İçinde bulunduğu bu kusursuz dakikayı hava gibi soludu genç kız. Berrak mavi-yeşil gözlerini süsleyen kara kirpikleri usulca kapandı. Göz alabildiğine uzanan yabani çiçeklerle bezeli alanda bir kameriye kurulmuştu onun için. Beyaz cibinliklerle bezeli bir gizli yuva. Mis gibi kekik kokusu. Yanındaki sepette her çeşit meyve, yemiş, bir termos çay, buz gibi su. Canı çekerse içsin diye soğutulmuş beyaz şarap. En sevdiği yazarın son çıkan kitabı. Kesinlikle kendisine ait bir cennetteydi. Mutlulukla gülümsedi. Hayattan isteyebileceği her şeye sahip insanların kaygısız gülüşüyle... ... Adam bıkkınlıkla cevap verdi. "Benim karım, benim karım olmak zorunda kalmadığı sürece hayatından son derece memnundur sen merak etme." dedi. "O ne demek öyle?" "Yani beni görmek zorunda olmadığı sürece demek istedim. Sesimi duymak, kokumu duymak, bana dokunmak, beni sevmek zorunda olmadığı sürece benim karım, karım olmayı çok sever." Sonra sıkıntıyla ekledi. "Burada durup metresimle karımı tartışacak değilim. Sen de hududunu iyi çiz bence Simge." dedi sertçe. Odadan çıkarken çalan telefonuna baktı. "Ekim?" "Selam Karabey. Rahatsız etmedim inşallah." "Yok etmedin." Avuçları niye terliyordu ki. "Diyorum ki eğer işlerini ayarlayabilirsen arifeden mi gelsen?" "Niye?" "Konuşmamız lazım Karabey." İşte o söz. On senedir duymayı her an beklediği söz. "Konu nedir?" Aslında bildiği halde soruyordu. Artık zamanı gelmişti demek. Ekimi tutan bağlar tek tek çözülmüştü. Karısının bir süre sesi çıkmadı. Şu an kesin alt dudağını kemiriyordu. Bir ayağının ucunu yeri oymak ister gibi sağa sola çeviriyordu kesin. "Şeyyy yani telefonda konuşulacak mevzu değil." Adam şaşırdı. Altı üstü "boşanalım" diyecekti. Niye bu kadar kasıyordu ki. İçinin üşüdüğünü hissetti. "Tamam gelirim" dedi. Sözleri son nefes gibi çıktı ağzından. Not:Lütfen okuyan tüm arkada

09.08.2021 tarihinde Romantizm ve Aşk etiketlerinin 1 numarası... "Önce flört ederdim. Tabi söz konusu sen olunca bu durum oldukça uzun sürerdi çünkü zorsun. Belki ufak minik öpücükler, bir iki yakın dans, kesinlikle biraz şarap. Gerilmiş ok gibisin çoğu zaman. Sonra en hassas noktalarını keşfe çıkardım" yavaşça genç kızın omuzuyla başının birleştiği noktaya dokundu. Esma titremişti. "Belki burası belki de..." deyip tam kulağının arkasına eğildi. Kız bahar gibi kokuyordu. Temiz taze ve insanı delirten bir koku. Yavaşça öptü o noktayı. İkisi için de zaman donmuş gibiydi. Dans pistinin hemen yanında bir sütuna yaslanmış bariz şekilde en azgınından bir ön sevişme yaşıyor gibiydiler. ➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰ "Kalbini dilini ömrünü mühürleyen bir aşkı ne yapacaksın be kızım? Kimse görmese ben görürüm. Daha ne kadar sürecek? Artık bu pervanelerin birini gör. Bak hayat geçiyor. Sana da yazık, bize de. Bir torun sevelim be evladım." Esma burnunu çeke çeke ağladı usulca; "Uyusam ya babacım şurada bir yaz. Sonra bir bakmışım hayat geçmiş. Ne güzel olur. Çok yoruldum baba. Aşk denilen ne bilmiyorum ama kalbimde tonlarca su var sanki. Taşıyamıyorum. Gideyim uzakta kalayım diyorum olmuyor gördün işte. Ondan uzakta da yaşayamıyorum. Uyusam babacım biraz." Adil kızına baktı çaresizce; " Ah be nazlı gülüm. Hep ananın suçu. 'Kızım benim gibi sevsin' dedi durdu. Al işte kadın, senden benden güzel seviyor."

