımda korku daha da derine işliyor, her sokak daha da daralıyor. Bu hikâye, bir seçimle başlıyor. Ama her seçim, bir bedel ister. Umutlar yıkılmış, hayaller askıya alınmış, cesaret ise sınanıyor. Korkunun ne olduğunu bilmeyen biri, onu iliklerine kadar yaşadığında ne yapar? 'Duyduğum sesler bedenimde ki korkuyu iliklerime kadar hissetmemi sağlarken, hızlı koşmam imkânsız hâle geliyordu. Buradan kaçmanın bir yolu olmalıydı. Daha önce hiç böyle tehlikeli sokaklar görmemiştim.' 'Aldığım kararların bana getirisini hesaplamadan bu yola girdim. Bunu yapmamalıydım. Daha fazla koşacak halim yoktu. Ayağım fazlası ile acıyor, boğazım ise tek kelime edemeyecek kadar kurumuştu. Son iki sokak... Buradan kurtulmama son iki sokak kalmıştı, birazdan caddeye varacak ve ilk arabaya atlayıp kaçacaktım., Arkamda kimsenin olmaması yavaşlamamı sağlarken, çarptığım bedenle dengemi kaybedip yere düştüm. Kim olduğuna bakmak için kafamı kaldırmak istediğimde çoktan bayılmıştım. "Yıldız Bıçağı", hayatta kalmanın, kaçmanın ve yüzleşmenin romanı. Gizemin, aksiyonun ve karanlık sırların tam ortasında bir maceraya hazır mısınız? ---

Aile baskısı olan bir genç ne kadar cesaretli olabilir? Hayallerini yaşamak sadece rüya mı? Belki de elinden tutacak bir ele ihtiyacı vardır. O el sen olur musun? Kitabın ismini değişeceğim! İddia sonucu bu ismi koymak zorunda kaldım

Siyah Güz Semti denilen ruhsuz insanlarla dolu bir yerleşim yerine annesi ile taşınmak durumunda kalan yetenekli dansçı Destina durumdan hiç memnun değildir. Üstelik devasa evleri eski, bakımsızdır ve tuhaf birkaç komşunun bulunduğu, orman yakınlarında ıssız bir kesimdedir. Sağlarında kalan evin penceresinde kimi zaman kendisini izlerken yakaladığı insan silueti ise gün geçtikçe Destina'nın daha çok dikkatini çeker. Ve bu yabancı adamla tanışması gecikmez. Rahatsız edici olaylar başına gelirken ve huzursuz geceleri gitgide zorlaşırken Destina, en az kendisi kadar soğuk olmasına rağmen vücut sıcaklığını artırmayı başaran bu çekici komşuya güvenip güvenmemekte kararsızdır. Çünkü ortada, başına kötü şeyler gelen genç kadın haberleri dolaşmaktadır. Kaldıkları evin içinde sesler duyuluyor, ormanda gölgeler beliriyordur... Ve o evde olmalarına feci takmış, kimliği bilinmeyen biri onları tehdit ediyordur.

(3) Celestina Cortese, yeni bir hayata gizlenerek adım atmıştı. Geçmişini silemeyeceğini bildiğinden, yaşamına sessiz ve görünmez olarak devam etmeyi seçmişti. Alessandro Castellan Balcani ise korkusuz biriydi. Celestina'yı yakınına çektiği gibi, geçmişinden kaçamayacağını gösterecekti.

Hepimiz karanlığa mahkumduk. Özelliklede ben. Herkese bir çıkış yolu vardı belki ama bana yoktu. Geçmişin simsiyah kolları bedenime dolanmıştı. Çırpınsam soğuk bir bataklık gibi içine çekiyordu beni. Bağırsam çamurlar ağzıma kaçıyordu. Çıkmak için çabalasam tiz bir kahkaha kulaklarıma doluyordu. Kim kurtarabilirdiki beni bu karanlık bataklıktan? Kim elini uzatırdı? Kimse... Ben el uzatılacak bir kız değildim. Kimdim ben? Yaptıklarımla ateşi hak eden bir baba katili...

"Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."

"Bedel." diyerek fikrini belirtdi Munkhbat. Çilde şaşkın gözlerle arkadaşına baktığında Munkhbat sıkıntı yok dercesine gözlerini iki kere yumub açtı. Munkhbat kartları açarak "Bizim isteğimize karşı ailemizden bir kişinin canı." dedi. Duyduklarıyla dudakları yukarı kıvrılan Çilde, arkadaşının ne kadarda acımasız olduğunu daha iyi anladı. Merhamet onlardan hep uzak olmuşdu, hep onlardan uzak olacağı gibi. "Kim?" dedi boğuk sesin sahibi. Kim idi o talihsiz kişi? Kim işlemediği günahın suçunu yıllarca ödeyecekti? Munkhbat ve Çilde göz-göze geldiklerinde, her iki dostda gülümsedi. İkiside aynı anda, sözleşmişler gibi "Gözlerimin rengine ilk sahib olacak o talihsiz kurban." dediler. O talihsiz kurban. Üç kelime, on beş harf duygusuzca iki gençin ağzından döküldü. Ahu Göktaş büyük babaannesi olan Çilde Göktaşın gözlerini taşıyan ailenin ilk ferdi idi. Cüneyt Vural büyük anaannesi olan Munkhbat Kartalın gözlerini taşıyan ilk ve son kişi idi. Ahu Göktaş ve Cüneyt Vural, iki kişi kendileri dahi bilmeden bir törene kurban gitmişdiler, hemde hiç doğulmadıkları bir dönemde. ~ Geçmişten geleceğe gizilmiş yol. Hemde öyle bir yol ki, yol başlı-başına engellerden, bedellerden, yokuşlardan ibaret. İki farklı yaşam aynı evrende olsa ne olur? İki farklı kişi aynı düşünceyle harmanlanıb büyürse ne olur? Sonuçlar bedellere bağlı, bedeller geçmişe. Sonuçlara yaklaşmak lazım son için, sona yaklaşmak lazım mutluluk için. Mavilerinde cesaretini, kızıllıklarında korkusuzluğunu, kalbinde sevgisini taşıyan Ahu Göktaş. Siyahlarında güvenini, kahvelerinde merhametini, kalbinde korkusunu taşıyan Cüneyt Vural. Sien~ onun gibi düşünmek, onun gibi bir zihniyyete sahib olmak #1acı #1bedel #1sevgi #1hüsran #1bilinmezlik #1cesaret

O, genç bir savaşçı. Adı Kürşad. Yüzyıllardır süren kanlı bir düşmanlığın ortasında, iki büyük gücü barıştırmak gibi imkansız bir görevi üstleniyor. Büyük Hun İmparatoru Metehan'ın elçisi olarak Çin'in görkemli başkentine giden tehlikeli bir yolculuğa çıkıyor. Yolda beklenmedik dostluklar kuruyor, tehlikelerle yüzleşiyor ve kendi içindeki gücü keşfediyor. Peki, Kürşad bu zorlu görevi başarabilecek mi? İki halk arasındaki ön yargıları yıkıp kalıcı bir barışın yolunu açabilecek mi?

0543*: Teneffüste bir ara göz göze geldik. 0543*: Bu yüzden seni affettim.【𝟷𝟶:𝟻𝟽】 ••• Gelin hep beraber Sare'nin yavaş yavaş Belirsiz'ine aşık oluşuna şahitlik edelim. Hayat bu ya, belki sizin de bir Belirsiziniz vardır dışarıda bir yerde. ••• ~ Bölümler çok ama kısadır ~ Tüm hakları saklıdır ~ Kapak tasarımı: yazarın kendisi ~ Texting ~ Meyve serisi 2 ~ Tek başına okunabilir ••• Başlangıç tarihi: 『01.10.2021』 Tamamlandığı tarih: 『xx.xx.xxxx』