Asel sadece kuzenine mesaj atacaktı... Ama Fransa'nın en büyük mafyasına yazdığını fark ettiğinde artık çok geçti. Bir yanlış numara, bir yanlış adam... Ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Asel'in sıradan hayatı, bir mesajla tehlikeli bir oyunun parçası haline gelir. Onun için bu sadece bir hata olabilir... ama karşısındaki adam için belki de kaderin ta kendisi. Aşk mı geliyor, yoksa bela mı?

"Komutanım, roket atar!" dedi Halil. Duyduğum sesle eş değer olarak, bir patlama meydana geldi. Nefesim kesilmişti, yaralandığım için değil, timimden ses gelmediği için. Düşünmek istemedim şehit olma ihtimallerini, arızalansın istedim kulaklıkları. Olmayınca olmuyor, demişler. Bağırdım tüm gücümle kulaklığıma, "TİM SES VERİN, HERKES İYİ Mİ!" bu bağırışıma kimsenin yanıt vermediğini anlayınca durdu dünyam. Elimdeki el bombalarını, karşımdaki itlerin üstüne yağdırıdım. Hepsi leş olmuştu, ama volkan timi yok olmuştu. Mevzilendiğim yerden çıktım ve herkesin mevzisine doğru yürüdüm, etrafta bulunan uvuzlar nefesimin cigerlerime batmasını sağlıyordu. Benim timimin parçaları olamazdı onlar değil mi? Oturduğum yere çöktüm ve sırtımı büyük bir kayaya yasladım. Elim göğsümdeki ağrıyı geçirsin diye masaj yapıyordu, ama ben şehitlerimin parçalarını görmüştüm. Bu vatan uğuruna can veren timimi görmüştüm, bu ağrı kalbimde sızı olarak kalacaktı. Iyileşmeyecektim, alışacaktım.

Psikiyatri mezunu, yüzbaşı Hakan Alp Eroğlu'nun yâri, hamile olan Gül Soylu bir gece ansızın sevgilisinin şehit haberini alar ve oldukça sarsılır. Uzun mücadelelerle bebeğini doğuran, hayat savaşı veren Gül üstlerin atamasıyla 3 yıldır yaşadığı Rusyadan Türkiyeye geri dönmek zorunda kalır. Fakat asıl hikaye daha yeni başlıyordu....

Bir öğretmen ve bir mafya ? Bir kuralsız kaç kuralı birden yıkabilir ? Aşkın, acının ve heyecan kol gezdiği bir hikaye... Rüzgar&Mehir aşkına birlikte şahitlik yapalım. Biraz küfür, biraz +18, biraz aşk, biraz da tutku.

"Işığa ulaşmak için önce karanlıktan korkmamayı öğrenmen gerek. Çünkü şafak karanlığın içinde. Karanlıktan uyan, gözlerini aç, geceyi terk et, şafaktan kaç." ☼ Çeyrek Vurgun Serisi'nin birinci kitabıdır.

............... ~ZS~........... Kuzgun Ölüm demekti... Kara ölüm. Adı, Kuzgun kuşundan gelirdi. Artık o da ölümle eş anlamlıydı. Onu görenler, ölümü hatırlar, gözlerinde ölümün karanlığını görür, soğuk nefesini enselerinde hissederlerdi. Ama Kuzgun, ölüm olmak istemedi. Tek istediği, Hava Harp Okulu'nu bitirip iyi bir pilot olmaktı. Başlarda her şey dilediği gibi ilerledi. Düşlediği gökyüzünde özgürce uçuyor, bulutların arasından dünyaya bakarken geleceğe dair umut doluyordu. Tam Teğmen olduğu gün, ülkede büyük bir saldırı düzenlendi. Bu saldırı, onun hayatındaki birçok şeyi yerle bir etti. Ancak, asıl darbe çok daha yakından, beklemediği bir yerden geldi. Hayatı karanlığa doğru sürüklenirken aldığı bir görev, onu başka bir uçuruma götürdü. Uçağı, İran sınırlarında düştüğünde, hayatı sonsuza dek değişti. Gökyüzünün altındaki bu zoraki iniş, onu bambaşka bir dünyanın kapısına sürükledi. Orada, İrlanda yeşili gözleriyle büyüleyen bir Acem kızıyla karşılaştı. Gözleri, zümrüt gibi parlıyordu; hem huzur hem de hüzün barındırıyordu. Kuzgun hasta düştüğünde, bu genç kız ona özenle baktı. Onun şefkatli elleri ve umut dolu sözleri, Kuzgun'u tekrar hayata döndürdü. Ancak, sağ salim ülkesine döndüğünde, Acem kızı hakkında hiçbir bilgiye sahip değildi. Adı bile yoktu. Kuzgun için o, yalnızca adı olmayan bir Acem kızıydı. Ancak Cihangir Albay'ın kuracağı 183. Filo'ya katıldığında, onu tekrar görmeyi asla beklemiyordu. Karşısında duran bu tanıdık gözler, Kuzgun'un geçmişinin kapısını bir kez daha araladı. Artık yalnızca ölüm değil, yaşam da Kuzgun'un hikâyesine dahildi. "İstikbal göklerdedi " Mustafa Kemal Atatürk ............. ~ZS ~............. # Bu 183. Filo adında wattpadte bulunan ilk ve tek kitaptır #