Sevgiliniz çok ünlü bir futbol yıldızıysa ve kalpleri durduracak kadar yakışıklıysa kendinizi şanslı hissetmeniz gerekirdi değil mi? En azından herkes Evren e bunu söylüyordu. Harika bir hayatı vardı. Mutlu olmalıydı. Beş senedir aynı evi, aynı yatağı paylaştığı adam evlilik ya da çocuklardan söz etmese ne olurdu yani? Bir kere bile sevdiğini söylemediyse ne olurdu değil mi? Hoş kendisi de söylememişti. Ama anlamış olmalıydı. On sekiz yaşında bir kız bütün hayatını ailesini arkasında bırakıp onunla olmayı niye seçerdi ki? Kaan eve gitmek istemiyordu. Asık suratlı memnuniyetsiz, senelerini nasıl mutlu edeceğini bulamadan geçirdiği kadına gitmek istemiyordu. Şikayet etmezdi, dırdır yapmazdı ama uzun kamp dönemlerinden sonra bile bir kez olsun hasretle sarılmamıştı. Seviştikleri zamanlar dışında insani tek bir tepkisini görmemişti. Çevresini saran hayran ve aşık kadınlar gibi değildi Evren. Ayrılmak istiyordu ondan. Kız kendi ayakları üzerinde durduğu an yapacaktı. Evi ona verirdi. Belki üzerine bir dükkan falan yapardı. Avukatıyla görüşüp bu meseleyi çözmeliydi.

Bir mantık evliliği hikayesi.

Gül yüzünün güllerine nazar değmesin Allah gönderdi seni bana göresin Yaşamayı yaşayalım senle beraber Bu ricama duygularıma acaba ne dersin? ...

Selim karşısındaki sinir bozucu yaratığı yapabildiği kadar görmezden gelmeye çalıştı. Çiçekli elbiseleri, başlarına geçirdikleri geniş şapkalarıyla her biri birbirinden güzel bu genç kadınların arasında Melike daha da gözüne batar olmuştu. Aptal inadı yüzünden şimdi de belini kıracaktı. Sıkıntıyla yerinden doğrulup, kocaman fındık sepetini sırtlamaya çalışan kıza doğru yürüdü. Melike sinirle bulutlara baktı. Yağmur geliyordu. Fındığın harmana alınması gerekiyordu ama Bodrum'dan gelen görücülere kendilerini beğendirecekler diye kimsenin el attığı yoktu. Bu sırada güçlü bir el uzanıp aldı sepeti. Melike istemeden kızardığını yanaklarına kan hücum ettiğini hissetti. "Zahmet etmeyin" dedi ağzının içinden. Selim kendisinden önce harekete geçen adamı tanımıştı. Sefer Sürmeneli. Melike adama ağzı açık ayran budalası gibi mi bakıyordu sanki? Bir de kızarıyor muydu? Melike. Hiç bir erkeğe dönüp bakmayan, inatçı, huysuz, gıcık Melike? Saçları şapkaların altına tıkılmamış, iri dalgalar halinde sırtına yayılan, lastik ayakkabısının üzerinde uzanan çorapları neredeyse diz üstüne kadar çekilmiş, biçimsiz basma eteğinin beline Karadeniz kuşağını bağlamış kıza adam niye böyle bakıyordu ki? Peki kendisi neden o gözleri parmaklarıyla oymak istiyordu? Bir insan aşık olduğunu ne zaman anlar? Defalarca kırılmış bir kalp sevildiğine nasıl inanır? Aşık bir adam sevdiği kadın için ne kadar delirebilir? Haydi bakalım başlasın yeni masalımız...

