Günahkârlar ilk günahını annesi tarafından alırlar.Kırımış ruhların şifacısı olan sevgi,unutulur.Nefret o kadar büyür ki...aşk unutulur. Denizin esintisiyle savrulan saçlar, kaybettiğimizi sandığımız anlar. ❝Şimdi ne yapacağız?❞ ❝Kaybettiğimiz anları kazanacağız.❞

Nefesinin rüzgarla gittiğini hissederken boğazı düğümlendi. ❝Her kraliçenin bir gün tacı düşer,ama o kraliçeye hiçbir zaman taç verilmemişti.❞

Geriye bıraktığınız yaralardan kurtuldum derken biri gelir..O yarayı eşer..deler.. parçalar..Tekrar her şeyi ortaya çıkarır. Oysa adı üzerinde bıraktığımız yaralardır,onlar. ❝Yaralar her zaman yaşamaz,bazen bırakılmalıdır.❞ Benim kanayan, yaşayan yaram..kendimdi.