Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.

Sonsuzluğa gözlerini dikmiş, sonsuzluk için gözlerini kapatmaya hazır bir genç.

Yalanlar üzerine kurulan hayatlar; ne kadar çok yalan varsa o kadar çabuk yıkılır.

" Ve Nefret, başarısızlığa uğramış sevgidir."

Babam daima, bir gün büyük bir şey yapacağımı söylerdi. "İçimde bir his var, John Osbourne," derdi birkaç biranın ardından. "Ya olağanüstü bir şey yapacaksın ya da hapse gireceksin." Ve benim ihtiyar haklı çıktı. On sekizinci yaş günümden önce hapse girdim. İnsanlar bana hâlâ nasıl hayatta olduğumu soruyorlar, bense ne diyeceğimi bilemiyorum. Büyüdüğüm sırada, beni mahallenin diğer çocuklarıyla birlikte bir duvarın önüne dizseniz ve hangimizin altmış yaşına kadar yaşayacağını, hangimizin beş çocuğu, dört torunu, California ve Buckinghamshireda evleri olacağını sorsanız, bahsi kesinlikle kendi üzerime oynamazdım. Ama işte buradayım: Kendi hikâyemi, kendi sözcüklerimle anlatmaya hazırım, ilk defa. Hayatımın her günü bir olaydı. Otuz yıl boyunca tehlikeli miktarlarda alkol ve uyuşturucu aldım. Kafama inen bir uçaktan, kendimi öldürmeye yetecek aşırı dozlardan, cinsel yolla bulaşan hastalıklardan ve bir cinayet suçlamasından kurtuldum. Tüm bunların ardından neredeyse ölüyordum: Saatte üç kilometre hızla giden bir arazi aracı yüzünden. Okuyacaklarınızın çoğu pek hoş olmayacak. Yaşamım içerisinde bazı kötü şeyler yaptım. Daima karanlık tarafa doğru çekildim. Ama ben şeytan değilim. Sadece Astondaki işçi bir aileden gelen ve daha iyi bir yaşam sürmek için fabrikadaki işini bırakan John Osbourne'um.

"Lokum gibi adamsın,fıstık gibi sözlün var,benimle neden muhattap oluyorsun?" "Çünkü fıstıklı lokum sevmem." ©23042015 Tüm hakları saklıdır.

Peyton’ın bir ailesi yok. Anne ve babası bir araba kazasında öldü, büyükanne ve babası ise uzun zaman önce öldü ve o sadece bir çocuktu. Hayatı boyunca en az on beş cenaze törenine katılmıştı ve gitmesi gereken son bir tane daha vardı. Kendi cenazesi. *Bu hikaye@11tay99 adlı yazarın "Letters From Peyton" hikayesinin Türkçe Çevirisidir. Tüm hakları saklıdır.

Cody hayatının aşkını kaybetti, Peyton. O olmadan aklını kaçırıyor, tıpkı Peyton'ın kendini kaybetmesi gibi.

Merakın beraberinde getirdiği macera, mistik olaylar, gizemli bir diyar ve tabi ki de... İskeletler! Herkes İskeletleri ürkütücü bulur. Öyleler mi acaba? Bazıları öyle. Ölü oldukları için tabi. Ama ölmeden önce hepsi bizim gibi insanlardı. Ölüm neyi değiştirebilir? Emily ve Freddy'nin meraklarını tatmin etmek üzere başlarına açtığı problemden kurtulma çabaları, Freddy her ne kadar filmlerdeki kadar eğlenceli olacağını sansa da öyle olmayacak. Gerçekten de doğal bir insan içgüdüsü olan merak, bir insanın başına ne kadar büyük bir sorun açabilir? Hazır olun... Çünkü onlar çoktan hazırlar!

Birbirini abi-kardeş gibi gören iki genç. İkisinin de hayatında başlayan o ani U dönüşü, ardından gelişen aksiyonlar. Yapılması gereken fedakarlıklar... Sen öz kardeşin olmayan, ama kız kardeşin gibi gördüğün biri için hayatını tehlikeye atar mıydın? Onun için ne kadar ileri gidebilirdin? İkisi de tek bir cümlede birleşmiş insanlar. O cümleyi hayatlarında daima tutmak için birbirlerine söz vermişlerdi. Peki tutabilecekler miydi? "Benim için gülümse!" En zor anlarda bile birbirlerinin hatırları için gülümseyecekler miydi? Peki ya kardeşlikleri bozulursa ve yapayalnız kalırsalar... O zaman ne olacaktı? Aile her şeydir, ancak şunu da unutmamak gerekiyor; aile sadece kan bağıyla olmaz. Ailen gibi gördüğün dostların, öz ailen olmadığında senin öz ailen yerine geçerler. Ve o zaman, onlar için gülümsersin!