-''Gençler,'' diye söze daldı, orta yaşlarda olan öğretmen. ''Birazdan okulumuzda deprem tatbikatı yapılacak. Sizlere verdiğim talimatları sırasıyla gerçekleştirip okulu hızlı bir şekilde tahliye edeceğiz.'' Sınıftan uğultu yükseldi, ben de dahil çoğu kişi çok önemsememiştik. Arada yapılan tatbikatlardan biri diye düşündüm. Birkaç saniye sonra öğretmen sınıfı susturup yapmamız gerekenleri anlatmaya başladı. Yaklaşık on dakika sonra ise okulda siren sesleri yankılanmaya başladı. Önce sıraların altına geçip çök kapan taktiğini uyguladık ardından öğretmenin komutuyla sınıftan sırayla çıkmaya başladık. Koridorda da aynı hava hakimdi, büyük bir çoğunluk ciddiye almıyordu tatbikatı. Her ne kadar hızlı bir şekilde hareket etsek de bunu önemsedikleri aşikardı öğrencilerin. Birileri gülüyor, birileri arkadaşlarına yüksek sesle bir şeyler anlatıyor birileri de benim gibi sadece denileni yapıyordu. İkinci katın merdivenlerinden aşağıya inerken başımın döndüğünü hissettim ve yanımdaki trabzanlara tutundum. Sanki her şey bir saniyeliğine sarsılmıştı. Henüz kendimi toparlamıştım ki büyük bir ses duyduk, ne olduğu belli olmayan. Sanki bir patlama gibiydi. İşte her şey o andan sonra başladı. Sesin hemen ardından bina şiddetli bir şekilde sarsılmaya başladı. Kimse ne olduğunu anlamadığı için bir cevap ararcasına birbirlerine bakıyorlardı. Sarsıntı aniden şiddetlenince artık ne olduğundan emindik. Deprem oluyordu. Tatbikat, gerçek olmuştu.

"Sen benim Kürtçe öğretmenim ol." Genç adam tek kaşını kaldırdı. "Karşılığında sen bana ne vereceksin?"diyen adam ile genç kadın her iki elini kocasının göğsüne koydu. Dudakları hafif yukarı kıvrıldı. "Ne istersen onu." Avaz çapkın bir gülüş ile araladı dudaklarını. "6 tane çocuk istiyorum 3 kız 3 erkek." Destan dehşetle araladı gözlerini kocası ciddi olmazdı.. "Yuh 6 tane çocuğu ne yapacaksın?" Mardinli ağa ve İstanbullu kız..

Mardin de büyük bir aşiret liderinin oğlu istenilmeyen bir evlilik yaptığı için kendi memleketinden sürüldü. Ya kadını terk edip aşiretin başına geçecekti ya da ailesini. Serhan bey çok sevdiği anasını babasını kardeşlerini geri de bırakmak zorunda kaldı Bir yanda onu büyüten bu yaşa getiren ailesi bir yanda sevdiği kadın ve karnında ki evladı. Kimi bırakacaktı ona güvenen karısını ve törenin istemediği evladını mı yoksa Atasını mı o seçimini yaptı... Kimse çocukları dahil nereli olduğunu bilmeden yaşadı taki.... 3 çocuğuyla mutlu yaşayan Serhan beyin kızı Berfu nun hikayesi.... 1.Bölümden: Her şey bir yanlış anlama ile başladı... Murat'ı kucağımda severken arkadan biri omzuma dokundu " Pardon bakar mısınız" diyince arkama döndüm deminden beri beni kesen ,halay da elimi tutan adamdı "buyrun " dedim. Murat ağlayınca ona baktı bende onu sallayıp "ağlama anneciğim" dedim adama baktığımda şaşırmış ve mahçup olmuş gibi yüzüme baktı devam ettim "kusura bakmayın oğlumun karnını doyurmam gerekiyor" diyip yanından hızla uzaklaştım. 4.Bölümden "Pardon bakar mısınız '' deyince döndü Allah'ım yakından daha da güzeldi ''buyurun'' dedi konuşunca ne diyeceğimi unuttum sahi neden gelmiştim ben ağlama sesiyle kendime geldim kucağındaki çocuğu yeni fark ediyordum '' Ağlama anneciğim '' dedi beynimden vurulmuşa döndüm daha 1 dk olmadı yan yana gelmemiz bu normal miydi ?'' kusura bakmayın oğlumun karnını doyurmam gerekiyor '' deyip yanımdan uzaklaştı .

Gece yarısı uyanmalarımda bile özledim seni. Hangi duvara baksam sen, hangi boşluğa dalsam sen gibi. Seni özlemek; Senden gayrısını duymayacak ama, Sesini unutmamak için, seni her tonda dinlemek gibi Gökyüzü mavi ama her baktığımda siyah sanki. Yağan yağmur belki ama, konu sen olunca gözyaşı sanki. Görüyorum, Dağlar bile anlamış artık seni Gitmişsin, bir daha hiç dönmeyecek gibi. Berva benden gitmişti. Başka bir isimle, başka bir bedenle... ....... Hikaye bizzat bana ait olup (Ç)alınması durumunda yasal yollara başvurulacaktır. Sizden ricam başka bir yerde görürseniz beni bilgilendirmenizdir.

🖤♾️ "Bir daha gelme!" Dedi fısıltıdan ibaret buruk sesiyle. "Sakın ola bir daha bana dokunma da!" Kendisi ne kadar öfkesini ortaya seriyorsa, Mirhan'da mimik oynamıyor öylece gözlerine bakıyordu. "Geleceğim..." dedi kısık fakat vurgulu bir kararlılıkla Mirhan. Bakışları dudaklarına inip tekrar gözlerine çıktı. "Dokunacağım da." diyerek sürdürdü kararlılığını. Hatta kendinden fazlasıyla emin bir şekilde,"Bir kere aldım, yine alacağım." dedi büyük yemin verir gibi."Yine biz olacağız..." Burnundan verdiği soluğu alaylı bir şekilde havaya karıştı, her kelimesi bir meydan okuma gibiydi."Hangi yüzle söylüyorsun bunları?" Eli de ağır ağır kalbinin üzerine gitti. "Sen şurama, onca acımın tam üzerine bir de evlat acısı yerleştirdin ya...Ben o gün, senli olan bütün anıları tek celsede çöpe attım... Gök kubbe yere inip ikiye yarılsa, biz diye bir şey olmayacak artık." Dila ♾ Mirhan 29/04/2021

Yalan geçmişle kurulan hayatlar... Birisinin galibiyeti ikisinde mağlubiyeti olacak. Galip mi olmak isteyecekler yoksa mağlup mu? Karanlığın ortasında iki kişiydik. İki silah... Biri benim başıma, diğeri onun başına dayalı. Gözlerine baktım, hep yaptığı gibi bu kez de bakışlarımdan anlayabilir miydi söylemek istediklerimi? Asla... Bir tetik çekilecek bugün. Bir kurşun sıkılacak; benim geçmişime, onun geleceğine. Ben Ceylan Saye Akçay kurdukları oyunu bozmaya ve tüm dengeleri değiştirmeye geldim. Burası HAR-AMBER ve sizler de HAR-AMBER'e hoş geldiniz. Bu hikaye tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi veya kurumlarla ilgisi yoktur. Bu kitap Wattpad platformunda HAR-AMBER adıyla yayınlanan ilk ve tek kitaptır. 07.02.2024