* Nokta koyarsın ve her şey baştan başlar. * Küçük bir kızla koca bir adamın hikâyesi! * Aşkın Ritmi'ne kulak ver. * Genel Kurgu'da #73 e kadar yükseldik! Çok teşekkürler! Uyarı: Çok az da olsa cinsellik bulunmaktadır, bunu dikkate alarak okuyun. GENEL KURGU #26 GENEL KURGU #22

Deliler gibi aşık olduğum çocuk Park Jimin şimdi benim abim mi oluyor? Babam onun annesinden başka bi kadını sevseydi ne olurdu ki ?

* Bir yoktu ve bir vardı o, masalların tersi gibi. Kendi yazdığı masalda, kaynağı öfke olan senfonide dans ediyordu. Gecenin karanlığı altında bir yabancı eşlik etti O'na. Kırmızının şehvetle sunulduğu dans kızıştı. Senfoni çığlıklara, kalpler taşa, Dokunuşlar aleve, kadın küle dönüştü. Orkestrayı susturacak tek şey, kadının ölümüydü. Ve kadın zaten adamın kollarında bir ölüydü. #2 in Aksiyon. 09.02.16 Wattys2015 kazananı.

Sıcak sular fokurduyordu. Sıradan bir insanın ya da bir meleğin giremeyeceği kadar sıcaklardı. Ancak Janet yarı tanrıçaydı. "Ah Tanrım" diye mırıldandı zevkle. Gözlerini kapadı. "Bu şekilde bakınca zevkten kendini kaybettiğin zamanı hatırlıyorum" dedi yumuşak bir erkek sesi. "Gözlerini kapatıp gerinmeni ve inlemeni" Janet'in gözleri açıldı ve arkasını döndü. Jase bir kayanın üstünde oturuyordu. Gümüş rengi saçları altın rengi gözlerini gölgeliyordu. Üstünde bir tek kot pantolon vardı ve güçlü bedeni gözler önündeydi. Janet, aniden suyun içine girdi. "Burada ne arıyorsun?" "Seni görmeye geldim" dedi erkek sakin bir sesle. Aynı kadife yumuşaklığındaydı ve Janet'in sırtından aşağı ürpermesine neden oluyordu.

Yavaş, yavaş, daha yavaş. Hissettiğim bedeni bir yavaşlığın akıbetine uğrayan duygularımın hırsıydı. "Hişşşt!" Dedi efendim. "Sakin ol ve kendini bana bırak Emily." Durdum ve düşündüm. Fakat popoma yediğim şaplak doğru düzgün düşünmeme izin vermiyordu. Aralık kalan dudaklarımdan firar etti, tutkunun iniltiyle yükselişi. "Sen kime aitsin? Cevap ver!" Diyen Efendime haince sırıtarak karşılık verdim. "Size aitim efendim. Yalnızca size..." "Kime!?" Diye sordu tekrar sertçe. "Size efendim. Sadece size aitim." "Güzel..." dedi efendim."İyi kız. Aferim." Kalçalarıma sarılan eller, içimi tatlı bir hisle doldururken gülümsedim. Efendimin elleri kalçalarımdaydı. Ben yalnız O'nundum. Ve bu onun Oyunuydu. Emily: Efendisine sadık bir köle. İhtiraslı bir güzel. Sadakatli bir aşık. Uzun sarı saçlara ve açık kahve rengi gözlere sahip. Aaron: Kölesinin gözde Efendisi. Asilzade bir patron. Yalanlarıyla meşhur aşık. Kumral saçlara ve mavi gözlere sahip. Ve kesinlikle Emily ona ait.

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR

Lisede havalı havalı üyesi olduğum bir grupla ortalıkta takılmam gerekirken neden üyesi olduğum grupla birlikte sayısız kere rezil olmuştum ki ben... Doruk denen çocuğun ve hep onun arkasında dolaşan ördek sürüsünün bizimle alıp veremediği şey neydi? Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma sen üzme herkesi... Ah sen üzgün... Ah ben üzgün... O da üzgün yapma herkes de üzgün...

Geçmiş, bitmiş olmalıydı. Üzerinden ne kadar süre geçtiğinin çok da bir önemi yoktu.. sadece gelecekte yaşanacak günlere çelme takmaması gerekirdi. Bir ölüm, bir hayat vaat etti genç kıza. Bir ölüm, kırık dökük bir geçmişin kapısını araladı, Bir ölüm, bir insanı yaşattı. 'Her şey bitti!' denilen noktada başladı hikayesi. Genç kız yeniden bir umuda gebe kaldı. * 23/06/2015 tarihinde yayınlandı.

Asi.. babasını ve annesini gözünün önünde daha 8 yaşındayken kaybetti. Ne bir ablası ne de bir kardeşi vardı yanında olan. Kimsesi yoktu, yalnızdı, kimsesizdi. Annesini ve babasını katleden ondan alanların kim olduğunu bile bilmiyordu. Devlet lisesinde okuyordu.Okumaya çalışıyordu aslında. Okulda da kimse sevmezdi onu . Geçimini dövüşerek kazanırdı. Kirasini bile zar zor ödediği yıkık dökük bir evde yaşıyordu. Yalnızdı...Hep öyle olacaktı... Sonra beklemediği anda biri çıkacak karşısına. Aras... İnsanları gökyüzü gibi mavi gözlerine çeken karanlık. Mavinin bile bile siyaha bulandığı adam. Asi'nin kendini kaybedeceği. Kaybederken bulacağı adam. Bu gökyüzünün mavi olmasının değil siyaha bulanmasının hikayesi... Bu hikaye kimsesizlerin hikayesi... Bu hikaye kendini karanlıkta kaybetmiş insanların hikayesi... Bu hikaye siyah olan birinin yavaş yavaş herkese bulaşmasının hikayesi... Siyah değil. Karanlık. Soğuk. Acımasız. Hiçbiri değil aslında. KİMSESİZ. ASİ.

"Hepimizin bir mucizeye ihtiyacı vardı. Fakat en çok benim. Yıllardır ondan haber alamamak nefes almamı zor kılsa da hayatıma devam ediyordum. Bundan sonra geleceğini sanmıyordum. 6 yıldır gelmeyen biri bu saatten sonra zaten gelmez. İnsanlar böyledir. Bir kez alıştımı gitmeye, gitse de gelmez olur. Hani bir söz vardır, yolcudur Abbas bağlasan durmaz. Burak'ta öyleydi. Gelse bile hep bir misafir olarak kalacaktı. Çünkü o bir defa gitmişti. Ve emin olun ki bir defa giden bir insan defalarca gelse de defalarca gider. Çünkü insanlar böyle. Hep gitmeye, bırakmaya meraklı. Geride bıraktıkları enkazları bilmeden. " Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!