Nehir Özbey işkolik bir kadındı ve bu durumu sorgulamayı uzun bir süre önce bırakmıştı. Özel hayatında da patron gibi davranmaya alışmıştı. Her alanda yönetici olabileceğini düşünen bu takıntılı kadın, hayatına aniden girecek olan Beşiktaş aşığı Oğuz Tekinsoy ile neye uğradığını şaşıracaktı. Instagram/ EslemOnall

Herkes o şelalenin büyüleyici ve göz alıcı olduğunu düşünür, yanı başından dahi ayrılmak istemezlermiş. Fakat kimse bilmez o şelalenin ne kadar tehlikeli olduğunu. Bir gencin birine takıntılı olduğunda neler yapabiliceğini kimse göremez. Göremedi de zaten... Kimse bilemedi neler olduğunu. Çok kişi acı çekti, çok kişi yaralandı. Peki bu devam edecek miydi? Hep böyle mi gidicekti? En can alıcı soru ise sıradaki kişi Pusat ve Lena mıydı?

''Ben korkarken bir yağmur damlasından sen okyanus olmuşsun'' 🌙 Arkasını döndü ve tenine değip geçen bir serinlikle tekrar uzun bir nefes çekti içine. "Neden peşimi bırakmıyorsun?" Aynı serinliği kulağında da hissetti. Kafasını hızla çevirdi, karanlık, sadece karanlık ve camdan içeri sızan ay ışığı. "Eğer yaparsam, beni rahat bırakacak mısın?" Kulağının içinde rahatsız edici bir kahkaha dolandı. "Eğer yaparsan, herkes seni rahat bırakacak. İnan bana Buğu, inan bana." Bakıcıdan çaldığı anahtarı yastığının altından aldı. Saate baktı, vakit gelmişti. Kilitlenmiş kapısına sessiz adımlarla ilerledi ve ulaştığında anahtarla kapıyı açtı. Hastanenin içindeki güvenlik görevlilerine yakalanmadan bahçeye çıkmış, ardından hastanenin duvarlarını aşarak uzun bir aradan sonra dışarı adım atabilmişti. Koşarak gitmesi gereken yere doğru yöneldi. Birkaç adım attı, birazdan özgür olacaktı Buğu, daha önce yapması gereken şeyi henüz yapacak olmanın pişmanlığı vardı içinde. Yapmak istiyordu fakat korkuyordu da. Bedenini saran adrenalin ve tedirginlik onu olduğu yerde dondurmuştu. "Hayallerine sadece bir adım kaldı." Sese aldırmadı, anı hissetmek için bekledi. Hazır olduğu anı hissetmek için. Gözlerini sıkıca kapattı, Dolunay'ı düşündü. Tek gerçek dostu Dolunay'ı. Neden burada değildi? Neden onun en mutlu anında onu desteklemiyordu? Acaba üzülecek miydi? Buğu'nun gülen yüzü aniden yerini mutsuzluğa bıraktı. Ailesini anımsadı. Verdikleri onca emeğin boşa gittiğini görünce nasıl tepki vereceklerdi? "Yap şunu aptal!" Buğu gözlerini daha da sıktı, aklına gelen kişiyi düşününce dişleriyle yanaklarını ısırdı. Gözlerinden süzülen yaşlar, onun içindi. Ardından kafasını salladı, bitirmeliydi. Daha fazla acı çekmek istemiyordu, daha fazla hatırlamak istemiyordu. Kollarını yavaşça kaldırdı.

Bu kitap, "Hiçbir üzüntü, mutsuzluk ve acı olmadan bir hayat sürülemez ve böyle bir kitap bile yazılamaz." diyen edebiyat hocama tepki olarak yazılmıştır. Trabzon Kurgusu olup, herkesin okuyabileceği ful mutlu, mutsuzluğa dair tek cümle bile barındırmayan bir kitaptır... Bu kitapta ne üzüntü ne mutsuzluk ne acı, ne sıkıntı, ne dert, ne de keder hiçbiri yok. Bu kitapta ölüm bile yok. Kötü kız ve ya kötü çocuk da onların çevirdiği dolaplar da yok. Bu kitapta mutluluk, kahkaha, sevinç ve tüm olumlu duygular var. Bu kitaptaki esas kız o kadar zeki ki diğer kitaplardaki klişe şekilde gözünün önündeki görmeyen kızların aksine her şeye bir fikri olan en olmadık şeyi bile tahmin edip bölümler hakkında spoiyi kendisi veren bir kız. İlk bölümden son bölüme kadar mutsuzluğa dair tek bir cümle dahi yok bu kitapta. Bunun garantisini verebilirim. Ve tüm ömür garantili. Böyle iki yıl garantili falan da değil. Memnun kalmazsanız anında iade edilir. Böyle sürekli mutluluk dedim diye vıcık değil. Okuyun ve test edin. Konusuna gelecek olursak, Açın ve tanıtımın tamamını okuyup fikir sahibi olun ♥ 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır. İsminde Trabzon geçen ve ful mutlu kurgu olarak yazılmaya başlanmış ilk kitaptır. Alıntı, "ESİNLENME" ve ya çalma durumlarında gerekli hassasiyeti o kişilere göstereceğim Trabzon'un hırçın bir kızı olarak... (Ve şahsen noterden kendi adıma tasdik edilmiştir)

