En arka sırada köşede oturuyordu. Bembeyaz yüzü sapsarı ,uzun ve kıvırcık saçları ile dikkat çekiyordu.Belkide sadece benim dikkatimi çekiyordu. ''Boş bir yere geçin Bayan Langdon .'' diye bir ses duyduğumda titrememe engel olamamıştım. Herkes bana kıkırdama başlamıştı. Gözlerimi yine ona diktiğimde gülmemek için kendini zor tuttuğunu fark ettim. ''Peki Bay Carter.'' deyip yeni çocuğun önüne geçtim. Dersin ortasında arkama döndüm ve ''Ben Rosalie Langdon. Sen ? '' dediğimde soğuk bir bakış atmıştı. Vücudum buz kesmişti. ''Şeytanla tanışmak pekte iyi bir fikir değil.''

En kısa fıkra

Bir insan nasıl kendi acısından zevk alabilir? Soruyu düzeltiyorum; Genç bir kız gölgede sürdüğü hayatına kendisinden daha karanlık bir insanı nasıl sokabilir? - "Şu akan kanı görüyormusun? İşte bu benim tek eğlencem." "Biliyorum, benimkide sen olacaksın.." - DİPNOT: Bu hikaye kötü çocuk/masum kız tarzı bir hikaye değildir. - KORKU #1 PARANORMAL#1

İşte ben buyum. Ben parmak izi olmayan biriyim. Ben hiçbir yerde resmi kaydı bulunmayan biriyim. Ben onlarca insana eziyet ederek canını alan kişiyim. Ben kim miyim? Ben hiç kimseyim. © Tüm Hakları Saklıdır.