Uyarı! Bu hikayede argo,şiddet,küfür,+18 sahneler bulunur ve hiç birinde özendirme amaçlanmaz. Kurum ve kişiler tamamen bir hayal ürünüdür. Kitabın geçtiği evren tamamen distopik bir evrendir. Lütfen okurken bunları göz önüne alınız. Her bölğm farklı hikaye

Yetişkin

Fanteziler, grup, +18

"Babacık." Sesim ile güldüğünü işittim. Arsız bakışlarımı yüzüne çıkardım. Dudaklarımın arasındaki dumanı yüzüne üfledim ve gülümsedim. "Ben uslanmadım."

"ahh Daha Fazlaahh Babacık" arkadaşlar dadylink vardır ! Ve aşırı fazla seks sahneleri olacak

Onu ilk gördüğümde kalbimdeki duvarlar tek tek çatladı. Ne aklım hazırdı bu kadar sevmeye, ne de kalbim, bu kadar yanmaya... O bir söz söyledi - ne yüksek sesle, ne de fısıltıyla. Ama o anda bildim: Bu, geri dönüşü olmayan bir hikâyenin başlangıcıydı. Çünkü bazı kalpler, korunmaz. Bazı aşklar ise, yalnızca savunmasız bir kalpte kök salar. -Yüzbaşı Atilla Alphan Atabey Yetim büyümüş bir kız, şehit babasının izinden gidip asker olmak isteyen bir kız çocuğu. Hem annesinin hayalleri, kızının doktor olmasını isteyen annesinin hayallerini gerçekleştiren, hemde babasının izinden giden kızdı o. Tabip Kıdemli Üsteğmen Devin Bige Alkım. Bir gecede, bir saniyede yetim kalır mıydı insan? Bir görevde, bir saniyede kardeş bildiklerini kaybeder miydi insan? Bir insan hayatında iki kez yetim kalabilir miydi? Kalırmış demekki. Peki intikam? İntikam alabilecek miydi? Mutlu olabilecek miydi? Tekrar bir aile olabilecek miydi? - Başlangıç tarihi: 30-07-2025

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Her şey annem beni tekrar amcama yollamasıyla başladı ama amcam yengemle tatilde oldukları için yıllardır görmediğim üvey kuzenimde kalacaktım. nereden bilebilirdim ki orada hayatımın aşkını bulacağımı. " Seni çok seviyorum boncuğum." "Bende seni çok seviyorum yeşil gözlüm."

"Işığa ulaşmak için önce karanlıktan korkmamayı öğrenmen gerek. Çünkü şafak karanlığın içinde. Karanlıktan uyan, gözlerini aç, geceyi terk et, şafaktan kaç." ☼ Çeyrek Vurgun Serisi'nin birinci kitabıdır.

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...