Ermeda Lav piyano çalmaktan vazgeçtiği gün parmak uçlarının sızısını dindirmek için başladığı resim sayesinde bir yabancı ile tanışır. Bu yabancıyla okulun asansöründe mahsur kaldığında ikisinin de ayaklarına dolanmış hayatın ipleri, birbirlerinin bileklerine kördüğüm olur. Bu yabancı; okulda herkesin kaçtığı, adından önce katil sıfatını taşıyan Ural Zamherir'dir. Ermeda, Ural'dan uzak durmaya çalıştıkça bileklerindeki ipler birbirlerine daha da çekilir ve Ermeda, Ural'ın gizemli hayatına bir yapboz parçası gibi dahil olur. Oysa bir yapboz sadece kayıp parçasını arardı. "Ellerindeki boya mı kan mı? Görmediğim bu yüz şimdi bana mı yalancı?" +18 bir hikayedir. Okuyucuların dikkatine.

Ruhumuz bazen kendi bedenimize ait hissetirmez. Bunu farklı yollarla bize gösterir. Kafada duyulan sesler, görülen gölgeler ve daha fazlası. Ruhumuz özgürlüğüne kavuşmak için bir sürü doğaüstü yolu dener. "Her gece ruhumunun bedenimden ayrılmaya çalıştığını hissediyorum" dedim çaresizce. "Çünkü ruhun bu evrene ait değil" dedi gezgin. Arkedia'da her yüz yılda olabilecek felaketleri ön görüp, tanrı tarafından ateş mührü vurulan iki koruyucu vardır. Burada ruhlar tamamen ölmez ve sıradaki yaşamlarını bekler. İgnis'in ruhu ise büyüden uzak, farklı bir evrende, yeni bir bedende reekarne olmuştur. Bu gerçekliğe alışmak ve felaketi önlemek sanıldığı kadar kolay değildir. Bu gücü kontrol edebilmek, bu şansı yakalamak kadar zordur. Kimisi için şans, kimisi için de bir lanet. Yarı tanrının gücü, İgnis ve Mortem. 1.Kitap tamamlandı! (ATEŞ MÜHRÜ) 2.Kitap devam ediyor. (İGNİS YOLU)

#Wattys2018longlist 05/01/2018 Bilim kurgu #1 Dünya tamamen değişmişti. Savaşlar, kaos, atom bombaları insan soyunu neredeyse tüketmiş ve dünyayı yüzyıllar öncesine kadar geriletmişti. Bu yüzden dünya savaşmak yerine barışıp soylarını korumaya karar vermiş ve ateşkes anlaşması imzalamıştı. Bu anlaşmayla birlikte dünyanın en güçlü dört lideri Batı, Doğu, Güney ve Kuzey adıyla dört krallık kurmuştu. Savaşlar bitmiş ve insanlar tekrardan yaşamaya başlamıştı. Ama insanlar yaşanan olaylardan ders almıyor ve açgözlülükleri asla tükenmiyordu. Alex, Batı Krallığının varisiydi fakat babası hiçbir zaman onu sevmemiş ve oğlu olarak görmemişti. Bu yüzden onu Ava şehrine inşa ettirdiği kuleye göndermiş ve tek başına yaşaması için terk etmişti. Ama bu yalnızlığı Ava şehrinde yaşayan Cass Walker sayesinde bir gün dinecekti. Cass Walker Alex'e söylediği yalanlar yüzünden onu bir gün kaybedeceğini biliyordu ama kalbine söz geçiremeyip yalanlarına devam ediyordu fakat yalancının mumu sönmek üzereydi ve vakti daralmıştı. Aşk, arzu ve tehlike onları beklerken araya giren yalanlar hayatlarını zorlaştırır ve zaman geçtikçe her şeyin göründüğünden çok daha farklı olduğunu fark ederler. Peki tüm bu zorluğa rağmen birlikte kalmaya devam edebilecekler miydi?

"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

"Buradayım." dedi Giray fısıltıyla ardından Çağlanın gözündeki bezi yavaşça aşağı çekti. Bez Çağlanın boynuna düştüğünde Çağla, karanlığa alışan gözlerini ışığa alıştırmak için birkaç defa kırpıştırdı. Karşısında doğrudan gözlerine bakan Girayı görünce gözlerinden düşen yaşlara engel olmadı. Girayı yeniden karşısında görmek çok güzeldi hem de ondan umudu kestiği sırada... Bunun tarifi yoktu. "Buradasın." Çağlanın sesi kısık ve titrekti. Çağla ağzından ufak bir hıçkırık kaçırdığında "Çok korkuyorum." dedi. Giray Çağlanın bu cümlesinden sonra kendisine daha fazla hakim olmadı Çağlayı göğsüne çekip sımsıkı sarıldı. Çağlanın elleri bağlı olduğu için ellerini Girayın göğsüne dayamış, Girayın sarılışını hissediyordu. Şuan ihtiyaç duyduğu tek şey buydu. Giray Çağlayı ağlarken görmeye dayanamıyordu. Birbirlerine sarıldıkları sırada adamlardan biri Girayın ensesine, diğeri de Çağlanın kafasına siyah renkteki tabancaları dayamıştı. Giray ensesindeki soğuk metali hissettiğinde dişlerini sıktı fakat umursamadı. "Buradayım Güzelim ağlama." dedi. Çağlaya sımsıkı sarılmış onun kendine has mis gibi bahar kokusunu içine çekmişti. Bu kokuyu özlemişti. Giray Çağlanın kusursuz güzellikteki yüzünü avuçlarının arasına aldı ve dudaklarını alnına dayamadan hemen önce "Sakın korkma, bu dövüşü kazandıktan sonra birlikte çıkacağız buradan." dedi. Çağlanın alnına uzun bir öpücük kondurduktan sonra ekledi "Bir daha asla yanımdan ayrılmayacaksın. "Çağla Girayın söyledikleriyle birlikte hafiften tebessüm etti ve "Giray" dedi. Ardından burnunu çekip "Lütfen kazan." diye ekledi. Giray Çağlanın yaşlı gözlerine birer öpücük kondurdu ve başını aşağı yukarı salladıktan sonra "Söz." dedi. "Söz veriyorum kazanacağım." (Kitap dreame hesabımda, kullanıcı adım oykumn)

