İnsanlar her zaman gözümüzden mi düşer? Kalbimizden düşen bir insan kalbimize tekrar girebilir mi? Defalarca yaktığı, yıktığı,yangın yerine çevirdiği o kalbe kafası esince gelip sığınabilir mi? Yazıyorum.Kalbimizden düşen insanlara yazıyorum. Kalbimizden düşenleri, dökülenleri yazıyorum. İçimde daha fazla tutamadıklarımı,tutmak istemediklerimi, çığlıklarımı, gözyaşlarımı yazıyorum. Gidişlerimi, pişmanlıklarımı,bekleyişlerimi yazıyorum. Neyselerimi,keşkelerimi,belkilerimi yazıyorum. SOL TARAFIMIN ACISINI YAZIYORUM.

İmkansız deme.Bir bakmışsın aşık olmuşsun. O bana bakmaz hiç deme.Kalbinin güzelliği bile onu fethedebilir. Hadi okumaya. Yeniyiz,umarım uzun soluklu olur.

"Dünyanın en asabi kızı. Hiçbir şeyi beğenmeyen, susmak bilmeyen, kavga etmeden duramayan, sürekli birilerine sataşan, laf yetiştiren, utanmamada sınır tanımayan, bıkmadan küfür eden, hayattan nefret eden-" "Ben o kadar asabi değilim!" "Evet, daha fazla asabisin!" "Şimdi gösteririm ben sana asabiyi!"

" Yalnızca gözlerini kapat. Hayal etme, hisset. Belki de bunu dilediğinde sana verilecek olan şey gün ışığın olur. Gün ışığı.. Kim bilir belki de bu gün ışığı gelecekteki sevgilinizdir, ya da aşık olacağınız kız. Gözlerinizi açtığınızda oluverir belki." Derin ve Rüzgar birbirlerine bakıp asi bir gülümseme attıktan sonra gözlerini hemen kapattılar. Bende yanlarına oturup gözlerimi kapattım. Sanki mayışmış gibiydik fakat artık gözlerimizi açmanın zamanı gelmiştir. Gözlerimi açtığımda bizden yaklaşık 15 metre uzakta olan bir çocuk gözüme çarptı. Abime çok benziyordu. Tam ona bakıp dalmışken Derin beni dürttü. Derin'le her zaman ki sözlerimizi söyleyecektik. Hep birbirimizi tamamlardık. "Gözlerini kapatmaya gerek yokmuş Arden!" "Evet bazılarımız yaklaşık 20 dakikadır aynı yere bakıp gezegenler arası yolculuk yapabiliyor!" Rüzgar Defne'nin tikine dokundu, onu rahatsız etmeye çalıştı fakat Defne aynıydı. Sanırım benim gözlerimi açtığımda gördüğüm serseri grubuna bakıyordu.

"Hani papatyalar vardır ya. Kimileri gülen suratların başına taç olurken, kimileri de 'seviyor, sevmiyor' olup ölüme mahkum edilirler. İşte bizim papatyalarımız bunlardan ibaret değil. Asla kopmayacak ve ezilemeyecekler. Çünkü cevap her zaman belli küçük hanım. Bu hiç değişmedi ve değişmeyecek. Bak bizimkisi sadece bundan ibaret; Seviyordu, seviyor, sevecek.." 21.06 --------- Ufak bir not; Hikayedeki Afra , Ayşegül, Dilara ve Gizem karakterini canlandıran oyuncuların hiç bir hikâyede olmasını istemiyorum. Teşekkürler...

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Mizah & Genç Kurgu

Evimiz ormanlık alanda ve evler birbirine uzak. Hayatımda hiçbir zaman hissetmediğim korkuyu hissediyorum. Arkamda bulunan kişinin bir erkek olduğuna eminim. Kim bilir bu ormanlık alanda bana neler yapar. O kadar aciz bir durumdayım ki kendime bile acıdım. Ben bu kadar zavallı bir insan mıyım? Arkamda bulunan kişinin konuşması ile daha çok korktum. Bugün başıma bir iş gelmezse bir daha asla gelmez... Bu adam kimdi ve benden ne istiyordu? Kimseye bulaşmayan etrafı ile iyi geçinen benden kim ne isterdi? "Bu daha başlangıç küçük fare. Kedinin fare ile oynadığı gibi seninle oynayacağım ve hayatını mahvedene kadar durmayacağım..." **** Hiçbir şekilde kitabımı alıntı yapmayın çünkü bu benim emeğim ve başkaları tarafından yayımlansın istemiyorum... Eğer alıntı yapılırsa peşini bırakmam şikayetimi ederim. Başlama tarihi : 26 / 01 / 2016 Bitiş tarihi: 11 / 07 / 2018

Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna olduğunu görürüz. Hayatı, planladığının çok dışında bir yola girdiğinde, ne yapacağını bilmiyordu Yağmur... Hiç beklemediği bir anda, çok önemli bir haber alınca ne yapacağını şaşırdı Efe... Ve zaman, her ikisi için de en doğrusuna karar verdi

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.