( #82 ) Ben Gece Tara. Hiçbir zaman ilk tercih olmayan ,annem tarafından terk edilmiş, şişman , okulda ezik sıfatını taşıyan, ergenlik döneminde olup yüzünde sivilceleri olan bir kızdım. Sadece sosyal hesaplarımda kullandığım takma isim ile (siyahlı kız)içimdekileri dökebiliyordum ve sadece burada popülerdim tabii kimse ben olduğunu bilmiyor.. Taki bu zamana kadar.. Her şey değişmek üzereydi.. Adım gibi içimdeki ruhta siyaha bürünmüştü .. Nerden bilebilirdim ki içimdeki siyahı beyaza çevirecek kişi yeni taşınacağımız şehirde benim nefret ettiğim çocuk olacağını.. *** Yaşamalıydım çünkü hikayenin sonunu merak ediyorum.. Ama Mutlu son olmayan bir kitaba başlıyorsunuz.. Belki de sonu olmayacak bir dizidir.. Kim bilir?.. Bu arada bu benim ilk kitabım ve lütfen sabır gösterin. Çünkü asıl tanışacağı çocuk 4. bölümde bu da size küçük bir spoiler olsun.:)

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Bizim hikayemizin olağanüstü bir güzelliği yoktu. Olağanüstü kişiler, olağanüstü olaylar... Hiçbiri. Ama bizim hikayemizdi ya... Bu en güzeliydi. Bu, o gülünce kalbimin deli gibi çırpınışının, ne kadar kırılırsak kırılalım dönüşümüzün hikayesiydi. Bu bir kızın aşkı öğrenişinin, bir oğlanın aşkın ta kendisine tutulmasının hikayesiydi. Bu, bizim hikayemizdi. -- Bu hikaye, iki komşunun hikayesi. İki aşığın hikayesi. İnsanların severken yaptığı saçmalıkları anlatan bir hikaye. Koltuklarınıza kurulun, çünkü vakit, âşık olma vakti. -- Telif hakları tuvaletimizin klozetindedir. Bu hikayeyi başka bir yerde görürseniz uyarın lütfen. Not: Şu an düzenlenmektedir. Bu yüzden olaylar arasında bağlantı kuramazsanız şaşırmayınız.