(Tamamlandı) Yıllar önce yaptığınız 'çocukça' bir anlaşma hayatınızı en fazla ne kadar değiştirebilir? ''Anlamıyorsun ki. Ben ne dedim az önce? Sanki o dört duvarın arasında da benimle mi olacaksın?'' ''Olurum.'' -'Ne?!' Aziz'in bu net ve hızlı cevabı karşısında Birce'nin ağzından sadece bu iki harf dökülebilmişti. ''İstediğin bu değil mi? Olurum işte.'' ''Aziz ne dediğimin farkındasın değil mi? 30 yaşımıza geldiğimizde evime çökmenden bahsetmiyorum. Evlilikten bahsediyorum. Bir insanla aynı evi paylaşmaktan. Ev arkadaşı olarak değil. Evli bir çift olarak.''

ÖNEMLİ:BUNLAR CİDDİYETTEN UZAK ŞAKASINA YAZILDI CİDDİYE ALACAK ANDAVALLAR GİTSİN kararmış gözleriyle bana bakan düşmanım kahrolasıca görünüyordu güçlü elleriyle kolumu tutup kavradı "benimle savaşamazsın küçük kız" küçümseyerek söyledikleri sinirlerimi bozuyordu "b-bırak kolumu c-canımı acıtıyo-rsun" beni dinlemeyip daha çok sıkmasıyla yüzüne tokat atmam bir olmuştu beni hemen bıraktı "bunun bedelini ödeyeceksin velet" dedi tükürür gibi ona korkulu ama bir o kadar nefret ve tiksinti dolu gözlerimle baktım ve gittim yakında dolunay vardı

Çocukluğundan beri hayatını kontrol eden mental sorunlarla aldığı her nefeste mücadele etmekte olan Eylül, bir gün zihninde duyduğu sesler ile kendisinden başka kimsenin göremediği kişilerin aslında basit bir sanrıdan ibaret olmadığını anlar. Kendisiyle aynı durumu yaşayan bir psikolog olan Kuzey ona, bütün bu olanların sebebini ve bununla ilgili bildiklerini anlatır. Öğrendikleriyle birlikte hayatı yavaşça değişmeye başlayan Eylül zamanda yolculuk yapabildiğini öğrenir ve ilk kez geçmişe gittiğinde kendini başkalarının hayatlarıyla kendi yaşamı arasındaki o kırılgan çizgide sürüklenirken bulur. Bu beklenmedik yolculuk hem kendisini hem de çevresindekileri etkileyecek büyük savaşlar ile keşfedilmeyi bekleyen sırları taşıyan bir geleceğin kapısını aralar. ❅ Geçmişin bizi usulca birbirimize doğru sürüklediğinden habersiziz ve bizi sinsice kendine çekeceğinden de. Zihinlerimiz birer savaş meydanı fakat düşman yabancı değil bize. Ve ruhlarımızın çarpıştığı yer de tam olarak burası.

❝Hoş geldin. Biz de tam başlamak üzereydik. Bu gece hepimiz, neden ölmek istediğimizi anlatacağız.❞ Bir mahkumun hapishanede tanıştığı öğretmeni ile nasıl bir bağlantısı olabilir? Bir intikam iki aykırı insanı birbirine nasıl bu kadar yaklaştırabilir? Biri günahlarının bedelini kanıyla ödeyecek, diğeri ise kalbiyle. Bu savaşın bir kazananı yok çünkü her halükarda ikisi de bir parçasını kaybedecek.

❝Size veda etmediğim için kızmayın bana. şayet kalbinizde biraz da olsa kırgınlık varsa affedin beni zira ben, hiçbirinizi tanımıyordum.❞

BEYEFENDİYE MEKTUPLAR - II ❝Sisli bir gecede pamuklara sarılmıştı bileklerim, ellerim ısınmıştı. Bakışlarımı beyaz suretli dağlardan gökyüzüne çevirdiğimde omuzlarıma düşüp avuçlarıma sarılan kar tanelerinin benliğine sıkışmış bir silüet vardı. O, sendin.❞

Bazen hayat bir kar tanesi kadar narin gelir insana... Düşerken sessiz, kırılgan ama içinde bir sıcaklık saklı. Her bakış, her nefes, bir dokunuş kadar yakın olabilir; Sessizlikte bile yüreğe dokunan bir sıcaklık gibi. Karın beyazlığı arasında hâlâ bir umut vardır; Bir ışık, bir fısıltı, bir anlık huzur... Tıpkı bir kar tanesinin yere düşmeden önceki o kısa, büyülü yolculuğu gibi, hayatın kırılgan ama değerli yanını hissettirir.

Bir bataklığın içinde ruhumu kaybetmeye adım adım yaklaşmamın, Kendi kişiliğimi hiçe sayarcasına ayaklarımın altında ezişimin, Alazlanarak benliğimi yok etmemin hikayesiydi bu. Peki, ben bunları engelleyebilir miydim? Kaybolmaktan kurtulabilir miydim? Yanıp kavrulmamak için... Direnmeliydim. Lâkin bu, iki tarafı keskin bir oktu. Her türlü yanıp kavrulacaktım. ~Alya (Göklerin kızı) . . . Not: Prolog bölümündeki mektup 40.bölümde geçiyor.

❝Çünkü beyefendi, siz, kelimelere sığmayan bir adamsınız.❞

"Şiir, yazmaya değer en büyük mürekkeptir..." Şiirleri kendim yazıyorum, alıntı değildir! İyi okumalar...