Her şeyin değişmesi için bazen bir gece yetiyordu. Süveyda Karayağız sadece bir gecede kimsesiz kaldığında tek kurtuluşu yeni bir başlangıç yapmaktı. Yeni bir şehre taşınıp çalışmaya başladığında yaşananları geride bırakıp yeni açtığı sayfasını planlı ve kurallarına uygun bir şekilde doldurmaya kararlıydı. Fakat çalıştığı kitapçının sahibi Oğuz Sarhan'a aşık olmak kurduğu planlarını bozmaya yetmişti. Sınırlarını zorlayan bu adamın gizlediği şeyler onu korkuturken aynı zamanda merakını cezbediyordu. Çünkü aşk ne kural ne de sınır tanıyan başına buyruk bir duyguydu ve Süveyda'nın kalbini ele geçirmeyi başarmıştı. • "Sen," dediğinde boğuk sesi kalbimde yankılandı. "Beni kendine hapsediyorsun. Artık yapamıyorum," diye fısıldadığında dudaklarımızın arasındaki mesafe iyice azaldı. "Senden uzak duramıyorum." Bu isimde yazılan ilk ve tek kitaptır. Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam. "Benden sanki bir vebalıymışım gibi bir canavarmışım gibi kaçışın," sıcak nefesi önce kulağıma sonra boynuma çarptı. Gözlerim artık kendiliğinden kapandı. İşkenceden beterdi bu durum. Biz şu an ne yapıyorduk? Cümlesini tamamlamadan son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bunu yaparken burnu benim kulağımın tam üstünde, saçlarımın tam başlangıcındaydı. "Şu koskoca bedenimi bitirdi, tüketti Işıl." baştaki cümlenin amacından sapan bu cümle de ne demek oluyordu? Neler söylüyordu bu adam, neler hissettiriyordu bana!? Dudaklarının arasından usul usul bıraktığı kısık nefesler saçlarımın arasına vurduğunu ve onları yavaşça havalandırdığını hissettim. Tüm tüylerim havaya kalktığında yeni doğmuş bir bebeğin açmaya çalıştığı gözleri gibi bende araladım gözlerimi ve dudaklarımın kıyısına vuran bir hevesle mırıldandım. "Kerim a-" "Şşş," titreyerek söylemeye çalıştığım sözler bıçak gibi kesildi, irkildim. Tüm bedenime etkisi altına alan bir ürperti yayıldı. Tüm hislerim öyle bir karmaşıklığa gömülmüştü ki ne hareket edebiliyor, ne de buna itiraz edebiliyordum. O ise göz kapakları birbirine geçili, sanki boşlukta sallanıyor gibiydi. Sanki bir hayalin içindeydi ve o hayalde yalnızca ikimiz vardık. Sonra bir an kapalı göz kapakları titredi. Nabzım her geçen saniye hızlanıyor, bana yaşam alanı bırakmıyordu. Ama meğer ben daha hiçbir şey duymamışım ki. Zira saniyeler sonra duyduğum Kerim abinin işkenceden farksız pürüzlü sesi canı çekilen parmaklarımın tutunmak amacıyla bir yerlere savrulmasına sebep oldu. "Abi yok, artık abi yok güzelim."

❝Sırlar kancadır, atılır ve seni çenenden yakalar. Mecbur kalırsın o sırrı yaşamaya da, saklamaya da.❞ 𓃹𓃥 'Krallar' serisinin 'Çakallar' kitabıdır. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın hikaye işleyişi farklıdır. Ve spoiler yiyeceksiniz.

ఌ︎. ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ ❛❛ Tık, tık. Evinin kapısı -çalan her yüze açılırsa- geriye ruhundan ne kalır, -Kalbim dediğin insana? Daha kaç yara, daha kaç iz, daha kaç mezar... Daha kaç vazgeçiş tadacak bu göğüs kafesi? Hangi acı, hangi söz, hangi dokunuş bir daha geri dönüp seni bütünüyle bırakmayacak izleri kazıyacak? Kaçından koruyabileceksin kendini? Kaç tanesinden sağlam çıkmaya çalışırken o mezarın altında ezileceksin? ❜❜ KALBİ KATRAN SERİSİ; DİKİŞ TUTMAZ YARANIN KÜLLERİNDEN ve KELEBEĞİN KÜLLERİNDEN kitaplarından oluşan bir seridir. Kalbi katran serisi I.

Geçmişten yaralı bir kız birdenbire hayatında beliren yabancı ve kendine bile belirsiz olan bir adamın ihtiras dolu kiniyle karşılaşırsa ne olur? Peki ya geçmişte kaldı sandığımız insanlar tamamen geleceğimizi belirlediyse. O zaman ne olur? Geçmiş her şeyi altüst edip geleceklerini belirleyecekti peki onların kaderini değiştirebilecek miydi? Kader geçmişe mi bağlıydı, yoksa geçmiş kaderin iplerini tamamen eline mi almıştı? ◾Tüm hakları saklıdır. Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. 🍂06.12.2020 kitap bu tarihte yazılıp tarafımca kaldırılmıştır, şimdi tekrardan yayınlanmaktadır.

YETİŞKİN İÇERİK İÇERMEKTEDİR. RAHATSIZ OLANLAR LÜTFEN OKUMASIN.

