Livia babasının kumar oynaması yüzünden düşman mafyalarına kurban gider ve başına geleceklerden habersizdi. "Kızımı ortaya koyuyorum var mısın lan" Karşısındaki adamı kışkırtmaya çalışıyordu maalesef. "Varım lan" Pişti kartlarını eşit bir şekilde dağıtıp oynamaya başladılar bir iki derken "Pişti" dedi karşısındaki adam. Kızını ortaya koyan Salvatore şaşkınlıkla karşısındaki adama baktı çünkü birden fazla pişti yapmıştı. Oyunun sonundalardı belkide Salvatorun bir şansı olabilirdi ama son koyduğu kart sinek kızının hayatını kendisininde tek kızının elinden alınmasına sebep olmuştu.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

"Burası benim sınırlarım, sınırlarım da izin verdiğim kadarını yapabilirsin." masaya koyduğu içki şisesini alarak bedenini koltuğa attı. "Kafese çıkmanı istemedim, çıkmadın." içkisinden bir yudum daha aldı. Birbirine karışmış düşüncelerimi aydınlatmasını bekledim. "Burda olmanı istedim ve," çenesiyle beni işaret etti. "Burdasın." başını geriye doğru attışını izledim. Yeraltında satranç oynanmaya başlanmıştı. Bir taraf siyahı, diğer taraf ise beyazı seçmişti. Taşlar yerini almıştı. Padişahın önüne siper edilen piyon da bendim. Hangi taraf oyunu kazanacaktı, hangi tarafta sıra padişaha geliyordu? Hayır, beyaz yoktu bu oyunda. Bir taraf gri, bir diğer taraf ise zifiri karanlıktı ve bu da bir santraç oyunu değildi fakat piyon bendim. Üstünü karala, oyunun tek kurbanı bendim. "Senin sınırların da benim sınırlarıma dâhil." oturuşunu düzeltip gözlerini ilk defa gözlerime değdirdi. Bakışlarında gördüğüm ifade afallamama sebep oldu. Onun her şeyden haberi vardı, burda neden olduğumu biliyordu. "Benim sınırlarımın içinde senin sınırların yer alıyor." gözlerinde gördüğüm duygunun adı; acımasızlıktı. İdrâk ettiğim gerçekle iki adım geriledim. O, bana yardım etmeyecekti boşuna burdaydım, sadece güç gösterisi yapıyordu. Tarafı belliydi fakat bana da karşı değildi. "Ve sen, benim sınırlarımın içindeyken kendi sınırlarını korumaya çalışıyorsun."

Ölüm Emri Adalet kanla yazılır... Biri geçmişin hayaletlerinden kaçıyor, biri kurallara bağlı kalmaya çalışıyor, diğeri ise ölü bedenlerin anlattıklarını dinlemekten başka hiçbir sese güvenmiyor... Üç kadın adli tıp uzmanı, İstanbul'un en karanlık suç dosyalarında birer iz sürücüdür. Ve bir gece, teşhis ettikleri bir cesetle her şey değişir. Diğer tarafta; üç adam, mafyanın zirvesinde, sadece kurşunla konuşulan bir dünyada hüküm sürmektedir. Onlar için ölüm bir mesajdır. Ama bu kez mesajı yanlış kişiye gönderdiler. Cesetler, intikam emirleri, ve çözüldükçe karmaşıklaşan bir ağ... İki dünyanın yolları kesiştiğinde, ölüm bir emir değil, bir tercihtir artık.

ASKER KURGUSU Altay timi:Vatanın nabzı Kafamı kaldırdım. Sis gibi görüntülerin arasından bana doğru koşuyordu. Kurşunlar etrafımızda vızıldıyor, ama o sadece bana odaklanmıştı. "Dur orada!" dedim. "Tehlikeli..." "Kes sesini."diye çıkıştı. "Seninle inatlaşacak değilim!" Ellerini yanağıma bastırdı. Gözleri gözlerimdeydi. İlk kez bu kadar yakındık. Bu kadar kırılgandık. "Kanıyor."dedi fısıltıyla. "Acil çıkarmalıyız seni." "Görev..." dedim. "Görev bitmedi." "Sen bitersen görevin ne önemi var be kadın?" O an içimden bir şey koptu. Belki kurşunun kestiği damar, belki de kalbimdeki siperlerdi. Beni taşıdı. Bütün yolu sırtında. Telsizden talimat verdi, destek istedi. Yolda kendi timiyle bile tartıştı. "Komutanım yardım çağıralım. Burada görevde durmanız gerek." diyen bir ses duyduğumda tek kelimeyle susturdu. "O benim görevimden fazlası!" Ambulansa konarken başımı hafifçe çevirdim. Ellerimiz buluşmadı, ama gözlerimiz birbirini tuttu. Ve o an anladım. Bu adamdan uzaklaştıkça savaşım daha da büyüyecekti. *** Yüreğin derinliklerine ekilen en güzel tohumdur aşk...

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

Ahmet ve Feride bir siteden tanışırlar...