Genç kız, yerde yatan genç adamın önünde diz çöktü. Parmakları onun yüzünü avuçlarken yutkundu, genzi yanıyordu. Acı; damarlarından sızarak âdeta kanına karışıyor, her bir zerresinin kavrulmasını sağlıyordu. Aciz bedeni bunu kaldıramayacak kadar düşkündü. "Sokağım."dedi titreyen sesiyle. Gözlerindeki yaşlara aldırmadan acı bir çığlık attı. Yüreğindeki vaveyla bedeninde bir volkan gibi patlıyordu. "Beni bırakma, sokağım!" °°°° Onların hikayesi ölümle başlıyordu! Ölüm, iki ayrı insanın sevdiklerini ellerinden almıştı. Yıldız çiçeği ve bir okyanus gözlü. Onların kalbinde yatan kanatsız melekleri, hayata küskünlükleri ve de güzel sevmeleri acıya dem vuruyordu. Onların rengi ne siyahtı ne de beyaz. Onların rengi topraktı. Sevdiklerini ellerinden alan toprağın rengi... • Yaşadıkları kayıplarla yolları kesişen iki gencin yürek burkan hikâyesini okumaya hazır mısınız? Âşk; onlar için sadece acıdan ibaretti. Ta ki birbirleriyle karşılaşana dek... °°° #Kötü çocuk, masum kız hikâyesi değildir! •Okyanus gözlü çocukla, çiçeğinin hikâyesi. ~Dram içerir.~ °°° Bu hikâyenin tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz!

Genellikle yalnız olan bir kız ve sürekli bilmiş cevaplar veren bir erkek... Sakin bir hayatı olan kızın hayatı hiç tanımadığı ama zamanla tanımak isteyeceği kişilerin karşı evlerine taşınarak komşu olmalarıyla değişir... salıncağını kimseyle paylaşmak istemezken onunla kalbini aşkını paylaşacak bir kız ile ne kadar istemese de başaramayıp ona aşık olan bir erkeğin bilmece gibi aşkları... erkeğin kıza aşkı tekrardan inandırma çabası ve birbirlerine olan karmaşık bakışları.... erkek kızın ukala komşusu iken kız erkeğin sakar prensesi olacaktır... ve onları ilginç bir son bekliyordur... ---o salıncak benimdi!!! ---kalbinle beraber onuda çaldım!!!

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Herşeye hazırlıklı geldim. EY YAR seninle ölmeye geldim. Ateşsen yanmaya, Yağmursan ıslanmaya, Soğuksan donmaya geldim. EY SEVGİLİ... Senden mücevherler değil! Tebessüm almaya geldim. Ölümsen ölmeye, Hayatsan kalmaya geldim. Hz. Mevlana ~•Gıcık Patronum•~ Gıcık bir patronunuz olduğunu düşünün hatta daha doğrusu sizi şirketinde çalıştırmak istemeyen bir patronu... Her fırsatında sizi yerle bir etmek isterken ne olurda bunu yapmaktan vazgeçer? Ya peki bir de hiç ummadığı hiç tahammül edemediği birine aşık olursa? ~•Gıcık Patronum•~ Kendine iyi bak demiyorum. sadece ALLAH' A emanet ol!!! *(Deniz Işık)* ~•Gıcık Patronum•~ Kapağı yapan @glasscastle ' ye Teşekkürler....

The Wattys 2016 - Gizli Cevherler Kazananı Wattpad'de "AŞK İŞİ" adında yazılan ilk eserdir. Not : Hikaye 2016 yılında yazılmaya başlandığı için birkaç mantık hatası olduğunu belirtmek isterim.Okurken ve yorum yaparken bunları dikkate alırsanız sevinirim çünkü kaç yıl önce yazdığımı söyleyerek açıklama yapmaktan yoruldum.

"Nereden bilebilirdim ki hayatımın bu kadar farklılaşacağını?"