"Bu...Bu gece çok uzun olucak" dedi.Yüreğime bir korku ulaştı.Bu işte hırslıydım.Yükselmek istiyordum.O yüzden bu deli inine bile inebilirdim.Umursamazca "Gece uzun felan olmayacak.Tırsak olma."dedim.Bana döndü ve ünlü sözden alıntı yaparak "Sessizliği dinle.Anlatacak çok şeyi var."dedi.Korku gözlerine işlemişti bunu görebiliyordum.Gece gerçekten uzun olacağa benziyordu.... Evet arkadaşlar zombi hikayesini sildim.Yeni korku hikayesiyle sizlerleyim.Umarım beğenirsiniz.

Korkunun derinliklerine inen ve tüylerinizi ürperten hikayelere hoşgeldiniz! Korkuyu iliklerinize kadar hissetmeye hazır olun. © Tüm hakları saklıdır Kapak tasarımı: @wildeath

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...

''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''

Yatılı bir okul.. Beş yıl önce yeniden düzenleme ile açılan bu okul ilk yılında birçok olaya tanık olmuştu. Ruhlar mı dersiniz, ölümler mi, yoksa çözülmeyi bekleyen bulmacalar mı? Bunun üzerinden sakin bir şekilde geçen yıllar sonrası yeni öğrenciler ve silinen bir geçmiş ile yeniden çözülmeyi bekleyen bulmacalar kendini gösterecekti. Tek bu da değil, hâlâ kurtulmayı bekleyen ruhlar vardı..