Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

" Benim sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor. " Yakarışı kalbime işledi. Kuyuyu andıran derin dehlizlerine daldım. Aklımdan bir sürü cevap geçti. Ve her cevabım onun için birbirinden ağır yola çıkıyordu. Sustum bu yüzden kalbi kırılmasın diye. " Biliyorum beni sevmiyorsun ama başkasını da sevme Kardelen. " dediğine aslında ikimizde onun bencilliğinin farkındaydık. Canı yanıyordu artık kara sevdasını taşıyamıyordu kalbi dili çözüldüğünü göre. Sus demişti bana daha önce gönlün yanlış birindeyse susmasını bil demişti. Şimdi kendi konuşuyordu. Belki de artık aklını bir kenara bırakıp kalbiyle hareket edecekti. Cesaretim, atılganlığım sadece içimdeydi. Susturulan bir Kardelen olduğumdan dışıma vuramadım hiç. İçimde ne fırtınalar estiriyor ne kasırgalar çıkarıyordum. Karşı çıkıyor sesimi çıkarıyordum. İçimde sesim çıkıyordu. Oysa gerçek hayatta ürkektim, kabuğuma çekilir başımı öne eğerdim tıpkı bir kardelen gibi bükülürdü boynum. Bir insanı evin yaparsan üzerine yıkılır kalbin yaparsan ruhuna yıkılır demişti bana. Ben onu kendim yapmıştım nereye yıkılacaktı? " Kardelen. " dedi ardından kuyuyu andıran gözleri yüzümde gezdi. " Yürekdelen." deyince kalbim göğsümü dövdü. Karmakarışık hislerle ona bakarken " Vallahi. " dedi. " Vallahi Yürekdelen'in yanına Alakurt'u eklemeden.." deyip eli karnımı buldu. Boğazım kurumuştu. Dilim tutuldu kalbim gibi. Sonra can yakıcı tonda devam etti cümlesine. " Burada benden senden bir tohum filizlendirmeden vallahi durmayacağım. " Bir mahalle kurgusudur. Aksiyonlu bir hikaye değil. Keyifli, dinlendiren, sıcak, sakin bir kurgu okumak isteyenleri beklerim. Birde ilerleyen bölümlerde +18 olan yerler bulunacaktır. Midesi bulanan baştan okumasın. Wattpad'de bu isimle yayınlanan ilk kurgudur. Yazılma tarihi: 11 Ağustos 2022 Yayınlanma tarihi: 11 Ağu

"Bana ait olduğunu kanıtlamak zorunda bırakma beni!" Dediğinde ses tonu oldukça sinirli çıkmıştı. Alaylı bir gülüş belirdi dudaklarımda. Kanıtlaması gerekiyordu aksi beni tatmin etmezdi. "Değilim" dediğimde bedenimi sarmaladı ve bir kaç adım geriye doğru ilerleterek yatağa doğru fırlattı. "Bu yatak defalarca kez benim olduğuna şahitlik etti, şimdi bir kez daha edecek" dediğinde dudaklarımın kenarı kıvrıldı. "Kitap yetişkin içerikli bir kurgudur lütfen bu doğrultuda okuyup yorum yapın"

Aşık olmak suç mu? Suçmuş... Hemde suçların en büyüğü. Bir aşk uğruna adaletin aydınlık tarafından karanlık tarafına geçtiğim gün anladım bunu. Sevdiği kadının attığı cehennemde masumiyetini kaybeden Selim Egeli... Sevdiği adamı öldü diye bildiği için deliren Sena Eroğlu... Seneler sonra masum Selim Egeli, acımasızlığı ile nam salmış ünlü mafya babası Aras Yiğitsoy'a dönüşürken Sena ise korkusuz bir avukat oldu... Ve hayat bu sefer farklı şartlarda yollarını kesiştirdi...

"Bu dudakları tatmayı bırakırsam eğer,"dedi, gözleri dudaklarımdayken. "Bu kokuyu solumazsam,bu tene,"derken parmak uçlarını kadınlığımda hissettim. "Dokunmazsam eğer,buna sebep olan her şeye düşman olurum, güzel karım,"diye devam etti. "Seni, benden koparmaya kim kalkışırsa mahrum kaldığım yerden onu mahrum ederim,onun da nefesini keserim." O, sağanak bir yağmur. Ben ise ona savunmasız bir Diphylleia. Belki de beni görmesi için yağması gerekir. Nefretin büyüttüğü iki bedene vuran kasırga, duyguları bertaraf ettiğinde nefretten peyda olan güçlü duygu aklı köle;duyguları hükümdar yapar. Nefret güçlü bir duygu. Tutku,nefreti öldürebilecek daha güçlü bir silah. Yıldızlar, bir bir parladığında nefret ve tutku birlikte oldu. O gece birbirlerine çıkan yolun temeli atıldı. Birbirlerine karıştılar. Kızıl saçlı bir kadının ve kömür karası gözlü bir adamın tenine işleyen mühür, duygularının damgalarıydı. ℤ𝔸𝕐ℕ𝔸ℍ𝔸ℝ𝔸'𝔻𝔸ℕ CEVHER SERİSİNİN İLK KİTABIDIR. (Kitabın ismi şahsıma aittir. Herhangi bir kitapta kullanılmasına müsadem yoktur. )

Herkesin korkulu rüyası olan Yer altının en büyük mafyası yer yüzünün hakimi sadist sinir hastası piskopat bir adamın bir kıza aşık olması Ve hayatını zindan etmesi ... ve kız dedi kendi psikopat mafya kocasına -"dünyanın özgür ruhlara,özgür ruhlarında özgür dünyaya ihtiyacı vardır ." kocası önce güldü sonra karısına yaklaştı belinden kavradı ve devam etti -"senin ruhun benim dünyamda özgür olacak diğerlerinde değil ! "... İşkence sahneleri ve +18 sahneler vardır

Karadeniz'den Mardin'e uzayan bir bedel hikayesi... Asiye 18 ve Ateş ağa 30 yaşında. Bir kadere ortak olmuşlardı. Birinin azığı huzurken, diğeri ancak öfkeyle doyardi. Biri sona koşarken,biri hayata yeni başlayacaktı oysaki... Ahh kızıl kafa ahh! O dik başını bile sevdirdin bana. Bu nasil mümkün olurdu acaba?

Satranç tahtasına mahkum edilen Şah ve Piyon'un aşkı... Başlangıç: 19.03.23

Yetişkin İçeriktir! "Sen, önünde dağları eriyen Tanrı değilsin ve ben de Tanrı'nın cennette kovduğu İblis değilim." * Cennetin kapıları üzerime kapanmış demir sürgüleri sertçe çekilmişti ve cehennem; ateşten akan dereleriyle susamış uvzuma şifa olacak gibi dururken iblis penceresi açık vücudunu kullanarak beni yanına çağırıyordu. Gözlerim, tek gözü kalmış iblisin üzerinde gezinirken bir daha cennetin kapısına bile yaklaşmayacağımın bilinciyle ona yaklaştım. Adım adım cennetten uzaklaşırken yudum yudum dilimi damağımı yakan kızıl ateşi içtim. Bu benim sonumdu biliyordum ama iblisi kullanmak için ona ayak olmak zorundaydım, bu yüzden biraz daha yaklaştım ona. içine, inine girene kadar ruhumu o ateşte yakmayı göze aldım çünkü ben şeytanı dize getirecek olan kıyametin kendisiydim. 19.08.2020/14.27 **Wattpad'de Meysa Cehennem adlı ilk kurgudur.!**

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.