(İlk 5 bölüm yayında.) Kimse geleceği düşünmüyor, herkes 'Şuan' ı yaşıyordu. Onlar için ilerisi değil, şimdiki zaman önemliydi. Kimse zayıf olmak istemezdi. Biz güçlü olandık. En azından Kaya Erkek Lisesi öyleydi. Zayıflığı tatmamak için savaşacaklardı. Anılarını bu okulla doldurmuşlardı. -Geçici bir süreliğine 'Erkek Lisesi' ne gitmek zorunda olan arkadaşlar, kendilerini erkek liselerinin kapışmalarının ortasında bulur. -Okullar arası düşmanlık -Güç gösterileri -Bu iki kızdan dayak yiyen, düşman erkek liseleri. "Beni boğacak mısın lider?" diye fısıldadım. "Bir gün boğulacaksın. Ama benimle beraber."

'Belki bir gün masallardaki mutlu sona kavuşup sayfalarda kaybolacaktık, belki de sonu kötü biten bir hikaye gibi gri bulutlar arasında yol olacaktık. Elbet bir gün biz de bitecektik ama biz, bizi ve yaşadıklarımızı unutmayacaktık.' "Kızım biliyorsun bu okula kayıt olma sebebini. Dershaneye vereceğimize koleje verelim dedik." Aşağıdan bana seslenen anneme aldırmadan çantamı 'yeni' gideceğim okul için hazırlayıp aşağı indim. Neden kayıt olduğumun nedenini gayet iyi biliyordum. Bu yüzden sesimi çıkarmıyordum zaten. İyi bir gelecek istiyorsam eğer hayatımdaki bazı şeylerden vazgeçmem gerekirdi. Bunu bana en iyi hayat yaşatarak öğretmişti. Bir sürü kitap, hikaye, roman ya da dergi okumuştum yaşadığım hayata benzer. Eski hayatını, okulunu, arkadaşlarını geride bırakıp yeni bir başlangıç yapan, hayatını değiştiren insanları okumuştum ama yaşamak bambaşkaydı. Belki lise yıllarımı masallardan, hikayelerden daha güzel bir hale getiren arkadaşlar edinecektim. Ve biliyor musunuz? Edindim de. Rüyalarımda bile göremeyeceğim arkadaşlıklar edindim. Geçmişimde yaşadığım bazı şeyleri unutturan, aralarında kaldığımda kendimi hiç yabancı hissettirmeyen dost canlısı bir sürü arkadaş edindim. Ama aşk? O tamamen hayatın bana kıyak geçtiği bir hediyeydi. Ne mi yaptım? O hediyeyi seve seve kabul edip yeni aldığınız bir şeyi kargodan çıkarır misali çıkardım ve her gün ben dışında kimsenin göremeyeceği bir yere sakladım. GENÇLİĞİN RİTMİ Bazı bölümlerdeki yazım hatalarını ve noktalama işaretlerini düzelttim. Küçük de olsa konu değişiklikleri yaptım. Arkadaşlık tohumlarını sevgi ağaçlarının yanına koyup bol su ile besledim. E, bence burayı okuduğunuza göre artık hikayeyi de okursanız küçük ama sevimli ailemize siz de eklenmiş olursunuz.

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

Hayatının geri kalanını abisiyle yaşayan, Üzüntülerine, kırgınlıklarına ve hayatın zorluklarına rağmen hayata sımsıkı tutunan Defne. Fedakar,merhametli,gerçek bir dost ve asi! Hayatı boyunca önüne çıkmış en büyük engeli aştığını düşünüyordu... Tâki önüne yeni bir engel çıkana kadar... Bir yanda kıskançlığın vücut bulmuş hali olan ve Defne'den hoşlanan Alper... Bir yanda ise onu düştüğü durumlardan kurtaran ve Defne'ye kapılmaya başlayan Burak... Okulunda zor ama bir okadar da güzel günler geçirirken kendini bir anda büyük bir dedikodunun içinde buldu... Hayatının karanlık döneminden onu birinin kurtarması lazım... Fakat onu kurtaracak kişi ya karanlığın tam içindeki kişiyse... Ya o kişi karanlığın ta kendisiyse... https://youtu.be/ABgZHkzl44M

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."