umarım beğenirsiniz şimdiden iyi okumalarr

...Bir esir..asker... ...ama sıradan bir asker değil Türk asker... Her yeri kan içinde.. derin yaraları var...üniforması yırtılmış..omzundaki bir arması kopmuş, yerde.... Bir yüzbaşı...Yüzbaşı Alparslan ALAKAN... Ne kadar süredir esir artık kestiremiyor.. Zaman..mekan..yer..yön..tüm algılarını kaybetmiş durumda. Sadece tek bir şey var... bir çift sarı göz... O hainler arasında gördüğü o sarı gözler...kim? Neden bu itlerin arasında? Örgütten biri mi? Hangi konumda? Yoksa onun gibi esir mi?

" Duygularınla değil, hisslerinle hareket et." Baş parmağı kalbimi işaret etti. " Gör beni fısıltı. " Diye belli belirsiz mırıldanışını duydum. Fısıltı; sesiz kelimelerle susardı. Yalnızlık Nehir değildi. Yanlızlığa mahkum edilen kişi en başından beri Fısıltı'ydı...

Dudaklarımı öyle öpüyordu ki buna öpme diyemezdim. Resmen beni sömürüyordu. Alt dudağımı her ısırarak çektiğinde kendimden geçiyordum. Zevkten dudağını sertçe ısırdığımda hırıltısı dudaklarımın arasına karıştı. Bir eli başımın arkasında bir eli ise belimdeydi. Deli olacaktım. Tırnaklarımı var gücümle ensesine batırdığımda öyle inledi ki tam geri çekilecekken beni kendine daha çok bastırdı. O an parmaklarıma bulaşan ıslaklıkla ensesini kanattığımı anladım. Sırada sırtı var Efsun Kana kana içtiğim dudakları sanki cennet gibiydi. Dudaklarının kuytusunda yaşadıklarımı bir hiçmiş gibi unutabiliyordum. TikTok: @_yzb23 Öylesine yazıp kurguladığım bir hikaye gençler lütfen gereksiz duyar kasmayalım. Saygılar efenim

Bir gün hasta haliyle villalarında çıkan çatışmayla birlikte kaçmaya çalışırken yıllardır peşlerinde olan mafya lideri Karan Kızıltuğ ile göz göze gelir. Ölü gösterilen kızı ve ailesini öldürmek için arayan bu mafya lideri, hem kızın ailesini bulmak için kızı kaçıracak hem de geçmişinin acı dolu intikamını almak için kızı türlü oyunlarla yanında tutarak onu da pisliğine alet edecektir... *** "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı.

Hiç kitap karakterine aşık oldunuz mu? Hayır, hayır. Soruyu değiştiriyorum. Hiç dilek tuttunuz mu? Peki, o dileğiniz gerçekleşti mi? Galiba benim dileğim gerçek oldu. Yoksa balkonumun ortasında yayılarak yatan bu yarı çıplak prensin bir açıklaması olamazdı. Tek sorun vardı. Bu adam Grondal Krallığı'nın korkulu rüyası olan Prens Lokii. 2024 yılında balkonunuzda yatan yarı çıplak prensle karşılaştığınızda ne yapabilirdiniz ki? ~~~ Biri bana iki gün önce okuduğum bir kitap karakteriyle karşılaştım dese, aklını oynattı sanırdım. Şimdiyse burada durmuş, bir hayal ürününe gerçek dışı olduğuna ikna etmeye çalışıyordum. Hayat gerçekten olağandışı. Kitaplarda okuduğum fantastik dünyalar, büyülü krallıklar ve efsanevi kahramanlar bir anda gerçek olmuştu. Prens Loki, Grondar'ın karanlık ormanlarından çıkıp, benim sıradan dünyama adım atmıştı. Böyle söyleyince kulağa ne kadarda masalsı geliyor öyle değil mi? Ama bu ne bir peri masalıydı, ne de Loki beyaz atlı prensdi. O, karanlık evrenin gölgesinde yaşayan bir varlıktı. Bilinmeyen, lanetli ve yasaklanmış olanın ta kendisiydi. Nefretin vücut bulmuş haliydi; kalbini kumara yatırmış, ruhunu karanlığa teslim etmiş bir iblis. #romantizm 1

Önüme bir kadeh koydu, içine şarap doldurdu ve ince uzun parmaklarıyla masa da bana doğru ittirdi. Kimse dokunmadı, sadece gözlerimiz değdi kadehe ama o kadeh devrildi, kucağıma düştü ve içinde ki şarap bedenime yayıldı. Bu şarap benim kanımdı, şarap şişesinin kırılan cam parçaları benim kalbimdi ve kucağıma düşen bu kadeh benim hayallerimdi. Kadehi bana uzatan bu adam ise ölümle aramda ki tek engeldi.

Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok sevdiğiniz birinin cinayet dosyasında görev alabilir miydiniz? 🔪🚨⚰️ "Kalbimi Emre'nin yanında bırakmıştım çıkarken. Ölmemiş olmamız yaşadığımızın bir göstergesi midir? Ölmek için illa gömülmek mi gerekirdi? Öyleyse ben Emre'nin kalbine gömülmüştüm. Emresiz sonsuzluğa kucak açmıştım. Yaşadıkları değil, yaşayamadığı ukdeleri bitirir insanı. Emre'li geçmişim değil, Emresiz geleceğim kahrediyor beni. Böyle de yok olup gideceğim..."

( Bu kitap asla sevilmeyeceğini düşünen bütün herkese ithaf edilmiştir... ) ( Zamanında acemice yazıldığı için yanlışlar olabilir bunu bilerek okuyunuz) Bilinmeyen Numara : Kader mi bizi bağlayan yoksa gözlerim mi seni her yerde arayan