"Adım Yazgı Karadağ." Adını tane tane, vurgulayarak söyledi. "Ölüm seni korkutmuyorsa..." Dedi üzerimdeki vücuduyla daha çok ezerek. "Günlerce inletirim seni altımda! Ölmek için yalvarırsın!"

ÝÂR'Î ÝÂRÂM Lalin'di o ... Güzelliği Cizre'nin dilinde olan 18'ine yeni basmış genç bir kızdı. Ama Lalin'in ,Cizre insanları için büyük bir kusuru vardı. Kalpsiz olmak ... Çünkü Lalin dünyaya gözlerini kalp hastası olarak açmıştı. Bu da onu Cizre insanları için kalpsiz yapıyordu. O Mem Ağa'nın kalpsiz kızı Lalin'di. Oysa onun insanların düşündüğünün aksine çok güzel bir kalbi vardı. Kalbinin masumluğu ve güzelliği yüzüne vurmuştu. O Cizre'nin hem en güzel hemde en bahtsız kızıydı . Arslan'dı o ... Düşmanını canı pahasına koruyan Kawaşêr Aşiretinin Ağası Arslan Ağa . Heybetiyle yürüdüğü yeri titreten bir çok insanın gölgesinden bile hayâ ettiği Arslan Ağa ilk görüşte masumiyetine vurulduğu düşman kızını korumuştu. Lalin Cizir'i ... Canını canı için ortaya koymuş ve Lalin'i canı pahasına ona düzenlenen suikastan korumuştu. Tüm Van ve Cizre toprakları bu olayı konuşurken dedikodularda almış başını gitmişti . Mem Ağa'nın kalpsiz kızı Lalin yürüdüğü yeri titreten Kawaşêr Ağası Arslan Ağa'ya gönlünü kaptırmıştı . Ona sevdalanmıştı ... Düşmanı Yâr'ı olmuştu ... Lalin'in en yakını bile onun Kawaşêr Ağası Arslan Ağa'ya gönlünü kaptırdığına inanmıştı. Ona sırtını dönerek ... Madem Lalin düşmanına yâr demiş ona yâr olmuştu o zaman kimsesiz kalmak ona haktı . Mutluluk haramdı ... Lalin'di o ... Düşmanı onu canı pahasına korurken en sevdiklerinin onu kurban ettiği Lalin. O artık Mem Ağa'nın kalpsiz kızı Lalin değildi. Arslan Ağa'nın kalbinde taht kurmuş masum kalpli karısı Lalin'di . Peki ya bu iki can mutlu olabilecek miydi ??? Yâr'ı yarası mı olacaktı bu iki canın yoksa yaraları yâr mı ??? KİTAP YAYINLAMA=21/10/2024 WATTPAD'DA YAR'I YARAM ADLI VE SOYADLARIN KULLANILDIĞI İLK VE TEK KİTAPTIR KİTABIN ÇALINMASI YÂDA BENZERİNİN YAYINLAMASI DURUMUNDA

❝ Yıllar önce şehitlikte son kez karşılaşan Afra ve Yiğit. Yıllar sonra askeriye koridorunda tekrardan karşılaştı.❞ ❦ Göz gözeydik. İki çift mavi göz. Gece ve gündüz gibi birleşmişti. YAZIM TARİHİ / 31.12.2022 /

Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı. Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı beklerdi. Silinince de geçmezdi üstelik, izi kalırdı her lekenin. Birinin uzmanlık alanı matematik. Bir diğerininki psikoloji. Biri kendini bilime adamış. Biri ise tüm kilitlerin anahtarıymış. Ve aralarına son katılan, üstün görsel zekâsı sebebiyle 'fotoğraf makinesi' olarak tanınan bir kadın. Onlar izbilimci. Onlar Analizci. ⚓ Not: Bu kurgu travma sonrası stres bozukluğu, obsesif derecede takıntılılık durumu, intihara meyilli ruh hali gibi tetikleyici olabilecek ögeler ve cinsellik içermektedir. Bu sebeplerden dolayı yetişkin içerik kategorisindedir.

*avareyim,asudeyim,yorgunum bilmiyorum,neden sana vurgunum? -bir mahalle hikâyesi- 18/05/2023 " Dökme yüzünü." dedi. Yüzüne vuran kızıl ateşlere bakarken gözlerinde kararlı bir ifade vardı. Kurşuni bulutlar, karşıdaki binaların silüetlerin üzerine yığılmışlardı ve akşamın alacasına güneşin son kızıllıkları karışıyordu. Hafif bir rüzgâr çıkmıştı. Sesi, bulanıklıktan uzak, net ve kendinden emindi. Hiç tereddütleri olmamıştı zaten. Şimdi oturduğumuz bu tenhalıkta, gözleri yerdeki ateşin kızıllığındayken düşen yüzümü, incinen kalbimi nasıl fark etmiş, nasıl sezmişti bilemiyordum. Beni şaşırtmaya devam ediyordu. Kemikli yüzündeki kararlı ifadeye baktım. Gözleri ateşten uzaklaşıp bana döndüğünde yanağında şimdi sakalların gizlediği yara izini ve sebebini düşünüyordum. Yaralar her zaman görünür değildi, olamazdı ama sanki onun yaraları gördüğümden daha derinlerde bir yerlerde gibi geliyordu bana. Gözleri, uysal bir kuştan uzak, gelip gözlerime ilişti. Bakışları karanlık bir orman gibiydi ama tekinsiz değildi. Alaz alaz bir ifade vardı. Hummalı, sert ve kendinden emindi. Kaşlarının arasındaki çukurlar inen akşamla karanlık çizgilere dönmüştü. Garip bir şekilde yanında kendimi hiç olmadığı ölçüde güvende hissettiğimi fark ediyordum. Bana bakarken gözünü bile kırpmıyor, bakışlarındaki bir şey beni gözlerimi kaçırmaya hatta buradan çıkıp ardıma bile bakmadan kaçmaya zorluyordu. Ama direniyordum. Ne gözlerimi mızrak gibi saplanan bakışlarından çekebiliyordum ne de koşup uzaklaşmaya derman bulabiliyordum. " Dökmedim." dedim inkar ederek, az önceki sözünü esasında kendime hatırlatmak için. Elindeki uzun çubukla ateşi karıştırırken tüylerimi diken diken eden ifadesini de çekip almıştı üzerimden. " Döktün. Ama sen yine de dökme yüzünü. O yüz, dökülecek yüzlerden değil."

" Duygularınla değil, hisslerinle hareket et." Baş parmağı kalbimi işaret etti. " Gör beni fısıltı. " Diye belli belirsiz mırıldanışını duydum. Fısıltı; sesiz kelimelerle susardı. Yalnızlık Nehir değildi. Yanlızlığa mahkum edilen kişi en başından beri Fısıltı'ydı...

"Ateşin içine girdiysen, yanmayı bileceksin." ... Bir taht ve iki kanlı soy. Vadelyan'lar ve Alivyan'lar. Bir savaş... Kazananı yok, kaybedeni çok. Ateşe atılan o ilk adımdan sonra hiçbir şey aynı kalmayacak. "Şahın devrilişi bütün savaşı başlatır. Ruhu buzdan kız, hayatını cehenneme çevirecek o adamla karşılaşır." VADELYAN.