Alara Yılmaz babasının antrenörlüğünü yaptığı milli erkek voleybol takımının kaptanına aşık olur... '300423

İklim Akağaç, yaşıtlarının arasında en iyi patencilerden biridir, ancak etrafa saçtığı gülümsemelerin, kazandığı ödüllerin ve zarafetinin ardında başka bir hikaye vardır. Onu son noktalarına kadar zorlayan, mükemmel olması için elinden geleni yapan bir anne. Karza Dinçer ise hırs kelimesinin anlamını öğrendiğinden beri yalnızca kazanmaya oynamıştır. Umurunda değilmiş gibi davranıyor olmasına rağmen buz patenine büyük bir önem veriyordur. Bu yüzden partneri yaralandıktan sonra Karza ile eşleştirilen İklim, bunu reddetmeye çalışsa da zirveye ulaşabilmek için ona ihtiyacı vardır. Tek sorun ikilinin birbirinden öldüresiye nefret ediyor olmasıdır. Bunu görmezden gelip kendilerini kandırmaya devam etseler de partnerliklerine başladıkları anda aralarındaki gerilimi inkar edemezler.

Sosyal medya hesabı üzerinden futbol yorumculuğu yapan ve hayli popüler olan Dila Aral, kullandığı rumuz dolayısıyla herkes tarafından erkek zannedilmektedir. Mesaj kutusuna düşen bir fotoğraf ve ardından katıldığı olaylı canlı yayın sonrası hayatı tamamen değişir. Sosyal medyada yerin dibine soktuğu yetenekli futbolcu Barış Akdora'yla 6 ay boyunca çalışmak zorunda bırakıldığında ikilinin arasında dinamikler değişir ve güç savaşı başlar. Beraber çalışmayı öğrenebilecekler midir?

"Kırmızı palton hâlâ parlıyor, yıldız gibisin. Şu aptal sokak lambasının cızırtısı bizim melodilerimizi bastıramaz." "Bastıramaz değil mi Bahar?" dedi Aysar masumiyetle, inanmak ister gibi. Bahar, gülümsedi tekrar. Kollarını açtı ve Aysar'ın boynuna dolayarak avuç içleriyle sırtını sıvazladı. İçindeki solmaya yüz tutmuş mavi çiçekler, bir başkası için nefes aldıklarının bilinciyle yüzlerini ışığı solmuş aya çevirdiler ve rüzgârın onlara dağıttığı azmin sıcaklığını hissettiler. "Bastıramaz kırmızı paltolu kız, bastıramaz. Bizim şarkımızı kimse bastıramaz, ışığımızı kimse söndüremez. Bu bir sone," dedi mırıldanarak. "Bir kış gecesi sonesi." Tıpkı yaşarken ölmenin gerektiği bir hayatın, fırtınalı bir gecenin koynunda insanlığa hüzün yağmuru senfonisinin bulandığı bir kan ağıtı sunması gibi. ☣ ekim 2020 | karadutveatlantis

Wattys 2023 Kazananı - En iyi Karakterler Ödülü İşaret parmaklarımız havaya kalktığında birbirimizi işaret ettik. "Sen!" dedik aynı anda. "Sen menžel'sin!" Odanın içinde bir perdenin açılma sesi duyuldu. Bu, yeni başlayan oyunumuzun ilk perdesinin sesiydi. Senaryolar yazıldı, oyuncular seçildi, ruhlar beden bulmak için şekil değiştirdi. İşte şimdi başlıyordu. Perde kapandığında gerçek yüzünü göster bana, Ya da oyna bir daha. Maskeler gerçeği yeniden saklandığında, İnan, hazırım bir daha kanmaya. "Hayat bir oyun. Bir planın yoksa onun parçası olursun." Sevgili seyirciler, oyunun başlamasına dakikalar yok. Uzun bir zamandır oyunun içindesiniz. ❝İyi seyirler!❞

