Töre Serisi 1 - NARİN'in devam kitabıdır. "Eylül, hadi uyan kızım!" Gözlerimi araladığım an, babannemin yüzü görüş açıma girdi."Nihayet uyandın! Hadi, çabuk kalk. Görücülerin gelecek." Üzerimde ki battaniyeyi fırlatarak hızla doğruldum."Babanne ne görücüsü? Ne diyorsun sen!İstemiyorum ya, istemiyorum!" Babannem sanki ben ardından bağırmıyormuşum gibi gardırobun kapaklarını iki yana açarak elbiselerimi incelemeye başladı. "Babanne, duvara konuşmuyorum! İstemiyorum, ne olur, istemiyorum. Ailemin katilinin gelini olmak istemiyorum!"Islaklığı yeni kurumuş olan yanaklarım,yeniden ıslanmaya başladı. Babannem bana doğru dönerek "Mızmızlanmayı kes artık!"diye tısladı. "Sen Beyhanlı aşireti ağa torunusun. Aşiretin için fedakarlıklar yapman gerek. Baban senin bu halini görse utanırdı; babanen, deden ve tüm aşiretinin hayatını tehlikeye atmak, sana yakışmaz!" Titreyen vücudumu zorlukla yataktan çıkardım. Koşar adımlarla babannemin önünde durduğumda, dizlerimin üzerinde çökerek eteğine kapandım."Babanne, ne olur yapma. İstemiyorum. Ailemin kanını döken ailenin gelini olmak istemiyorum. Katil bir adamın gelini olmak istemiyorum." Çaresiz ve bitap düşmüştüm. Sonbaharda kurumuş ve dalından kopmak üzere olan bir yaprak gibiydim. Hıçkırıklarla ağlarken bir müddet sessizlik oldu. Ardından çenemde sıcak bir avuç hissettim.Babannem yüzümü kaldırarak gözlerimizi birbirine kenetledi. Yüzü ekşimiş, bana tiksinircesine bakıyordu. "Şu kendini düşürdüğün hale bak Eylül, utan kendinden! Sen ağa torunusun.Kalk ayağa!"Kafamı sağa sola salladığımda, kollarımı sıkıca kavrayarak çekiştirdi ve zorlukla ayağa kaldırdı.Eli tekrar çenemi bulduğunda, ağlamam sessiz iç çekişlere dönmüştü. "Birazdan görücülerin gelecek.Edepli davranacaksın. Sen Haznedar aşireti ağası Alparslan Haznedar'ın gelisin!"

Tek bir gece, sadece bir gecede tüm hayatınızın değiştiği oldu mu? Ya da tüm hayallerinizin yıkılıp mutsuzluğa sürüklendiğiniz? Sabah olduğunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğiniz oldu mu? O'nun oldu. Zeynep Hanoğlu. Farklı duygular hissettiğini düşündüğü kuzeni Baran'ın, ŞADOĞLU aşiretinin ağası Ahmet ŞADOĞLU'NUN kızı Berfin'i kaçırması ile hayatı tepetaklak olmuş ve kendini bir düğün hazırlığı içinde bulmuştu. Hem de üç gün içinde olacak bir düğün. *** Hayatı plan ile yaşayan bir ağanın tüm planlarını bozan olay, kız kardeşinin kaçması ve mecbur bırakıldığı evlilik. İçinde ki öfkeyi boşaltacak yer arıyorken tüm öfkesini yanlış kişiye boşaltma kararı almıştı Mirza Ağa. Lâkin zamanın neler getireceği belli değildi.. Yayınlanma tarihi: 07.01.2017 Bitiş tarihi: 07.01.2018 21.02.2018 tarihinde genel kurgu da #7

Gerçek töre hikayelerini merak ediyorsanız okuduğunuza pişman olmicaksınız

Mardin, Taşın dile geldiği masal şehirdi. Acıların yaşadığı, yaşandığı şehirdi. Ya hayata meydan okuyacaksın ya da hayata boyun eğeceksin. "Coğrafya kaderdir" dedikleri çok doğruymuş. Bu topraklarda kaderin daha anne kucağındayken belirleniyordu. Bu topraklar nice kanlar döktü,nice ayrılıklar yaşattı, nice bedeller ödetti ve nice hayatlar son bulmuştu. Bu topraklar da sevmeyi kimse cesaret edemezdi. Ya ölürsün ya da öldürülürsün. Bir insanın kaderi bir saniye de bile değişirmiş. Tıpkı Mahperi ve Azad'ın kaderi gibi. Biri beyaz diğeri siyah. Orta yol yoktu ikisinin de hayat onlara gri bir renk sunmuştu. Hayat bir kere daha Mahperi'nin kaderine gülmemişti. Berdele mahkum olan kız bu sefer öleceğini hissetmişti. Azad, Mardin'in öfkeli ağasıydı. Yürüdüğü sokakta ondan korkan hiç bir insan yoktu. Öfkesini bu sefer koca taşlı duvarlar bile şahit olmuştu. Onların kaderlerini bu topraklar belirlemişti. Ya kan ya da can..

