Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Biraz önce duyduğum şeyleri sindirebilmem için buna ihtiyacım vardı. Yıllar içinde birçok sırrın açığa çıkmasına şahit olmuştum ama bu kaldırabileceğimin çok fazlasıydı. Tüm dünyam tepetaklak olmuş gibi hissediyordum. Doğru sandığım her şeyin aslında bir yalanlar silsilesi olduğu ortaya çıkmıştı ve yıllardır yaşadığım korkunç olayların asıl sebebi şimdi tüm çıplaklığıyla karşımda duruyordu. Gözlerimi açma cesaretini bulduğumda bir çift gözü beni izlerken buldum. Yapacağım her mimiği, söyleyeceğim her kelimeyi merakla bekliyordu. Bense sadece buradan buharlaşıp uçmak istiyordum. Aniden yerinden doğrulduğunda irkildim. Yanıma yaklaşıp önümde diz çöktü ve elini ceketinin iç cebine götürdü. Çıkardığı şey bir fotoğraftı. Birkaç saniye boyunca fotoğrafı inceledi, ardından bana doğru çevirdi. Fotoğraf, her şeyin kanıtıydı. Şimdi yapılacak tek bir şey vardı, kararımı verdim.

~Kitabın amacı yüzlerinizi güldürmek ve kıymetli dakikalarınızı eğlenceli hale getirmektir. Edebi değer amacı güdülmeden yazılmıştır. Şimdiden teşekkürler... #lise #1 (09.03.2020) #buz #1 (20.06.2020) #ask #1 (?-04.11.2020)

İçimde bir şeylerin yanlış gittiğine dair bir his vardı. Sanki, burada olmamalıydım. Ona güveniyordum, şu anki durumumda güvenmek zorundaydım. Ama o kadar tuhaf davranıyordu ki... Ondan korkmaya başlamıştım. Odanın içinde ellerimi belime koymuş, bir ileri bir geri dolaşıyordum. Daha ne kadar bekleyecektim ? Benim için bir sürpriz hazırladığını söylemişti ancak bir türlü yanıma gelmiyordu. Duvarda asılı olan gri saate baktım. 16:45. Tam on beş dakikadır burada, onu bekliyordum. On dakika daha bekledikten sonra artık dayanamayacak duruma gelmiştim. Başımda o kadar sorun varken bir de burada onun sürprizini bekleyemezdim. Odadan çıkmak için kapıya yöneldiğim sırada kapı aniden açıldı. Kapının duvara sertçe çarpmasından sonra bir süre ses çıkmadı. Ardından karşıma o çıktı. Gördüğüm şey... korkunçtu. Çığlığı bastım.

Başımı dizlerimin üzerine koymuş, ellerimi kulaklarıma bastırmış halde ağlıyordum. Başımı kaldırıp olanlara bakmaya cesaretim yoktu. Hayatımda beni sevmeseler de benim fazlasıyla değer verdiğim iki erkek korkunç bir sebepten dolayı birbirlerini öldürmeye çalışıyorlardı. Benim burada olduğumu unutmuş gibilerdi. Aniden patlayan silah, yerimden sıçramama neden olmuştu. Başımı kaldırmak istemiyordum, kimin vurulduğuna bakmak istemiyordum. Silah sesinden sonra ortalık sessizliğe bürünmüştü. Tüm cesaretimi toplayıp başımı kaldırdığımda elindeki silahla şimdi bana doğru geldiğini gördüm. Onun gibi, beni de öldürecekti. Kaçmaya gücüm yoktu, kaçmak istemiyordum. Gözümü bile kırpmadan ona bakıyordum. Silahın namlusunu yüzüme doğrulttuğunda dahi ona bakmayı bırakmadım. Artık bu oyunun sonuna gelmiştik. Gözlerimi kapattım ve korkusuzca ölümü bekledim...