"Benim şu hayatta en çok korktuğum kişi karım." Hayranlıkla ekledi "Çok güçlü bir kadındır." "Ha böyle deyince ikide bir kavga eden, ters huylu, asabi, saldırgan, şirret bir şey aklına gelmesin." " Onun gücü karar verme yeteneğine sahip olmasıdır." "Bir çok insan kararsızlıkla ya da yanlış kararlarla harcar hayatını" "Ya da doğru karar verse bile onu planlayıp hayata geçirme cesaretinden ve potansiyelinden yoksundur." "O düşünür, aklına yatar da karar verirse... yapar." "Gökyüzünden güneşi, ayı bile alır gibi mucizevi demek istemiyorum." Dalga geçer gibi kafasını hafifçe yana eğdi adam "Allahtan ona karar vermedi" diye kıkırdadı. "Neyse ben kalkayım da eve gideyim, malum beni bekler. Kızmasın. Kal sağlıcakla" Ancak bunu söylerken korkar gibi değil koşar gibiydi ne hikmetse. *** +18 Hikayedir ***

Susturma Kalbini Artık ile başlayan, Korunun Çocukları serisinde hikâyelerini yazdığım, Hakan&Karan için okurlardan gelen ricaları kırmak istemiyorum. Biraz onları yazayım. Neden bu kadar sevildiler, en homofobik tayfa bile onlarda ne buldu da "yiaaa mutlu olsunlar ama" demeye başladı inanın bilmiyorum. İşin garibi ben de sevdim. Çok rica ediyorum rahatsız olacaklar, katlanamayacak olanlar hiç zahmet edip okumasın. Bu bir bar fedaisi ile çok ama çok karanlık bir adamın biraz küfürlü, çok aşık ve dalak ciğer bırakmayan öyküsüdür.

Zeynep Müge Vezir... Hayatın acı yanlarını tatmış, yüz kilo ağırlığında, bakımsız öz güvensiz bir genç kadın. Peki bu kızımız bir kelebeğe dönüştüğünde neler olacak? Hayattan beklentisi, anlayışlı tatlı bir koca ve mümkünse üç çocuk olan Zeynep, karşısına çıkan Beyaz atlı prense kapılacak mı? Kadir Melik Ayvazoğlu... Ayrıcalıklı bir hayata ayrıcalıklı bir bedende doğmuş, zengin, başarılı ve çooookkk yakışıklı bir adam. Şimdiye dek tanıdığı kadınlardan daha güzel ya da etkileyici olmayan sıradan bir kıza niye böyle tutulduğunu çözebilecek mi? Peki her şeyi almaya alışmış ve isteklerinin engellenmesine alışık olmayan bu beyefendi, çok da beyefendice olmayan şekillerde o kıza sahip olmak için her şeyi yapmayı göze alırsa. İşe bir de öfkeli bir baba, birbirinden tatlı üç küçük yetim ve çılgın ihtiyarlar karışırsa mesela. Aman sabahlar olmasındı kıymetli okuyucu. Haydi bismillah. Umarım beğenirsiniz.

Kalbi bin yerinden kırık bir kadın, darmadağın bir evi yeniden yuva yapabilir mi? Hayatında acı çekmemiş, hiç kaybetmemiş bir adam, tüm yaşamını altüst eden bir felaketten sağ çıkabilir mi? Bir masalın bitiminden, yeni bir aşk doğabilir mi? Neden olmasındı sayın sevgili okuyucular... Efsane olurdu. Hahahay... Ne dümenler, ne dümenler. Şimdiden kalbim güm güm, parmaklarım kaşınıyor. Yazıyooorr yazıııyoooorrrr. kahinkedi, Elif ve Harun'un, çok karmaşık, pek kalabalık ve hayli ıslak hikayelerini yazıyor.