Hayal dunyaya bahsiz doganlardandi.Annesi bir fahise ve uvey babasi bir kadin pazarlamacisi.Hayal bu hayattan kurtulmak icin cok calisip istedigi basariyi saglarken ansizin zengin,umursamaz,sapik,tehlikeli ve psikopat olan genc yakisikli Avran Sönmez ile karsilasir.Ve Avran'ın Hayal'i ilk gorusu gecmişe dayanmaktadır.Kiza takintilik yapsada Hayal kolay biri degildi.Avran,Hayal'e sahip olmak isterken aralarinda kiyasiya zitlasmalar yasanir.Avran'in Hayal'e olan takıntısı ve Hayal'in Avran'a daha fazla karsi koyamamasiyla ikilinin arasındaki baglar kuvvetlenip aşk olursa... Buyuk asklar nefretle baslar.... İlk görüşte aşk... Kadere...Tesadüfe... İnanırmısınız?? Yalan oldugunu size kim soyledi ki?? ;)

[Diğer adı : Öğretmenimle evlenmek mi?] Yanlış doğruya dönüşemezdi değil mi? Tüm hayallerime küsmüşken, ufacık bir hatamdan dolayı kötü bir şekilde hayatıma yeniden sızdılar. Onları yaşamak güzel olsa da bir de gerçekler vardı. Tüm kafamı sorularla dolduran can yakıcı gerçekler...

Vücudundan et parçalarının koparılmasına dayanabilecek misin? İlk denemem. Iyi okumalar ☺ -Ümit Aydın

HER ŞEY ÇOK GÜZEL BAŞLAMIŞTI TAKİ O GÜNE KADAR...

sadece KORKU

ÜNİVERSİTELİ BİR ÖĞRENCİ SIRADAN HAYAT YAŞARKEN BİR GÜN SALGIN OLUŞUR VE BÜTÜN AMACI YAŞAM SAVAŞI VERMEK OLUR

Bir anne ve baba çocuklarının yaşaması için her şeyi yapabilir.... Gerekirse bir ruhla anlaşma bile yaparlar... Kızlarının başına sardıkları bu laneti ancak küçük kızları bozabilir...

"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."

''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''

Yoksa her şey bitti demek için çok mu erken ? - Hotel'in 2. kitabı -