O da ne kafayı mı yemiştim yoksa? Çölde değilim ki serap olsun.Ruhumu okşarcasına bir ses geliyordu aşağıdan. Önce (her zamanki gibi)donup kaldım. Sonra kendime gelip sese kulak kesildim.Bu İnşirah Suresi idi. Türkçe manası geldi hemen aklıma; 1)Biz senin göğsünü açıp genişletmedik mi? 2)Yükünü senden alıp atmadık mı? 3)O senin belini büken yükü 4)Senin şanını ve ününü yüceltmedik mi? 5)Elbette zorlukla beraber kolaylık vardır. 6)Muhakkak zorlukla beraber kolaylık vardır. 7)Boş kaldın mı hemen (başka)işe koyul. 8)Yalnız Rabbine yönel. Allah'ım şu anki durumuma çare bu ayetlerden başkası olamazdı.Peki ama buna vesile olan bu Kur'an tilavetini yapan hangi kulundu?

Bitmeyen acılar silsilesi.Yıllardır yanan özlem ateşi. Gitmeye çalışan,susmayan yüreğin sesi. Uğruna şehîd olunan Rabb`in Şühedâ`sı hepsi. Gel. Birlik olma vakti Şimdi tut o güvendiğin eli İstikamet Beytü`l Makdis.

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"