Luna Hosterns była silna lecz była też człowiekiem. Bardzo wyczerpanym człowiekiem. Codziennie walczyła o życie i o swój los. Pewnego dnia w szkole spotkała grupkę osób które chciały się z nią zaprzyjaźnić. Nie zauważyła ona jednak że należy do niej również Noah Fonders czyli chłopak z którym nigdy szczególnie się nie lubiła. Nie to było jednak jej największym problemem. Problemem byli jej starzy znajomi a w tym jej były chłopak który do czegoś nadal się nie przyznał. On jednak nie wiedząc że dziewczyna coś wie, próbuje ją odzyskać lecz coś się zmienia. Powód ich zerwania był jasny. Zrobił coś co ją zraniło a zaufanie strasznie ciężko odzyskać. Luna po tym stała się jeszcze bardziej oziębła bo życie już dużo razy dało jej w kość. Okrutny ojciec i brak matki a w dodatku same złe myśli. Brak pozytywów. Może jednak osoby które z każdą chwilą zbierają jej coraz większą sympatię odbudują coś czego strasznie jej brakuje. Miłość, przyjaźń, szczęście I pomogą jej odkryć prawdę która czai się tuż za rogiem. Czy Luna wróci do byłego chłopaka I starych przyjaciół? Czy może znajdzie oparcie w tych nowych i nową miłość która zakiełkuje i pozwoli jej dotrzeć do marzeń i prawdy?

Myślała że miłość już nigdy nie wkroczy do jej życia. Trauma związana z miłością jest ciężka. Ale gorszy jest już tylko brak poparcia z strony rodziny. Lisa Quick miała piękne dzieciństwo. Nic nie wskazywało na to że to wszystko aż tak się spieprzy. Myślała że miała prawdziwą miłość i najlepszą rodzinę na świecie. Jednak nic nie trwa wiecznie ani tymbardziej nie jest idealne. Wyszystko było najpiękniejsze do 15 roku życia. Czar prysł a jej życie zmieniło się na zawsze. Miała przyjaciółkę, przyjaciela i brata którzy byłi przy niej w trudnych momentach. Miłość znów miała wkroczyć do jej życia co miało przynieść za sobą też wiele nieprzemyślanych i ryzykownych decyzji oraz płaczu. Ona nie wierzyła w szczęśliwe zakończenia. Już przestała.

Dziewiętnastoletnia Kylie Nofis miała naprawdę dużo do stracenia. Tylko że kiedyś. Nie była typem osoby która użalała się nad sobą lub płakała z jakiegoś smutnego doświadczenia. Gdy miała około 9 lat jej relacja z tatą się pogorszyła. Nie zmieniła się od razu. Rozpadała się powoli przez 4 lata, czyli do jej 13 urodzin. To wtedy stwierdziła że nie ma już żadnej relacji z ojcem. Ta więź którą miała z nim jako dziecko się rozpadła. Nie był już dla niej autorytetem. Nie zasypiała wtulona w jego ramiona. Wiedziała że to musiało w końcu nastąpić lecz nie była na to gotowa czego jej tata nie potrafił zaakceptować. Inni mówili jakiego to ma miłego ojca ale nie wiedzieli że nienawiść jaką do niego darzyła była tak wysoka że mogłaby dosięgnąć niebios. To, co z wyglądu wydaje się idealne, może być zgniłe w środku.