"İnkar etmeye devam mı?" Kerem'in sorusuyla kaşlarımı çattım. "Neden bahsediyorsun?" Sorgularcasına Kerem'e bakıyordum. "Benden hoşlanmadığını söyleyebilir misin?" Söylerdim? Söyleyebilirdim. Dilim tutulmuştu sanki. Söyleyemiyordum? "Senin bana gönlün var gibi gibi." Yanımızdan geçen arabada çalan Barış Manço uymuş muydu şimdi tam olarak buraya. O an her şey yok olmuştu sanki. Sadece o ve ben varmışız gibi. "Belki de öyle, gibi gibi." dediğim şeyle gülümsemesi büyümüştü. "Ben de öyle gibi gibi." Dalga geçerek söylediği şeye gülümsedim. Öyleydi gerçekten, gibi gibiydi.

"Hah yazman da oyalı, köyden indim şehire falan mı çekiyoruz hayırdır"

-tamamlandı. Ben öleceğim Yusuf. Gündem güne eriyorum, aşkım hâlâ sana ulaşamadı, Annem eğer hastaneden sağ salim çıkarsam bir ailenin beni istemeye geleceğini söyledi, ancak ısrarla kim olduklarını söylemedi. Bu hastalıklı halimle beni kim sever ki? Hem, zaten fazla vaktimin kalmadığını hissediyorum. Bu mektup eline geçtiğinde beni ziyarete gel olur mu? Sana öteki tarafta sana kavuşmayı bekleyeceğim. Kendine iyi bak, bana gelene kadar güzel bir hayat yaşa. -Kardelen.

tamamlandı. @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: pire gibisin @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: piree @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: sürekli ordan oraya sıçrıyorsun @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: pire'den bir gol daha @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: ha, bu arada ben yazgı @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: ve bir pire'ye aşığım ꒦꒷꒦꒷꒦꒦꒷꒦꒷꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒷꒷꒦꒦꒷ 𑁍 𝐤𝐞𝐫𝐞𝐦 𝐚𝐤𝐭𝐮̈𝐫𝐤𝐨𝐠̆𝐥𝐮 𝐟𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧.

"Benim için sadece bir hayrandan ibaret değilsin." Kerem Aktürkoğlu FF.

"Topu kafama bilerek fırlattığını biliyorum, Aktürkoğlu, eski sevgilimsin ayrıca artık düşmanım da sayılırsın." Kerem Aktürkoğlu FF.