Emanet adlı hikayemdeki Aslan'ın hikayesidir. İlk bu kitapdan da başlanabilir... Biletini alıp yerine geçti.. Başını koltuğun arkasına dayayıp gözlerini kapattı. -Pardon, beyfendi? Duyduğu naif sesle gözünü açtı ve toparlandı olduğu yerde. karşısında sapsarı saçları olan kahverengi gözleri olan henüz 24-25 yaşlarında olan bir kız duuruyordu. Kıza dikkatle baktığnı farkedince toparlandı: -buyurun, Kız mahcupça konuşmaya başladı: -Şey... otobüs şimdi kalkacakmış ve tek yerde sizin yanınımş. Yani oturabilirmiyim. Acele olmasa bunu istemezdim.. dedem hastalanmış , ve hastaneye yetişmem gerekiyor derken kızın kahvaleri üzüntüye boğulmuştu adeta: Aslan kızın üzgün haline dayanamamıştı: -Tabi..buyurun lütfen derken hırkasını koltukdan alıp kızın oturması için izin verdi: -Çok teşekkür ederim.. beyfendi.. Çok mutlu oldum bn izin verdiğiniz için.. -Nedemek! umarım dedeniz bir an önce iyileşir... Kız gülümsedi karşısındaki bu iyi adama... adamın gözlerinde bir huzur vardı sanki ve bu kendisinede geçmişti: -Bu arada ben bahar Aslan gülümseyerek kıza elini uzattı: -Bende aslan, mennun oldum bahar,aslanın elini tutup tokalaşırken ondan aldığı elektirikle aniden aslanın gözlerine baktı ve yavaşca gülümsedi.. .................................................. .................. -sen gerçek aşkı bilmiyorsun diye acıyla söylendi bahar Aslan ise dik duruşundan ödün vermiyordu. -Sanki sen...sen biliyorsun? Bahar bir adım geriledi. Omuzları acı ile çökmüştü.Gözleri dolmuştu. -Biliyorum...Ama artık..... derken ellerini yumruk haline getirdi ve arkasını dönüp hızla kendisini salondan attı. Aşkı hiç bilmeyen,kendisini kandırmış bir adam ve inatçı ve sabırlı bir kız... Aşk yolu onların yoluydu...

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Insan hayatı boyunca mutlu yasamak ister,sevdiği insanla yaşamak ister,doğru insanı bulmasını ister. peki ya buna izin verilmeden, dogru insanı bulamadan,hic beklemedidigi anda saçma sapan bir TÖRE yüzünden evlendirilirse nolur..

"Kitaplar başka kitaplardan söz ederler ve her öykü daha önce anlatılmış bir öyküyü anlatır." O sadece Sinangil ailesinin tek oğlu değil, aynı zamanda öfke problemi olan amatör bir boksör. Herkesin gözünde büyüttüğü, kendi içinde bir o kadar sade bir delikanlı. Adı Doruk Sinangil. Lakabı ise "Azrail" Ve bu da onun hikayesi. Uyarı: Mum Işığı ile bağlantılıdır.

Küçük bir kasaba da kasabanın güzeli olarak tanınan Esra, görücü usulü evlendirilecekti. Evleneceği kişinin, sert sinirli ve hiç kimseye benzemeyen tarafını tanıyacak ve ona geri dönülmez bir şekilde âşık olacaktı. Yusuf ve Esra herkesten, hepsinden farklıydı... •••• *©Tüm telif hakları EPSİLON yayınevine aittir. *Bu kitap, 18 NİSAN 2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır. *Romantizm popüler arasında on beş kere, birinci sıraya yükseldi.

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Ateşin Oğlu Hikayesinin devam kitabıdır. Hikayeyi ve karakterleri anlayabilmek için, önce, onu okumanız gerekmektedir. Tanıtım: Her ateş bir gün söner; külleri yeniden doğacağı günü bekler. Eylül Avcı karanlık bir gecede Aras Karahanlı'yla karşılaştığında hayatının ortasına bir bombanın düştüğünü hissetmişti. Ancak o bomba patladığı zaman duyulacak tek şeyin birbirleri için atan kalplerinin sesi olacağını düşünememişti. Lakin yaşadıkları dünyanın karanlığında bu sesi bastırmaya çalışan kötülükler gizliydi; silah, kan, kirli eller, içinden vicdanın sökülüp çıkarıldığı yürekler... Ateş sönüp küle evrildi, sönmüş bir yangının emaresi olan küller ise kızgın bir lavın iziydi. Peki bu Lav, kanla karışık yağmurlara, güç fırtınalara rağmen coşup yükselebilecek miydi?

Çirkin. Pasif. Asosyal. Olması sebebiyle dalga geçilen Almira, Değişip geri dönüyor. Artık; daha güçlü. Daha hırslı. Daha kötü. İstediği tek şey ise; İntikam. Aşk. Acı. Entrika. Umut. Dostluk. Hepsi bir araya geliyor. "Kötü Kız adından çok söz ettiriyor."

O sırasında Özge ile konuşurken ben onu izlerdim. O kantinde çayını içerken ben yine onu izlerdim. O basket oynarken ben yine onu izlerdim. O yazı yazarken ben onu izler ve ne kadar muhteşem kalem tutuyor diye düşünürdüm. Kısacası ben onu izlemeyi seviyordum. İnsanın içini ısıtan o gülümsemesini seviyordum. Yani ben onu böylesine severken onun beni sevmemesi tam bir fiyaskoydu. Ama ben yine de beni sevmesini bekleyecektim. Ne olursa olsun beni sevmeliydi. Buna ihtiyacım vardı hemde fazlasıyla.