Benim adım Güzide değil. Yıllardır insanlara ısrarla bunu anlatmaya çalışıyorum. Biriyle yeni tanıştığımda kimliğimde yazan, annemin bana verdiği ismi hiçbir zaman söylemem. Adım Güz derim, çünkü öyledir. "Benim adım Güz" dediğimde çok daha iyi hissederim kendimi. Güzide iken benden beklenenler sessiz, söz dinleyen, ailesinin isteğine göre yaşayan bir kız olmam yönündeyken, Güz olunca en büyük tutkum tekvando ile hayatının iplerini elinde tutan bir kız olabiliyorum. Benim adım Güz.

Bir varoluş hikâyesi... Günlüklerden günümüze ulaşan... Sahip olduklarınız size yetmiyor mu? Öyleyse sizi kendi hikâyeme davet ediyorum. Belki de şükretmeniz gereken bir hayata sahipsinizdir. Yanımda olmanıza ihtiyacım var ☁️ Herkes gibi benim de bir hikâyem var ama biraz farklı sanki... Çocukluğum bulutlara olan aşkımla geçti, gençliğim de öyle ve şimdi ben hâlâ bulutlara aşık bir adamım... Belki de buluttan bir adamım. Kimsenin sevmediği, kimsenin yanında istemediği bir adam. Tükenmiş, çaresiz ve aptal. Evet aptalım. İnsanın kendini aptal hissettiği anlar olur. Ben o anları pek sık bir şekilde yaşıyorum. Kalbim buluttan çünkü ve her kırıldığında utanmadan döküyor yağmurlarını... Sonra bir gökkuşağı çıkıyor ortaya ve ben ona aşık oluyorum. Artık ağlamadan onu göremem. Bu da böyle bir masal işte. Bulutlarımdan yaşlar düşer ve güneş doğar ansızın sonrası sen... Bembeyaz bir bulutun hayatına renk katarsın ama kalır mısın benimle? Bilmiyorum. Aptal bir aşık gibiyim, yeri belirsiz bir bulut gibiyim... Ben buluttan bir adamım, peki sen? Sen, ben ağlamadan gökkuşağı olabilir misin?

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...