Abimin üzerindeki yükü görmez misin Ana? Bilmezmisin her gün nelerle uğraşmak zorunda kalır. Kan davası, berdel, yanan onca cana az bir fayda sağlamak için verdiği mücade'lede omuzları çöken evladını görmez misin sen? Evlilik denildi ses etmedi şimdi daha ne kadar oldu da bebek diye söz eder oldunuz? Abin Ağadır yapması gerekenler belli dir Baran! 💜 Baran Abisine benzer bir durumla karşı karşıya gelecek olduğundan habersizdi!.. Kendisini bir anlaşmanın içinde buluşmuştu peki bu anlaşmanın sebebi sizce neydi? 💜 Diğer bir tarafta; Adarın sevdası bekleyişi, Agâh'ın kırgınlıkları öfkesi ve ardından gelişen bir çok hüznü vardı. Elfesya yaptığı anlaşmada neleri hesaba katmamıştı peki? Dilzarların herkesten habersiz verdiği mücadele ve sırra kalem bastığı durumu neydi? Yüzü gibi kaderi de güzel olacakmıydı Zerya'nın? Gülsanem hikâyenin hangi kısmında bizlere katıldı dersiniz? 😇Hadi gelin hikâyemde ağırlayayım sizi🤗 💜 Hikayenin yayınlanması:10.09.2019 Hikayenin bitiş tarihi: 11.11.2020 💢Hikâyenin çalıntı veya kopyalanması durumunda gerekli hukuksal işlemler başlatılacaktır. Hikayenin bana ait olduğu gerektiği şekilde onaylanmıştır... ...Keyifli okumalar...

"Tüm gökyüzünü gözlerine taşımışsın. O maviliği bazen kara bulutlar örtmüş, bazen sağanak almış; hiç utanmadan akmış gözlerinden bir bir..." "Sana herkes kıymış ama sen kimseye kıyamamışsın. Nefret edenlere inat hep daha çok sevmişsin. Her yürümeye çalıştığında düşmüşsün. Sana çelme takanlar düştüğünde de, onlara el uzatan yine sen olmuşsun." "Sen, senden nefret eden bu koca gökyüzünü, hiç gocunmadan gözlerine sığdırmışsın. Yağmurun en ufak bir damlası bile kimseye değmesin diye hem de..." Gelecekten şimdiye uzanan ince bir ip... Bir gece, gördüğü bir grup adamın hayatını değiştireceğini bilemeyen bir kadın. Zamanın acı gerçeği karşısında imkansızı oldurmaya çalışan bir adam. Kapı aralandı, gelecek göründü... İki farklı zaman, iki farklı insan. Ve bundan doğan bir aşk. Zamana karşı verilen bir mücadelede kazanan kim olur? Zaman mı yoksa aşk mı? Burası, zamanın hiç görmediğiniz yüzü. Akrep ve yelkovanın, dakika ve saatin çok ötesinde... Burada, zaman hakkında bildiklerinizi unutun. Buradasınız. Zamanın durduğu o noktada.

İblislerin başrol oynadığı geçmiş tiyatrosunun son perdesi; tek bir bakışla yerle bir oldu. Tüm zamanları acıyla haykırırken, kadın tek bir yaşına tutundu; göğsünü yıldızlara yasladı. Şeytan boynuzlarını gizleyen bir maskeyle sergilenen şimdinin ölü pandomiması; tek bir bakışla can buldu. Tüm zamanları diz çökmüş yalvarırken, adam sadece intikam fısıltılarını duydu; ellerine güneşi aldı. Kimsesizlik topraklarına ekilen günah tohumları göz yaşlarıyla sulandı; güneş yıldızları yakarken, kız kurtuluş için yokoluşu seçti. Geçmişe gebe gerçekler, geleceği doğuran yalanlar; hepsi gecenin sayesinde gizlendi. Ve bir şeb-i yelda vakti, Vuslatı bulan iki ruh, o geceye hapsedildi.

Sonuçta aşk, gerçekten de her şeyi mahvetmek için iyi bir sebeptir. 'Birkaç polisin elinde silahla ona doğru yürüdüğünü fark ettim. Bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.' Nefreti, aşk silebilir miydi? Buna karar vermek için daha erken... Ama geciktirebilirdi. Kin pompalayan bir kalbi sakinleştirmek; aşk bunu yapmıştı. ''Sarıl bana, kız çocuğu.'' ''Eğer ki öfken geçecekse hiç bırakmadan sarılabilirim.''