Gökçe tacize uğradığı gecenin sabahında sevgilisi tarafından ihanetle suçlanacağını tahmin etmemişti. Kendini açıklama hakkı verilmemiş, aç susuz soğukta tek kelime konuşmak için beklediği adam acımasızca onu terk etmişti. Dünyanın merkezine koyduğu adamın onu hemen gözden çıkarması, işten çıkarılması derken içine çekilen kadının tek avuntusu hamile oluşuydu. Bebeğinin varlığından haberinin olması gerektiğini düşündüğü için Cihan'ın olduğu ortama girdiğinde bebeğiyle sınanacağı aklında yoktu. Bir kadının zengin güçlü bir adam karşısındaki kimsesizliğini, çaresizliğini, iftiraya uğradığını kanıtlamak için çabasını okumak isterseniz buyurun... Yüreğime Kan Damlar kitabımdan çok istenen Cihan ve Gökçe'nin hikayesidir. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

yakında RAFLARDA. PAPİLLON YAYIN. ZOR KADINLAR SERİSİ-1 ÜÇ KİTABIN KURGUSUNUN BİRBİRİ İLE İLGİSİ YOKTUR. KARAKTER VE KURGULAR FARKLIDIR. Çınar Çelebi düşündü ;"O bir bahar dalıydı. Gözlerinin yeşili ağaçları kıskandırırdı. O bir bahar dalı. Isıtırken, hasta ederdi. Gencecik, tazecik. Su gibi. Duru, sakin. O bir bahar dalı. Bir ömrün kışında; hiçbir yaz tadamayacağınız tadı vardı pembe dudaklarında. Yeşil gözleri severken, bakır rengi saçları saldırırdı. O bir bahar dalı. Akasya kokan, camdan bir bebek." Mavi Eker düşündü; "Adıyla müsemma. Çınar gibi sağlam. Net. Kesin. Güvenilir. Sığınacak liman. Geniş omuzlarında yılların yorgunluğu ve tecrübesi. Ben ise o omuzların gölgesinde nefesimi verebilirdim." Amerika'dan, İstanbul'a sürgün edilen bir mafya babasının kızı. On sekiz yılına büyük acılar sığdırmış. İstanbul'da yalnızlığıyla baş başa başarılı bir iş adamı. Otuz iki yılını boşa geçirmiş. Çınar, Bir ömrün kışında hiçbir yaz tadamayacağım acıların tadını aldım dudaklarından. Gün be gün zehir içtiğini bilmeyen küçük bir çocuktum ben. Senin benim ulaşamayacağım bir yerde olmanı ne çok isterdim…Ben bir hata ettim, kimse bana dur demedi. Bunun cezasını sensizlikle ödeyecek olmak acı veriyor. Ama dönüp bakıyorum da; sen beni sevmekten çok hırpaladın. Önünde ki sehpanın üzerinde duran kurumuş akasyalardan farkım var mıydı? Sen onları dalından kopardın, bana getirdin ve bırakıp gittin. Onlarda kurudu ve döküldü.Sana içimde büyüttüğüm bağlardan, bahçelerden kalan tek şey o kuru akasyalar. Biliyor musun? Sen kırdığın her dalla kendine bir sığınak yaptığını düşünürken; ben gün be gün eksildim. Kader onları bir araya getirmekle hata mı etti dersiniz? Tüm hakları saklıdır. Hiçbir bölümü kopyalanıp kullanılamaz.