𝐻𝑎 ℎ𝑎 𝑘𝑎𝑦𝑏𝑜𝑙𝑑𝑢𝑚 𝑦𝑎𝑟𝑑ı𝑚 𝑒𝑡!

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

81 milyon alem vardır. Biz sadece belli başlı olanları biliriz. Melekler, insanlar, hayvanlar, bitkiler, cinler ve şeytanlar. Peki ya bilmediklerimiz... Normal bir kız olduğunu düşünen Gece'nin macerasına kulak vermeye ne dersiniz? Kapak tasarımı: @CrystalSparkle09

-------- Epik Novel Sitesinde Yayınlanıyor ------ -------- Seri Novel Sitesinde Yayınlanıyor ------ Gök gürültülü sağanak bir yağış ile, Guma çukurunun etrafında büyük bir kıyım dönüyordu. Etraf deprem olur gibi sarsılırken, göklerden siyah ve mavinin karıştığı yıldırımlar durmaksızın kızıl çelikten yapılmış, güçlü zırhlarla donatılmış ordunun üzerine iniyordu. Bunu yapan ise kanlara bürünmüş korkutucu bir adamdı, Mao. Gözleri kan çanağına dönmüşken, son bir kez daha 'ki' enerjisini zorlayarak saldırdıktan sonra uçurumun kenarına geldi. Etrafı hayrete düşmüş ve korkmuş Khjar Orduları ile çevriliyken, aralarında kendisine bakan kudretli imparatora gözleri ile ölümcül bir bakış attı. Nefret, intikam, hırs... Bakışı imparatoru bir kaç adım geriye sendeletirken aurası ölüm ile taşıyordu. Güçlü ve yıpranmış, ortanca sesi ile imparatora bağırdı. "Lui Wu! Bu gözleri hatırla, bu hissi, bu gücü hatırla! Adıma ve ustama yemin ederim ki! Geri döneceğim, geri döneceğim ve iliklerinde ki kanı son damlasına kadar içeceğim! Vücudunu parçalarcasına kemiklerine kadar yiyeceğim! Bu sana son sözüm olsun! Azılı hayaletin olacağım!" Ağzından tükürük yerine kan fışkırırken, göğsünü tutarak bir kaç adım geriledi. Gözleri titrerken vücudu sarsılıyordu, titreyen ellerini son gücü ile ileri kaldırdı ve imparatoru işaret parmağı ile işaret etti. Gözleri dolarken, intikam dolu gözlerle orduya bakıyordu. İmparator "Yakalayın onu! Atlayacak!" diye bağırsa da, Mao durmadı ve elleri havada iken bir kaç adım daha geri gitti ve bedenini boşluğa teslim etti. Rüzgar vücudunu yalayıp geçerken, şeytani bir şekilde gülüyor ve bağırıyordu. "Unutma Lui Wu! Unutma!.." O sırada, göğsünde ki ejderha simgesi ışıklar saçarak kuvvetle parıldamaya başladı.... --------------------------------------------------