'Kim olduğumu biliyorsun' dedi adam 'Bir önemi yok' dedi kadın yutkunarak 'Seni seviyorum' kadına doğru bir adım atarak söyledi duygularını 'Benden uzak durmanızı istiyorum' bir adım geriye atarak fısıldadı kelimeleri. 'Bu kadar mı' atılan bir adım. 'Fazlası yok' geriye giden bir adımla karşılandı 'Bu kadar mı' inatla sorulan bir soru. Çaresiz bir 'Evet' 'Sonuçlarını biliyorsun' gecenin karanlığında, esen ruhsuz rüzgarın çıkardığı uğultu aralarındaki boşlukta yankılandı. 'Biliyorum, o yüzden fazlası yok' 'Ben böyle bir adamım' 'Benim için bir önemi yok, fazlası yok'

Kanlı iki aile Masum bedenler Kirli ruhlar Hiç kaybetmeyen bir adam Oynanan bir kumar Kazananlar, kaybedenler Her şeyini kaybeden birinin imparatorluğu... Bu oyunun kazanı yok, kaybedenin ruhu ölü... **** Okuduğum hikayeler istediğim sonu yazmıyordu hiçbir zaman. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim. Benim hikayeme hoş geldiniz.

"Numaramı nereden buldun?" Adam dudaklarını sinirden kemiriyordu. "Sen." dedi nefretle. "Sen karşına çok yanlış bir kişiyi aldın. Eninde sonunda yakalanacağını biliyorsun değil mi?" Kadın ses değiştirici cihazın ardından gülümseyerek konuştu. "Beni yakalayacağın gün ben değil sen öleceksin. Bunu göze alabilecek kadar cesaretli değilsin." Adam olumsuzca başını iki yöne doğru salladı. "Bilir misin?" dedi nefretle. "Kızlar annelerinin, erkekler ise babalarının kaderini yaşar. Ben nasıl babamın kaderini yaşıyorsam sen de annenin kaderini yaşamak zorundasın." "O zaman tecavüze uğramam gerek öyle mi Zifir?" dedi. Bu cümle o gece için adama dokunan ilk şeydi. "Yıllardır sana empoze edilen zırvalıklar, yarım yamalak anlatılan olaylar ve kinin, sonunu getirecek. Bir gün elindeki her şeyi kaybedince ne yapacaksın peki?" Derin bir sessizlik oluştu. Kadın devam etti konuşmasına. "Şimdi bana elimdeki her şeyin ne olduğunu bilmiyorsun diyeceksin kesin. Sen demeden ben dile getireyim. Güneş'i, aşık olduğun kadını ellerin arasından kaybedince mutlu olacak mısın? Seçim senin, yolun sonunda ya onunla kaybedeceksin ya da onsuz." Sorulan sorunun cevabını duymaktan ilk defa korkmuştu genç adam. Çünkü cevabından emin olamıyordu. Kendi gözlerinde gördüğü o acı dolu nefretin ardından hiçbir şeyden emin olamıyordu. Zifir gerginlik içerisinde kapanan telefona bakakaldı. "Artık eminim. Ya bir hain bizimle çok yakın olduğu halde, taklitçiye laf taşıyor Kuzgun." dedi zehir gibi bir ses tonuyla. "Ya da..." işte bu cümle genç adam için çok ağırdı. "Taklitçi zaten en başından beri aramızda." Kuzgun elindeki telefonu şaşkınlıktan yere düşürürken herkes geç fark ettiği bu durum karşısında ilk defa çok kötü hissetti. "Umalım da ihanet eden birisi var olsun ve o aşık olduğum kadın olmasın. Yoksa... Ne Güneş kalır geriye ne de ben."

Kurşuni İzler - Helbest Her iz bir hikâyedir. Her kurşun bir seçim. Ve bazı yaralar sadece bedende değil, ruhta açılır. Hafif kıvırcık saçlarının ardına sakladığı geçmişiyle, silahı elinde sıkan bir kadın... Sırtı dönük bir adam, karanlığa gömülmüş sırlar... Hakkari'nin kanlı meydanında başlayan bu yolculuk, okuyucuyu vicdan, intikam ve aşkın ince çizgisinde gezdirecek. Kurşuni İzler, cesaretin ve kırılganlığın iç içe geçtiği bir roman.

