"Beni nereye götürüyorsunuz?" Avazım çıkana kadar bağırdım. "Botan beyin emiri var. Bizimle gelmek zorundasın." Cümlenin kurma şekline bakar mısın?'Zorundasın!' "Benim sizinle hiç bir alakam yok! Bırakın beni..."Ben kendimi çekmeye çalıştıkça hırpalayarak götürüyorlardı. Bir ev desem değil! Ahır desem oda değildi! Beni pis ve ağır genizimi yakacak kadar kötü kokan bir odaya attılar. "Benim burada ne işim var nolur bırakın beni!"Diyip ağlarken duvarın karanlık yerinden ses geldi. "Burası bile senin için güzel ve TEMİZ"

"Ağam, Ayliz hanım ülkeye giriş yapmış." diyen koruma ile çılgına döndü Karan. "Ne demek ülkeye girdi lan. Ne demek?" diye kükrercesine bağırdığında karşısındaki koruma ne kadar korksa da konuştu. "Yalnız değilmiş ağam. Küçük bir kız varmış yanında."

"Benim şu hayatta en çok korktuğum kişi karım." Hayranlıkla ekledi "Çok güçlü bir kadındır." "Ha böyle deyince ikide bir kavga eden, ters huylu, asabi, saldırgan, şirret bir şey aklına gelmesin." " Onun gücü karar verme yeteneğine sahip olmasıdır." "Bir çok insan kararsızlıkla ya da yanlış kararlarla harcar hayatını" "Ya da doğru karar verse bile onu planlayıp hayata geçirme cesaretinden ve potansiyelinden yoksundur." "O düşünür, aklına yatar da karar verirse... yapar." "Gökyüzünden güneşi, ayı bile alır gibi mucizevi demek istemiyorum." Dalga geçer gibi kafasını hafifçe yana eğdi adam "Allahtan ona karar vermedi" diye kıkırdadı. "Neyse ben kalkayım da eve gideyim, malum beni bekler. Kızmasın. Kal sağlıcakla" Ancak bunu söylerken korkar gibi değil koşar gibiydi ne hikmetse. *** +18 Hikayedir ***

Ben Baran ağa,Bir çift göz'e vuruldum.Diğer bütün gözlere kör oldum.yaşamayı da yaşlanmayı da onunla yaşamaya yemin ettim.Herkese herşeye üstelik töreye bile inat. Ben Hazan Mardin li bir adam sevdim.Kaderin benim için tesadüf değil de tevekkül edeceğini nereden bilebilirdim.Ben muğla'lı o ise Mardin'li. Olmaz diyenlere inat oldurduk. Ama bilemezdim Sevdiğim adam'ın üzerime kuma getireceğini. Hazan"sen bana bir adım gel ben sana bir ömür olurum"dedim.Bir yıl sonra arayıp bulduğunda. Baran"sen bana bir adım gel,Ben sana cennet olurum."dedi.Benden vazgeçemediğini gösterdi. Bu bizim hikayemiz,ya sonsuza kadardı.ya da sonumuz olmayacaktı. Başlasın o zaman"HAZBAR"çifti'nin Savaşı... Tüm hakları saklıdır... 14_04_2023

Koltuğa bacaklarını açarak rahat bir pozisyonda oturup sigarasından derin bir nefes aldı. İçeri doğru bükülen yanaklarını izledim. Sigarayı küllüğe bırakıp dumanı burnundan ve ağzından dışarı çıkardı. "Soyun!" "Gerçekten birlikte mi olacağız?" "Oyun mu oynuyoruz?" Kalkıp yavaş adımlarla yanıma geldi. Gözlerini gözlerime sabitledi. Ardından bana doğru eğilip dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. Nefesini tenimde hissedince tenim karıncalandı. "Biz oyun oynayacak yaşı çoktan geçtik ay ışığım.." Yutkundum. Hemen ondan uzaklaşmam gerekiyordu. Onunla yakın olmak bana hiç iyi gelmiyordu. Makyaj masasının önüne geçip makyajımı çıkarmaya başladım. Aynadan her hareketimi dikkatle izlediğini hissede biliyordum ama ben yüzüne bakmak istemiyordum. Sonra sıcaklığını arkamda hissettim. Bir eli karnıma dolandı. Diğer eli gecelikten dolayı çıplak kalan bacağımı okşamaya başladı. Nefesi boynuma değiyordu. Tenim alev alev yanıyordu nefesi değdikce. Burnunu boynuma sürtüp sesli şekilde derin bir nefes aldı. Bu hareketiyle içim titredi. Ben de aynaya bakınca gözgöze geldik. "Oyun mu istiyorsun ay ışığım?" Sesimi bula bildiğimde "Ne oyunu?" dedim. Ama sesim titremişti. Sırıttı. "Benim de var kendime göre bir takım oyunlarım. Ama bu oyunları çocuklar oynamaz. Ayıp." Yarkın&Aylin 🌙🌙🌙 Amcası tarafından zoraki şekilde Mardinin zengin ailelerinden birinin oğluyla evlendirilen genç kızın hayat hikayesi. {Olaylar Mardinden sonra İstanbulda devam ediyor. Aşiret hikayesi değildir.}

Aslında bir birilerinin kaderlerini çoktan yazmışlardı...

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

Evliliğe nazaran boşanma oranının yüzde doksan arttığı bir dönemde yaşamak Hafsa'nın kara belasıydı. Evliliğini yürütmeyi bile başaramayan kara dul denecek kadar şansız bir kadındı. Yüzde doksanlık orana dahil olan bir diğer kişi bahtsız Cengiz olmuştu. Yüzüğünü parmağından çıkarırken nafaka derdini boynuna kolye edindiği için oldukça gergindi. İki talihsiz gencin parmağına yeniden yüzük takılmak istendiğinde yaralı iki gencin kararı ne olacaktı? Dul olmanın dert olduğu bir ülkede gençlerin başı elbet bağlanacaktı. Ailelerin bilmediği şey ise; evlatlarının sanıldığı gibi masum olmadığıydı. "Bir kadının kendini arayışı." HİKAYE YETİŞKİN UNSURLAR İÇERMEKTEDİR. 🔞

Azad Karan, yüreğinin tam ortasına kor gibi düşen Nida'nın aşkıyla yanıp tutuşmaya başlamıştır. Ateşi bir türlü dinmiyordur çünkü Nida onun yanından bile geçmek istemeyen, köydeki diğer insanlar gibi ondan korkan bir kızdır. Aşkının karşılığını alamayan Azad, bu yolda her şeyi göze almıştır. İyi ya da kötü, incinerek veya inciterek Nida'yı kazanmaya karar verir. Gözü ondan başkasını görmüyordur, Nida'nın aşkı onu olduğundan daha acımasız birine dönüştürür. "Seni çok seviyorum, sen de beni seveceksin."

Abimin arkadaşı, yaşı büyük, yıllardır abi diyorum Cemre! Oluru var mı bu işin söylesene? #Ağırabi'de 1 numara 15.03.2025