"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek için her fırsatı kollasa da bir türlü bunu başaramaz. Nihayet sıcak bir ağustos gününde evinin mutfağında onunla karşılaştı. Tezgaha çıkmış, tabak almaya çalışan minik şeye seslendi ve onu korkutup kollarına düşmesini sağladı. Güzel gözlerini gördükten sonraki yeni hedefi ise Yüsra'yı kollarına tekrar tekrar almaktı.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

İskeletim iskeletinde; Yaşam bizi ayırana dek. ⚰️ Ressamın kalbi cayır cayırsa dumanla kaplanırdı tablolar, yazarın zihnindeki çerçeveler paramparçaysa solukları sökerdi satırlar. Kelimelerin canı olurdu, belki ruhu veya var oluşu. İnsanın göğsü sıkışırdı da parmak uçlarım kaşınıyor derdi. Çocuklar karanlıktan korkardı da ışığı seviyorum derdi. Ve ölüler yeniden doğmaktan korkardı da yaşama küserdi. Bir haftanın yedi canı olurdu, kadınlar kalplerinde yedi çerçeveyle doğardı. Kız çocuğu anılarını biriktirmeyi severdi ama boyu çivilere yetmezdi, küçücük boyuyla bir tabureyi çekiştirip astı bir bir çerçeveleri ve içine fotoğraflarını eklerken gülümsedi. Onları sevdi, parmak uçlarıyla okşadı, yeterince inanırsa sonsuzluğa karışacakmış ve sonsuzluğa onunla karışacakmış gibi bir güvenle fotoğraftaki mavi gözlere baktı. Yıllar geçti, boyu uzamıştı. Öyleyse bu sefer neden o tabureye çıkmıştı?

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."

Islak zeminde yürürken insanlar etrafta koşuşturuyordu. Bir yandan onları inceliyordum. İşte bizim görevimiz insanları korumaktı. Ama içlerinden bilmedikleri kanun kaçakları herkesin yakalamaya cürret edemeyeceği kişileri TGEK'den olaylar gizlice hallederdi. Çeşitli meslek gruplarına dağılmıştık. Şuan ne kadar sinirli olsam da bu düşünceler ile kafamı dağıtıyordum işte. Bir kafeye girip bir fincan kahve istedim. Uzun zamandır bu işlerin içindeydim. Ben dedektiftim. Ama gizli bir dedektif. Herkes bunu bilmezdi. Görünürde sıradan bir polistim TGEK'lundan olan herkes görünürde bir meslek edinirdi. Ama işin perde arkası farklıydı. Kimse farketmeden işimizi hallederdik şuan camdan baktığım insanların bizim varlığımızdan haberleri bile yoktu. Yanlızca güçlü kişilerin haberdar olduğu Türkiye Gizli Emniyet Kurumu Diğer ülkelerdeki çeşitli ajan kuruluşları ile de iletişim içerisindeydi. Bazı durumlarda bağlantı kurmamız gerekebiliyordu. Beni suçlular iyi tanırdı. Dedektif Beyaz işte namım buydu. Gülümsedim. Sıcak kahvemin dumanı tüterken tüm sinirim uçup gitmişti bile. Umarım hasta olmazdım. Biraz içerek yağmuru izlemeye koyuldum. Kahvemden bir damla daha alırken telefonumun sesi kulaklarımı doldurdu. Arayan numaraya baktığım da ise dudaklarım kıvrıldı. Asıl araması gereken arama buydu. Bilinmeyen numarayı açtım. "Dedektif Beyaz yeni bir dava var. Bu görev senin bekleniyorsun" "Ay görevi kabul etti. Orada olacağım" Kod adım Aydı. Anlamı ise benim için özeldi. Neyse bu çok önemli değil bunu da sonra anlatırdım. Telefonu kapattım. Masaya bir miktar para koyup deri ceketimi tekrar giydim. Yağmurlu bile olsa taktığım siyah güneş gözlüklerini taktım. Kızıl saçlarımı topladım. Ben dedektif Almira Beyaz göreve hazır ve nazırdım.