" Bu giydiğin kefene hiç benzemiyor, keşke cenazen için daha uygun birşey giyseydin küçük kadın" dedi ve doğruldu bense nefesimi tutmuş yüzne bakıyordum. Cenazem vardı benim bugün... Cenazeme katılıyordum . " Haklısın ölmek bedenden ibaret değildir, beden sağken ruh ölmez mi ?" Dedim siyahlarına bakarak , bu sefer nefesini tutan kişi o oldu , böyle birşey söyleyeceğimi beklemiyordu . " Ruh ölürse bedende ne kalır ki , bedende ruhla beraber ölmez mi ?" Dedi üzerime doğru yürüyüp, sesler kesilmişti ve herkes bizi dinliyordu ailem de dahil . " Yaraları beden değil ruh alır yani beden ruhla beraber ölmez, ruh ölür ama beden yaşar , ruh yaralar, darbeler alırken beden daha da kuvvetlenir . Mesela senin gibi Karan ağa " dedim manidar bir şekilde gözlerine bakarak, Karan ' ın kaşlarını çatarak bana baktı, herkes sessizliğe bürünmüş bizi dinliyorlar dı . " Yanlış örnek, ben değil sen, bunca şey senin içinde yaşadıkların, ruhun o kadar yara, darbe almış ki artık ruhun iyileşmeyi bekliyor ama ... Aksine daha fazla yara ve darbe alacak, " son söylediklerini kulağıma eğilerek söylemişti. Ve bir daha kendime ve kalbime soruyorum ben nasıl böyle bir adamı hâlâ seviyorum ?.

Tesadüfün üç kurşunu vardır. İlk ikisinden kaçsan bile üçüncüsü tarafından vuruluyorsan, kaderin orada yeniden yazılıyordur. Bazen isabet eden bir kurşun, sıyıran iki kurşunun açabileceği darbeden fazlasını tek seferde açıp, hiç edebilir emeklerini ve kaderin doğan güneşi yakabilir tenini. Belçin Darya Tekin, bir gece vakti her zaman bildiği yollardan geçerken sonunun farklı olacağından, o gece kayan bir yıldızın tesadüfün ateşini yakacağından habersizdi. Hazar Cihangir Soykan, bir gece vakti ilk kez bilmediği yollardan geçerken sonunun aynı olacağından, o gece kayan bir yıldızın yaktığı tesadüf ateşinin onun ocağında söneceğinden habersizdi. Azazilin ini o gece Azazel'in kalbinde, bir kapının arkasında gizliydi. Belçin Darya, kuzeni ile eğlenmek için çıktığı gece o kapıyı aralamak ve ardındaki yabancıya yardım etmek zorunda kalırken, çevresi tarafından umutsuz gözlerle bakılan kaderi bir çift göze değince değişecekti. Hazar Cihangir Soykan'ın yolları, Belçin Darya'ya çıktı; denizde olmayan iz, onun gözlerinde saklıydı. Bir gece vakti kader yeniden yazıldı, gündüz tesadüfle yazılanı kabul etti.

"Akıp giden şu suya atlayamadığım için dünya üzerindeki tüm denizleri kuruttum. Artık hiç su yok, Alanguva. Ve biz alev almak üzereyiz." Yara almış her çocuğa ve yara almış her çocuk için. 18 Mayıs 2015.

"Benden nefret ediyorsun. Ama bana ait gibi gözüküyorsun." Keskin, kısık bakışlarının altında gerildiğimi hissettim. Bakışları alev alev yanan bir kömür kadar sıcak ve bir o kadar karanlıktı. Emir Cihandar'a ait olmak. Bir eşya gibi değil, bir esir gibi değil, bir intikam gibi değil. Bir duygu gibi, bir dokunuş gibi, bir ruh gibi. Tehlikeyle parıldayan kara gözlerine bakarken, "Sana ait değilim," diye bastırdım. Bakışları vücudumu ağır ağır inceledi. "Gözüküyorsun dedim, öyle olduğunu iddia etmedim." "Edemezsin zaten." Sanki bakışlarıyla soyuyormuşcasına ateş saçan irisleri bedenimden gözlerime çıktığında güç oradaydı. "Eğer iddia edersem zaten..." Sırtını doğrultup geniş, yapılı vücudunu öne doğru eğdi. "Aksine hiçkimsenin gücü yetmezdi." Alttan gözlerimin içerisine bir yangını başlatır gibi baktı. "Mira Alemşah, eğer benim olsaydın. Değil tüm dünya, sen bile kendini benden alamazdın." #eslaf ••• Wattpad'de ESLAF adında ilk yazılmış hikayedir.

Ömer sevdiğim dediği kadının bu gece katili oluyordu. Bunu fark edemeyecek kadar öfkesinin hakimi olmuştu. "Ben bir şey yapmadım...!" Bu kelimeleri o kadar sessiz söyledim ki duyup duymadığıyla ilgili hiç bir fikrim yok. Tuttuğu bileğimdeki baskıyı öyle bir arttırmış ki artık kolumu hissedemiyordum. Bana verdiği zararın farkında değildi. Öldürüyordu...! Bu odada yaşadığımız mutluluğu, huzuru ve en önemlisi sevgimizi öldürüyordu. Bunu fark ettiğinde de her şey için çok geç olacaktı. UYARI: Kitabın telif hakkı bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kitabın hiç bir kurum, kuruluş ya da şahıslarla ilgisi yoktur... #sır #aşk #aile #gözyaşı #sevgi #güven #namaz #takıntılı #mimar #güven