wolffcuub
- Reads 69,752
- Votes 3,926
- Parts 32
Hayat onu karşıma ansızın çıkardığında, aslında yıllardır içimdeki boşluğu başkalarının varlığıyla doldurmaya çalıştığımı fark ettim. Meğer eksik olan hep oydu.
Ben Mardin'in serin gecelerinde gökyüzünde süzülen bir kuş gibiydim; o ise damın kıyısında, sessizce beni izleyen bir çocuk... Aynı şehrin, aynı kaderin ama bambaşka yalnızlıkların insanıydık.
Biz, kaderi en başından yazılmış iki aşıktık. Gök ile yer birleşti; zaman, mesafe ve suskunluk anlamını yitirdi. Çünkü biz ezelden beri birbirine bağlıydık.
𝘽𝙪 𝙗𝙞𝙧 𝙗𝙚𝙧𝙙𝙚𝙡 𝙝𝙞𝙠𝙖𝙮𝙚𝙨𝙞 𝙙𝙚𝙜𝙞𝙡, 𝙤𝙙𝙚𝙣𝙚𝙣 𝙗𝙚𝙙𝙚𝙡𝙡𝙚𝙧𝙡𝙚 𝙮𝙖𝙯𝙞𝙡𝙢𝙞𝙨 𝙗𝙞𝙧 𝙖𝙨𝙠𝙞𝙣 𝙝𝙞𝙠𝙖𝙮𝙚𝙨𝙞... 𝙎𝙪𝙨𝙠𝙪𝙣𝙡𝙪𝙠𝙡𝙖𝙧𝙞𝙣, 𝙮𝙖𝙧𝙞𝙢 𝙠𝙖𝙡𝙖𝙣 𝙘𝙪𝙢𝙡𝙚𝙡𝙚𝙧𝙞𝙣 𝙫𝙚 𝙠𝙖𝙙𝙚𝙧𝙡𝙚 𝙫𝙚𝙧𝙞𝙡𝙚𝙣 𝙨𝙖𝙫𝙖𝙨𝙞𝙣 𝙧𝙤𝙢𝙖𝙣𝙞.