လူတိုင်း ဘဝမှာ တိမ်လိုမြူလို အုံ့ဆိုင်းခဲ့ရတဲ့ ခံစားချက်တွေကို တစ်ခေါက်လောက်တော့ ပွေ့ပိုက်ထားဖူးကြပါလိမ့်မယ်။ ဒီဇာတ်လမ်းဟာ တိမ်တွေလို ဖမ်းဆုပ်ရခက်ပြီး၊ မြူတွေလို မြင်အောင်ကြည့်ဖို့ခက်လှတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝထဲက တိမ်လိုမြူလို ခံစားချက်တွေအကြောင်းပါ။ အဲ့ခံစားချက်တွေက ပျောက်သွားနိုင်လား၊ ဒါထက်အရေးကြီးတာက သူကရော ဖျောက်ပစ်ချင်ရဲ့လား ဆိုတာပါပဲ။

အကယ်၍ အဲ့ဒီနေ့ကသာ ကျွန်မ ထွေးစကားကို နားမယောင်ဘဲ တောင်မတက်ခဲ့ဘူးဆိုလျှင် ဒီဇာတ်လမ်းဟာ ဖြစ်လာနိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါ။ မမရီနဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း ကျွန်မ ဒီအတွေးကို ခဏ ခဏ တွေးမိပါတယ်။ အကယ္၍ အဲ့ဒီေန႔ကသာ ကြၽန္မ ေထြးစကားကို နားမေယာင္ဘဲ ေတာင္မတက္ခဲ့ဘူးဆိုလွ်င္ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ျဖစ္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္း မ႐ွိပါ။ မမရီနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မ ဒီအေတြးကို ခဏ ခဏ ေတြးမိပါတယ္။

နေ့တစ်နေ့တုန်းကပေါ့။ မိုးသာမရွာခဲ့ရင်။ ထီးသာ ပါလာခဲ့ရင်။ အခြား ဆိုင်ခန်းတွေဖွင့်ခဲ့ရင်။ သူ ဆေးလိပ်ထွက်မသောက်ခဲ့ရင်။ အချစ်ရဲ့ ပန်းချီတွေ ဆက်လက်ပျောက်ဆုံးနေလိမ့်ဦးမယ်။ ~ ေန႔တစ္ေန႔တုန္းကေပါ့။ မိုးသာမရြာခဲ့ရင္။ ထီးသာ ပါလာခဲ့ရင္။ အျခား ဆိုင္ခန္းေတြဖြင့္ခဲ့ရင္။ သူ ေဆးလိပ္ထြက္မေသာက္ခဲ့ရင္။ အခ်စ္ရဲ့ ပန္းခ်ီေတြ ဆက္လက္ေပ်ာက္ဆုံးေနလိမ့္ဦးမယ္။