*Bu kitap Martı Yayınları aracılığıyla basılmıştır.* 🕷️ Kainat Kızılkaya, ruhu hasta bir babanın elleriyle büyüttüğü bir çocuktu. Ve şimdi, o babanın kendi elleriyle yarattığı en büyük düşmanı. Kainat'ın içinde yıllardır büyüyen güç hırsı, onu geri dönüşü olmayan bir yola sürükler. Bu yolun ilk durağı ise yeraltı dünyasının en tehlikeli örgütlerinden biridir. Örgüte girebilmek için tamamlaması gereken tek bir görev vardır: bir sevkiyat. Ve Kainat, her zaman olduğu gibi kestirme yolu seçer. Plan yapmaz. Manipüle eder. Yalan söylerken gözünü bile kırpmaz. Ama bu defa işler düşündüğü kadar kolay ilerlemeyecektir. Çünkü karşısına Yaman Haris Batıkan çıkar. Kainat, onun ilgisini, zaaflarını ve çevresini kendi lehine kullanarak işi bitirmeyi planlar. Fakat her manipülasyonun bir bedeli vardır. Ve bazen, kimin oyunu başlattığı değil, kimin daha iyi oynadığı belirleyici olur. "Sadece sen Haris'le tanışmaya fazla heveslendin, Kainat."

𝐆𝐞𝐜𝐞, birbirine geçmiş sırlar, ihanetler ve aile miraslarıyla yüzleşen gençlerin karanlık yolculuğunu konu alıyor. Hikâye, dışarıdan elit ve prestijli görünen gizemli bir akademide, 𝑵𝒐𝒙 𝑺𝒆𝒓𝒑𝒆𝒏𝒕𝒊𝒔'te geçiyor. Bu akademi, aslında geçmişten gelen büyük bir sırrı ve ölümcül bir gücü saklamakta. 𝐃𝐞𝐧𝐢𝐳 𝐕𝐞𝐫𝐚 𝐕𝐚𝐬𝐢𝐥𝐞𝐯𝐬𝐤𝐲, görünürde Yıldırım soyadına sahip disiplinli bir asker olsa da, gerçekte akademinin sahibi olan ailenin gizli üç vârisinden biri ve karmaşık, kanla yazılmış bir soyun mirasçısıydı. Damarlarında yalnızca güç değil, büyük bir günahın anahtarı ve nesiller boyu ihanetle hayatta kalmış bir soyun mirası akıyordu. O bir yılandı ve ihanet onun damarlarında dolaşan en eski mirastı. 𝐄𝐦𝐢𝐫 𝐑𝐮𝐬𝐥𝐚𝐧 𝐒𝐨𝐤𝐨𝐥𝐨𝐯, acımasız bir Rus askeriydi. Sakindi, kontrollüydü ve mantığıyla hareket ediyordu. Sokolov soyadı onun omuzlarına ihaneti ve asla unutulmayan bir öfkenin yükünü bırakmıştı. Mavi insana can veren bir renkken Emir Ruslan Sokolov gözlerindeki mavilerde ölümü taşıyordu. Annesinin favori çocuğu değildi belki ama Tanrı'nın favori çocuğu oydu. Deniz'in abisi 𝐓𝐨𝐥𝐠𝐚, kuzeni 𝐄𝐦𝐫𝐞 ve çocukluk arkadaşları 𝐄𝐦𝐢𝐫, 𝐄𝐝𝐚, 𝐃𝐞𝐫𝐢𝐧 ve 𝐃𝐨𝐫𝐮𝐤 yıllardır birlikte büyümüş, birbirlerinden hiç kopmamışlardı. Geçmişleri sadece dostlukla değil; kanla, ihanete uğramış ailelerle ve yıkıcı sırlarla örülüydü. Bir gece yarısı Deniz'in ani bir kararla Emir'i terk edip Rusya'ya gitmesi ve yıllar sonra dönüşüyle birlikte dengeler bozulmuş ve geçmişin karanlık sırları gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Gizlenen ne varsa sürünerek ışığa ulaşacaktı.

Hayata nasıl geleceğimizi, neyin ortasına düşüceğimizi bilemiyorduk. Adımlarımız karanlığa değdiğinde, umut mu yoksa kâbus mu gelecekti? İrâ, Korvurallar'ın ilk ve tek kızıydı. Gözlerini karanlığa açmış ve devamında da hep karanlık görmüştü. Ailesi karanlığın en dibinden geliyordu. İrâ doğdu doğalı hep kısıtlanmış, hep eğitim görmüştü. Zaman geçtikçe duygularını kaybetmiş ve kalpsizleşmişti. Ama İrâ'nın içinde hâlâ bir kıvılcım vardı; öyle gizli, öyle derin ki, ne ailesi ne de eğitimleri onu tamamen söndürebilmişti. O kıvılcım, yalnızca gecenin en sessiz anlarında, yıldızların bile kaybolduğu yerde parlıyordu. Bir gün, o karanlık duvarlar arasında, İrâ beklenmedik bir fısıltı duydu; ne düşmanından ne de dostundan geliyordu bu ses-kendi ruhundan yükselen bir çağrıydı. Ve o çağrı, onu sadece kendi içinde değil, dünyada da yeni bir yolculuğa sürükleyecekti. Ama bu yolculuk, sadece İrâ'nın değil; karanlıkla aydınlığın, sevgiyle nefretin, geçmişle geleceğin de çatışması olacaktı.