Albay Özçelik'in ortanca çocuğu olan Devrim Özçelik, Millî İstihbarat Teşkilatı'nın (MİT) en parlak ajanlarından biriydi. Çocukluğundan bu yana bir ülkeyi benimsemişti: önce vatanını, sonra bayrağını ve nihayet sevdiklerini korumak için yaşıyordu. Onun için her şey bu temel üzerine inşa edilmişti. Hayatı boyunca bildiği şeyler sınırlıydı, ama netti: Koruma içgüdüsü. Sevdiğin insanları korursun, güvenmediklerinden korunursun ve sevdiğin insanlar tarafından korunmayı hak edersin. Ona göre hayat, matematik kadar basitti: İki artı iki dört ederdi. Ta ki... Hayatı, yeni kurulan teşkilat ekibiyle kesişen kadar. Bu ekibin bir parçası olmak, onun için sadece bir görev değil, bir dönüm noktasıydı. Bazılarını tanısa da yenileri ile tanışmak, bugüne kadar üzerine inşa ettiği doğrularını sorgulamasına neden oldu. Ve bu sorgulamalar, onu hiç beklemediği bir gerçekle yüzleştirdi: Sevmenin, korumaktan çok daha fazlasını olduğu. Bu gerçeği ona öğreten, derin yaralarını saklamaya çalışan bir kadındı. Kadının bakışları, içindeki fırtınaları ve geçmişin izlerini yansıtıyordu. Devrim, o kadını sevdi; geçmişin tüm yüküne rağmen hem de . Ve kadın da onu sevdi; onun sert kabuğunun altındaki o sessiz, koruyucu ruhu bilerek. Hayat, onları birbirine bağlayan bir kader ipi gibi kırmızı bir bağla düğümlendi. Onlar bu ipi çözmeye, özgürleşmeye çalıştıkça, ip daha da kördüğüm oldu. Kördüğümü çözmek için çabalamak yerine artık yapılacak tek bir şey kalmıştı: İpe sıkı sıkıya tutunmak ve birbirine bağlanmak. Çünkü bu bağ, sadece geçmişin yaralarını değil, geleceğin umutlarını da taşıyordu. Devrim Özçelik artık sadece korumak için yaşamıyordu. Şimdi, sevmek ve sevilmek için de mücadele edecekti..

İnsanların karanlık tarafları olsada onu aydınlatan bi Dolunay vardır elbet.

Gerçeklerin yalanları arasında ilerleyebilir misin? Asıl yalan sensen ilerlersin. Bir hayata binlerce kaçış sığdırdıktan sonra kocaman çukura düşersen bocalarsın. Ne olduğunu bilmediğim kaosun tam içine düştüğümde içimde bir mum, elimde bir ölüm vardı. Kimdim, neydim, neredendim önemi olmadığı için bu çukurda bocalamam normaldi. Baktım, gördüm, fark ettim, anladım. Bocaladığım yeri tanıdım. Ve sonra en iyi bildiğim şeyi yaptım; gücüm olan öfkemle birlikte büyük oynadım. Çünkü hayatımda hiç küçük oynamamıştım. Ben bir katil, ben bir maktul ve ben o kanlı olay yeriyim. Sense bu hikayenin en masumusun. Kendini buna inandır. Ve unutma; kendini inandırmazsan kimseyi inandıramazsın. ♜ 'Tarih tekerrür eder, hem de en kanlı haliyle.'

Bir barda dünyanın en tehlikeli mafyası ile telefonlarınız karışırsa ne olur?