"JYP Entertainment 'Stray kids' adlı grubu 9 kişiden 8 kişiye düşünce onun yerini doldurmak için yeniden seçmeler başladı. Cinsiyetiniz önemli değildir!" Böyle bir haber gören kızımız Türkiyeden Koreye giderek seçmelere katılsa kazanabilir mi? !ilk 8 bölüm sadece cringelik içerir bu arada! (aslında bütün hikaye öyle ama ilk 8 bölümde o kadar çok mantık hatası ve acemilik var ki...)

Stray Kids oldukça başarılı bir gruptur. Ancak bir gün gruba yeni bir üye katılır, hem de kız! Sekiz erkeğin yanına gelen bu kız grubuna alışabilecek mi? Hayranlar onu sevecek mi? bu kitaptaki kurguyla eğlenmeye, üzülmeye, korkmaya ve heyecanlanmaya var mısınız? İyi okumalar...

ellerini yavaşça yüzümde gezdirmişti,yüzünde de hafifçe beliren gülümsemeyle düm düz karşıya bakıyordu. Gözlerim ben istemeden dolmuş ve akmak için saniyelerle yarışıyordu. "Seni görmek istiyorum... hatta tek görmek istediğim sensin." dudaklarından dökülen kelimeler,zar zor tuttuğum göz yaşlarımı serbest bırakmamı sağlamıştı. yanağımda ki elinin üzerine elimi koyup,yüzümü hafifçe eline sürtmüştüm. hem ağlıyordum hem de gülüyordum,bu adam bana bunu yaşatabilecek tek kişiydi belki de. "Çok yakında sevgilim,çok yakında..." sadece ağzımdan bunlar dökülebilmişti,dökülen kelimeler de titrek titrek dökülmüştü dudaklarımdan. "Sen,ağlıyor musun?" sorduğu soruyla yüzünde ki gülümsemede kaybolmuştu. O çok sevdiğim gülümsemesi şuan benim yüzümden sönmüştü. kafamı dik tutup,iki elini de sıkıca tutmuştum. "Hayır,hayır ne ağlaması benim senin yanında ağlamam mümkün mü sevgilim?" tekrar yayılan gülümsemesiyle,ona sıkıca sarılıp o ferah kokusunu içime çekmiştim. "Seni çok seviyorum,iyi ki benim sevgilimsin." elleri yavaşça sırtımda ki yerlerini alırken,kısık bir sesle kıkırdamıştı. "Ben de seni seviyorum iyi ki benim sevgilimsin." işte buyduk biz,o beni göremese de dışıma değil içime tutulmuştu,ben ise onu görebiliyordum ama onun dışına değil,onun o bahçede kucağına oturan kediyi sevmesine tutulmuştum,ben onun kalbinin güzelliğine,şefkatine,ben onun herşeyine aşık olmuştum.

Chan ile karşılaşana kadar, hayatımın ne kadar renksiz olduğunun farkında bile değildim. Aslında... sanırım hayatıma renk katan Chan'ın ta kendisiydi.