Bir merdiven vardı.Paslı demirden yapılmış.En alt basamağında ben tepede ise o vardı.Alaycı bakışları hep üzerimde dolaşıyordu.Bir basamak çıktım.O on beş basamak uzaklaştı.Ben çıktıktça o uzaklaştı.Ben tepeye ulaştığımda o artık yoktu.Ruhu ruhuma karışmış.Dili lisanımla bir olmuştu.Önce abi gibi girdi hayatıma sonra can olarak kaldı.Ömrumün varlığı onun kollarında hayat buldu.Korudu,kolladı beni var etti.Sonra yıktı ve paramparça yaptı.Bana onun için yaşamam karşılığında bir sebep verdi.

Karşımdaki katran karası gözlerini sanki manüpüle etmiş gibi gözlerime sabitledi. Keskin yüz hatları, bir ressamın elinden çıkmışcasına duran bir erkeğe nazaran ince, zarif çizgi gibi dudakları ensemle buluştu. Eli elime kenetlendiği zaman, ılık olan bedenim buz kesti. Buz kesen bir ceset... Eylül Saral. Katran karası gözlerin sahibi, cesedin katili... Yankı Atahan.