Her susuşum aslında bir haykırıştı. Her susuşum bir kabullenişti. İzlerimdeki saklı haykırışlarım, her sustuğumda kalbime bir çizik attı. 1 çizik. 2 çizik.. 3 çizik... Belkide binlerce izim, izlerimde saklı haykırışlarım ve çiziğim vardı. Gerçek aile kitabı değildir.

Tesis'te başarılı bir ajan olan Magenta Mavi Mibalva'nın, Venator ekibine transferi gerçekleşir. Görevler, kaçışlar, aksiyonlar ve rakipler. Aşk, dehşet, acı ve sevgi. Cıvıl cıvıl, neşeli, enerjik bir kadın. Soğuk, duygusuz, ruhsuz adam.

Elindeki kadehi ağır ağır dudaklarına götürürken hareketlerimi inceliyordu. Gitmemi istemediğini biliyordum yine de emin olmak zorundaydım. Bakışlarımı üzerinden çekip kapıya doğru çevirdim. Adımımı atacakken kolumdan tutarak yüzlerimizi birleştirdi. "Bunu yaptığım için dünyanın en aşağılık adamı olacağım belki ama bu gece benim olacaksın. " dudaklarıma temas ederek söylediği sözleri zaferle dinledim. Öpüşü şiddetlenirken dudaklarını tekrar dudaklarıma değdirerek konuştu. "Bu gece ve her gece , benim sadece benim olacaksın Eylül. " Zaferimi taçlandırmış olmanın gururuyla kendimi Pablo'nun dokunuşlarına bıraktım. Yarını bilmiyordum ama bu gece kesinlikle onun olacaktım.

Cihangir, daha fazlasını duymak istemediğini belirten bir el hareketiyle Pablo'nun susmasını sağladı. "Marcus 'un sadakati Gülce 'ye ait. O olmadan yapacağız. " Cihangir, ağzından dökülen ismin ahengiyle kabini tutmak isteyerek elini göğsüne götürdü. Her seferinde kalbi tekleyecek miydi böyle ? Bu dayanılacak bir şey değil dedi kendine. Kalbinin ritminin sahibi artık olmadığına göre sahipsiz bir ritimle sarsılmak ne kadar dayanılırdı? Aklını ve kalbini çoktan teslim etmişti. Ruhu uzun zamandır kendi bedeninde değildi zaten , hep Gülce'nin etrafındaydı. Hissettiği reddedilmişlik duygusu boğazına sağlam bir yumru yapmış gibiydi. Düşüncelerinden uzaklaşıp kalbini tekrar dinledi. "Gülce!!!" Titrek ve kırık bir ritimle sadece "Gülce " aklını karşısındaki adama vermeyi deneyerek dolan gözlerini ovuşturdu. Pablo anlatmaya devam ediyordu. Hemen adapte olmak zorunda dinledi. Gülce ve Cihangir'in akıl almaz aşkına şahit olmaya hoş geldiniz. 1.kitap: KRAL'ın YARASI 2.kitap: ASLAN'ın PENÇESİNDE 3.kitap: DEĞERLİ KARGO Seri birbiriyle bağlantılı ancak kendi içinde bağımsızdır. Yine de spoiler yememek için sırasıyla okumanızı öneririm. Sırasız okumanız da mümkün. Konuları farklı olduğundan.

O buradaydı. Yaşayacağım şehirde, caddenin ortasında şok olmuş bir halde birbirimize bakıp kalmıştık. Bunca zaman uğraşıp toparladım sandığım beni, bir bakışıyla yerle yeksan etmiş olması kalbime bir kere daha lanetler yağdırmama sebep oldu. Olmuyordu işte ne kadar bitti desem de olmuyordu şu an daha iyi anlamıştım. .................................... '' Tebrik ederim, atanmışsın. '' konuşmadan sadece kafamı sallayarak geçiştirmeye çalıştım. Yanından geçerek yürümeye çalışmamla oda önüme geçip durdurmuştu beni. Tam dibimde durmasıyla bakışlarımı kaldırdım ve çok fazla yakın durduğumuzdan bir adım geri çekildim. Yaptığımla iç çekerek dudaklarını yaladı. ''Buralar Bursa ya da Konya gibi değildir. Evleri, yaşam tarzları, havası, suyu bile farklıdır buranın. Bunları bilerek geldin inşallah buraya. '' demesiyle hafif alaylı bir tebessüm oluştu dudaklarımda ve tek kaşımı kaldırdım. '' Oralarda ki yaşamın ya da insanların pek hayrını göremedim. Yenilik iyidir insanoğlu her şeye, her yere alışır. Belki buralar çok daha hayırlı gelir bana he, ne dersin? '' deyip tam gözlerinin içine gözümü kırpmadan baktım. Hafif bir tebessümle derin bir nefes çekti içine '' Hiç değişmemişsin. Hala hayran olunası bir inada, kararlılığa ve bakışlara sahipsin.'' dedi. "Emin misin ?" diye sorup kalbimi gösteresim vardı ona... Yanılıyordu hâlbuki ben çok değişmiştim. Kalbim çok değişmişti. Hele ona taşlaşmıştı tamamen. ...................................... Tıpkı yıllar önce onu son görüşüm gibi yine paramparça bir halde yerlerdeydim. Gözümden akan yaşa engel olamazken yine düştüğüm yerden nasıl kalkacağımın yollarını aramaya başlamış bir yandan da iki sene önceki o güne gitmiştim her şeyin yerle bir olmasına neden olacak o güne.