"madem o aşiretten bu eve kız girmesini istemiyorsun ozaman git bacınla Yusuf ağanın torununu öldür" Babasıda en az Serhat kadar bağırmıştı Serhat öfkeyle merdivenlerden çıkarken Babası arkasından seslendi "Yusuf ağayla konuştum yarın akşam nişan takılacak" Serhat odasına girip kapıyı sertçe kapattı. öyle öfkeliydiki kızgın boğa gibi nefes alıp veriyordu. Kimeydi bu öfke? Bu kızgınlık? Babasına mı yoksa onu istemeyen Hazalamı? Serhat alt üst olmuştu. Odada ne varsa paramparça etmişti. kırıp dökmüştü ama yinede sakinleşememişti Kalbine var gücüyle yumruğunu vurup "çıkar onu burdan Allahım bu acıya dayanamıyorum"diye haykırdı... ******** "Hazal Korkmaz" "Serhat Şah" >BEDEL< ↪Zeynep Esinti↩

Kin ve nefretin olduğu kalpte aşk yeşerebilirmiydi? Aşk intikam hırsıysa yanıp tutuşan bir kalpte çiçek açarmıydı? Öfkeden kurak çöller gibi kuruyan Bedirhanın kalbinde aşk yeşerip çiçek açsada intikam hırsı uğruna hayatı mahfedilen İkra herşeyi unutup hayatını mahfeden adama kalbinde yer verebilirmiydi? ****** "İKRA SEYİTOĞLU" "BEDİRHAN KORKMAZ" "MAHKUM GELİN" Başlama tarihi 20.08.2018

Kitabım 18 yaş altına uygun değildir! Deniz istanbulda yaşayan, marjinal bi aile yapısına sahip genç bir asistan doktordur. Hayatına hiç beklemediği anda giren Ali ağa ile tüm dinamikler bozulur. Bildiği yaşam tarzı köklerinden değişebilir...

|Uyarı ! Kitapta kan ,dram , şiddet içeren unsur ve yetişkin içerikler mevcuttur .| El değse dikişsiz yaraya çok acır,sevgilim.Ağır söz bile daha çok kanatır. Aşk Şeriatı'nın kuralıdır bu: Seven sevdiğine kesik bir yürek bırakır . Ben sana ; belimdeki silahı ,dik başımı ve tenimin ardındaki canı da bırakıyorum. Buyur al ! Beylerin bile beyi : Hazerani . Kitabımın herhangi bir yerinin kopyalanması (ç) alınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. (Bu isimde yazılan tek kitaptır.Muhtemel olan tek kalacağıdır .Çünkü isim de şahsıma aittir.Bilindik bir şey değil .Kullanılmasına iznim yoktur.)

Kor olmuş elem dağı bir semer misali sarmıştı bedenlerini... Kalp ağrıtıcı feryatlar dilleri zorluyor, bir türlü dökülmeyen vaveylalar boğaz yakıyordu. Suskunluk en sarsıcı tepkiydi. Ağzı bıçak açmıyor, kederli gözler asla kurumuyordu. Derdi veren Rab dermanını da veriyordu ya işte... Dinlemiyordu gönül. Defterin kara sayfası, ardındaki aydınlığı gölgeliyor, o an içinde boğulacakları kör kuyuları andırıyordu. Fakat her karanlığın bir sabahı vardı. Ve her sabah bambaşka bir yapraktı... Yirmi dört yaşında, yüz yaşında insanın hayatına sığdıramayacağı şeyler yaşamış Ahsen -Karahan- Miroğlu, feleğin en sert sillesini sol yanından yemişti. Yürek burkan hikâyesinin en can alıcı yeri silahından çıkan kurşundu. Gerçeğin aksine, kurşunu sol yanından yiyen Yavuz Arslan Miroğlu'nun çiçek açmamış toprakları buz tutmuş bahtına ve Çiyeşan soyuna inat tekrar tekrar yeşerecekti. Kuru topraklar sevdiğinin ellerinde can bulacak, yıllardır karanlığa gömülmüş mazi kendini aklayıp, pirüpak karşılarına dikilecekti. Bunca yıldır onlarca canı katleden kara yazgı gerçeğe kavuşacak ve hikaye baştan yazılacaktı. Yürek kırgındı, vicdan mahcup. Ruh perişandı, beden bitap. Diller lâl, gözler şair... Kaderin kanlı pençesinde kıvranıyordu iki can... Kirli geçmişin gölgesinde çırpınan iki kan... Ve ortak bir düşman... Belki de tek düşman. Yanlış bilinen doğrunun acı gerçeği... Hüda'nın keskin kılıcı ve aşk denilen bataklığın iki kölesi... Yürekli bir kadın, akıllı bir adamın hikâyesi... *** Kapak tasarımı @ayatutulansizofren 'e aittir. ~~Tüm hakları saklıdır, herhangi bir çalınma, izinsiz kopyalanma durumunda tarafımdan yasal işlem başlatılacaktır. ~~

"Oğlum nereye, yoksa yine mi bizi bırakup gideysun?" Kaya evden çıkmadan önce telaşlı anasına dönerek, "Yok ana, bu sefer karımı almaya gidiyorum. " dedi. Pat diye söylediklerine karşı Asiye Hanım'ın eli dudaklarına giderken, "Uyy! " diye bir nida kaçtı. Kaya'nın dudaklarında hafif bir tebessüm belirdi. "Bu sefer gidiyorum, ama tek dönmiyeceğim." "Karım, Ahu'yu almadan dönmeyeceğim memlekete. " 🥀