Genç kızın laciverte kesen öfkesi Tan'ın bakışlarına takılıydı hala. "Sen bana emir veremezsin! "diye tısladı kısık sesi. "Artık büyüdüm! İstediğin gibi horlayacağın, arkadaşlarına alay konusu yapacağın o ufak, baş belası hırçın değilim!" Aniden arkasına döndüğünde saçlarının dokunuşu bir kırbaç gibi savrularak buldu genç adamı. "Biliyorum..." diye mırıldandı Tan. Bütün ruhu, bedeni teniyle hissediyordu bunu, kız kardeşi gibi görmesi gereken kız her gece uykusuz gecelerinin biricik misafiri olmaya başladığından, saçının tek dokunuşu bile kalbi hızlandırmaya başladığından beri biliyordu hem de. Ama geç kalmıştı Tan... Hırçın büyümüştü ve oyuncaklarının yerine kalbini kırıyordu artık.

Bir kitap çevirmeninin hayatı ne kadar tek düze olabilir ki? Emin olun Zeynep'in hayatı herkesten daha fazla sıradandı. Taa ki yeni, bir iş buluna dek . *** Heyecan? Belki biraz var. Tamam çokça heyecanlıyım. Kafamda bir sürü soru vardı. İlk öncelikle beni nereden bulmuşlardı? Şu bir haftadan beri bir şey yaptığımı- iş başvurusunda bulunmak gibi- zannetmiyorum. Öncesinde ise böyle bir yayın evine başvuru yaptığımı hatırlamıyorum. Neyse diyerek düşüncelerimi sonlandırıp sağ ayağımla yayın evine giriyorum.

** TARİHİ KURGU DEĞİL CANLAR. GİRİŞ BÖLÜMÜ 1960'LARDAN BİR KESİT SADECE. BUNUN NEDENİNİ KİTABIN ORTALARINDA GÖRECEKSİNİZ. GİRİŞ BÖLÜMÜ SONRASI 2012 YILINDAN, HİKÂYENİN YAZILDIĞI YILDAN DEVAM EDİYOR.** 18 Şubat 1961 gecesi ayrı düşen aşıkların yüreklerinin en derin, el değmemiş köşesinde yanmaya devam etse de küllenen aşkları, iki nesil sonra tesadüfler bir başka çifti buluşturur. Tarih 2010ları gösterirken mesafelere rağmen tıpkı iki nesil öncesindeki gibi tarifsiz bir aşkla ama bambaşka hayatlarla kesişir iki gencin yolları... Geçmişin gölgesinde birleşen Lena ve Lucas için, tarih tekrar mı edecek yoksa onlar geçmişi ve geleceği her şeye rağmen birbirlerine tutunarak günümüzde yeniden şekillendirmeyi başarabilirler mi?

Aşk bazıları için gece kadar SİYAH ve ASLAN kadar cesur olmak zorundadır. Onlar için, arada kalmaktır aşk, mantığından soyunup çırılçıplak kalmak, bedeninden sıyrılıp sevdiğine ruhunla dokunmaktır. Onlar için AŞK'ın kaderi arafa varmak, cennet ve cehennemin eşiğinde yaşanmaktır..

İnat uğruna evlenilir mi? Çiftimiz Gecem ve Aktan olursa, ikisi de keçiden hallice olursa... Evet, kocaman bir evet hem de... Bakalım bu düşman karı kocayı neler bekliyor. Aralık ayında raflarda olacağı için kaldırılmıştır.

"Leyla öldü. Onun ölümünü kabullen artık. Bunun için kendini cezalandırmayı bırak. Kimse hiçbir şeyde suçlu değildi. Her şey olması gerektiği için oldu. Bunu artık anla. Hem senin bir çocuğun var. Onunda bir anneye ihtiyacı... Yoksa oğlun yakında bir leyleğe anne demeye başlayacak. Evlenmen lazım Kutay. Beni anlıyor musun? Ev-len-me-li-sin." *** Hayat, insanları bazen hazırlıksız yakalar ve hazırlıksız yakalanan insanlar, zırhlarını kuşanamadan karşılarındakilere gerçek halleriyle görünürler... Böyle anlarda, bazen öyle güçlü sevdalar ortaya çıkar ki, Ferhat'ın Şirin'ini, Kerem'in Aslı'sını, Mecnun'un Leyla'sını kıskandıracak aşklara ev sahipliği yapar dünya. Loya ve Kutay... İşte böylesine bir karşılaşmışlığın bir araya getirdiği iki âşık. Oyun olarak başlayan ve sonrasında gerçeğe dönüşen düşler, hisler ve sevgiler... Hem kendilerine hem çevrelerine inanılmaz güzellikte anlar yaşatıp, masal aşklarını kıskandıracak bir mutluluğa ev sahipliği yaparak, sizleri de bu anlara ortak edecekler. Mutluluk ve sevgi adına... Yalın ve hesapsızca yaşanan hayatlara... MicrosoftInternetExplorer4

Tüyap Kitap Fuarı!

Gözlerini açtığında karşı koltuğunda bir adam oturuyordu. Korkuyordu. Ağlamak istiyordu. Yine de cesaretlenerek ancak ürkek bir sesle konuştu. "Kimsin sen ?" Adam kızın sorusunu şaşkınlıkla karşıladı. Kız adamın neden şaşırdığını anlayamamıştı. Sorusunu tekrarladı. "Kimsin sen ? Evimde ne işin var ? Bak hırsızsan tüm param televizyon dolabının alt çekmecesindeki kutuda al ve git yeter ki bana zarar verme lütfen" Adamın şaşkınlığının üzerine şaşkınlık ekleniyordu. Ne olduğunu anlayamamıştı. Niçin böyle konuşuyordu? Niye ağlamaklıydı? Anlam veremiyordu. Oturduğu yerden kalkıp kızın uzandığı koltuğun ayak ucuna oturdu. Kız hemen ayaklarını kendine doğru çekti. Adam derin bir nefes aldı. Elini kızın dizinin üzerine koydu. Kız her ne kadar korksa da dizini geri çekmek iste de yapmadı. Adamın gözlerinde acı vardı. "Derya... ben Poyraz" "Adımı nereden biliyorsun ?" "Poyraz'ım ben. Sevgilin. Hani bir ay önce. Sahilde tanışmışttık."