"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

Genel Kurgu #1 Bir adam düşünün, hayatının tüm dönemlerini karanlık işlerle geçiren ve geçmişinin izlerini hâlâ üzerinde taşıyan... Bir de kadın düşünün, şu yaşına kadar sersefil büyüyen ve babasının hastalığı yüzünden yüklü bir miktarda paraya ihtiyacı olan... Gece ve Işık. İsimleri birbirine tamamen zıt olan karakterlerinin ispatıydı. Adam gece kadar karanlık, kadın ise güzelliğiyle bir ışık gibi parlaktı. Kadının ihtiyacı olan paraydı. Bulmuştu. Yanında hayatının aşkıyla beraber. Peki sizi hiç tanımayan bir tefeci hiçbir kefil göstermediğiniz halde size neden istediğiniz parayı versin ki? İşte tüm gizem de burada başladı zaten. •• Bana hediye ettiği kolyenin klipsini aradım ama bulamadım. Kutunun içinde küçük de bir anahtar vardı. Ufacıktı. Anahtarın nereye gireceğini sonradan fark etmiştim. El ele tutuşan figürün ortasındaydı anahtar yuvası. "Kolyeyi takabilmen için ellerin ayrılması gerekiyor. Sadece bir seferlik ayrılsın o eller. Bir daha asla bu kolyeyi çıkarma ki ellerimiz ayrılmasın." Geleceği kimse bilemezdi. Neler yaşayacakları hiç belli değildi. Işık, Gece'nin ondan gizlediği büyük sırrını öğrendiğinde tüm hayatları değişecek ve bu sır Işık'ı zor bir karara itecekti. Onlar farkında olmadan birbirlerini yıpratacak ve güvenlerini kaybedecekti. Bu engeli aştıklarını düşündükleri anda, bir ölüm tüm hayatlarını değiştirecek ve onlar farkında olmadan kaçınılmaz sona sürüklenecekler... Bu sonu kendi elleriyle inşa etseler de bir şeyleri değiştirmek için hep çabaladılar. Bakalım çabaları işe yarayacak mı yoksa Gece ve Işık, isimleri gibi birbirlerinin zıddına mı sürüklenecekler? Kapak tasarımı: @dowofficial (rei-nia) NOT: +18 Sahneler bulunur. Uyarıyı okuduğu halde kitaba başlayıp bu sahnelerde saçma sapan yorum yapanlar tarafımdan engellenecektir.

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

Kader, saatin ibresini hayatımın ortasına sapladı. Zaman durdu, zaman aktı, zaman kayboldu. Sustum, konuşturdular. Konuştum, susturmaya çalıştılar. Dilime vurulan paslı prangaları kırılan tırnaklarımla açtım, parçaladım. Parçaladığım her prangayı, beni susturmaya çalışanların dudaklarına taktım. Ortada bir ateş vardı; yakan bendim, yanan bendim. Ortada bir deniz vardı; sönen bendim, ölen bendim. Ortada bir oyun vardı; şah bendim, piyon bendim. Ortada bir sevda vardı; yıkan bendim, döken bendim. Yüzüme baktı; dudaklarıma, elmacık kemiklerime, burnuma, gözlerime. En çok gözlerime baktı, öyle derin baktı ki; cenneti gördüğünü düşündüm. "Kadere çok kızgınım," dedi gözlerimdeki bakışlarını çekmeden. "Seni bana üç yıl önce verip, üç dakika sonra aldığı için çok kızgınım." Not: Sessizliğin Ardından isimli ilk hikâyedir. Bölümler her çarşamba günü yayımlanmaktadır. 19.01.2023

Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir! Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler. Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin. Başlangıç tarihi : 18.02.2020