She's a street-smart thief; he's a wealthy member of an elite underground society that hunts criminals. Hunter Giordano was just one of Amber's robbery victims, but unbeknownst to her, he's the man she had promised to marry thirteen years ago, when her parents were still alive. Consumed by guilt, Amber had hoped to never cross paths with him again. Yet, fate has other plans. Amidst the danger surrounding her, Hunter is her only hope for protection. Will she choose to flee from the man who now holds her fate in his hands, or surrender to his punishing arms?

Prologue "Kaya naman kitang pag-aralin sa kursong gusto mo, Anak." "Alam ko naman po iyon Papa pero masgusto ko lang po kasi na subukan ko pong tumayo sa sarili kong mga paa saka sayang po yung nakuha kong Scholarship e at sa Maynila pa po yun hindi po ba kayo masaya na kahit paano may nararating po ang talino ko?" Bumuntong-hininga si Papa. "Nag-iisang Anak ka namin ng Mama mo ngayon alam ko na kung gaano kahirap para kay Dante na pakawalan si Roanne." "Papa naman eh para mag-aaral lang po ako sa Maynila eh saka pwede kong puntahan doon si Roanne." saka ko masuyo kog niyakap ang Papa ko. "Okay. Nineteen ka na at alam kong marami kang pangarap sige pumapayag na ako basta pagdating mo dun tatawagan mo agad kami ng Mama mo ha." "Opo Papa!"

PROLOGUE "BITAWAN NYO AKO!" sigaw ko habang sige ang piglas ko. "ISUSUMBONG KO KAYO KAY PAPA!" pero nagpatuloy lamang ang mga ito sa pagtali sa paa at kamay ko sa ibabaw ng malapad na mesa na may naka-ukit na Bituin. Tanging liwanag mula sa kandila lamang ang nagsilbing ilaw sa loob ng Silid na kinaroroonan namin ni wala itong bintana man lang. Madaming tao pero hindi ko gaanong kita ang mga mukha nila lahat sila nakasuot ng kulay Itim na telang tumatakip sa kabuoan ng katawan nila at mukha. "P-PAKAWALAN NYO NA PO AKO!" muling daing ko. Bumukas ang kaisa isang pinto ng Silid at bumungad sa akin ang Isang pamilyar na anyo kahit pa nakasuot ito ng telang kulay Itim at nakatalukbong din ang mukha alam kong si Papa ang taong yon. Ngumisi ito saka naglakad palapit sa kinahihigaan kong lumang mesa. "Kumusta na ang Prinsesa ko? Dapat maging masaya ka sa ika-labing Walong Kaarawan mo dahil makikilala mo ang Isa sa pinakamakapangyarihang Demonyo na dinadakila namin." Umiling ako. "Papa. Kalagan nyo na po ako. H-hindi--- na po nakakatuwang biro ito!" hagulhol ko. Hindi umimik si Papa, may kinuha ito mula sa tagiliran niya saka nito hinawakan ng mahigpit ang kaliwang kamay ko. "Pasasalamatan mo din ako, Anak. Lage mo lang tatandaan na mahal kita." Napahiyaw ako sa sakit ng paghiwa ng hawak nitong punyal sa palad ko. "Yan. Siya na ang bahala sayo. Sigurado namang dadating siya para sayo, Adela." tumalikod na si Papa saka ako iniwan kasunod nito ang mga tauhan niya. Unti unti na akong namamanhid siguro masyado ng madami ang dugo na umaagos mula sa palad ko. Lumalabo na din ang paningin ko---- ito na ba ang katapusan ko? NOTED: Lahat po nang gawa kong Story ay Orihinal kong Likha kung may pagkakapareha man sa Pangalan, Lugar at Pangyayari ay hindi ko po sinasadya. CREDIT TO THE OWNER OF THE PHOTO 😁

Prologue "Sorry Charlotte... may girlfriend na ako.". nilagpasan ko lamang siya. Wala akong amor sa mga babaeng Sige ang habol sa mga lalake. "M-mahal kita Arthur...gagawin ko ang lahat mahalin mo rin lang ako." Nilingon ko ito. Maganda siya pero malayo siya sa babaeng gusto ko. Hindi siya mukhang kagalang galang. Maganda ang katawan niya at aaminin ko minsan pinagpapantasyahan ko din siya. Bilib ako kay Peter dahil nagagawa niyang sitahin si Charlotte sa kung paano ito manamit kahit anak pa siya ng Boss namin. "I know I'm not perfect...love me please Arthur." humakbang siya palapit sa akin saka ako niyakap ng mahigpit. Marahas kong kinalas ang kamay niya mula sa pagkakayakap sa bewang ko. "Magtira ka naman ng kahit konteng kahihiyan sa katawan mo Charlotte." saka ako tumalikod at naglakad palayo. Author's Note All my works were all fictional none of it exist in Real life. Originally Written by me. credit to the owner of the photo😁

PROLOGUE "Please don't leave me... I'll grow up someday.... Diemoon... please..." she hug me like there's no tomorrow. Her eyes we're wet by her tears damn! Nagsusumamo si Luna. Pero hindi to pwede. Hindi pwedeng magkagusto ako sa isang batang tulad niya. For God sake! She's only Fourteen it's a f*cking 10years gap between us! "I'm sorry Luna... ikakasal na ako..." I saw her face... she was confused... she shook her head and run away... I know what I did was wrong... It's very impossible for us to survive loving each other with our gap....f*ck our age gap! Makakalimutan din ako ni Luna... She deserves to have a guy like her ages... and it's not me "Sorry..." ------------ PAALALA Ito po ay Orihinal kong likha ang pagkakatulad ng mga Pangalan, Lugar at Pangyayari ay hindi ko po sinasadya. Plagiarism is crime Copyright ©️

PROLOGUE "Wag mo naman akong iwanan. Please Julio..." iyak ko habang patuloy sa pag-impake ng mga damit ang Asawa ko. "Pumirma ka na sa Annulment ng Kasal natin diba kaya wala na tayong koneksyon sa isa't isa." marahas na sambit nito sabay tulak sa akin. Hindi naman talaga niya ako minahal. Kinailangan niya lang ako para makuha ang mga mamanahin niya mula sa Lola niya. Ngayong namayapa na si Doña Constansa Wala na akong silbi sa kanya kaya itinapon na lamang niya ako na parang basura. "Sayo na itong Bahay na to bilang kapalit ng pagbibigay aliw mo sa akin gabi gabi." saka ito tuluyang umalis. Ang sakit sakit. Ibinigay ko lahat ng kaya kong ibigay pero nagawa pa din niya akong iwanan. ©️All rights reserve 2023

Prologue " Ginawa ang mga babae para magdusa tayong mga lalake! They are our greatest distractions! Sinisira lang nila tayo! " " Nababaliw ka na ba Zach! " Peter roar...kwenelyuhan niya ako....pero hindi pa ako nababaliw kaya isang malutong na suntok ang isinagot ko sa kanya. Napaatras ito sa lakas ng suntok ko. " Ano ba! Tama na nga kayong dalawa! Isang grupo tayo! Ano bang nangyayari sayo...Zach! " natigilan ako sa tanong na iyon ni Arth...ano nga bang nangyayari sa akin...hindi ko din alam...basta ang alam ko lang galit ako sa mundo! " Limang taon na...Zach! Kalimutan mo na siya! Inilibing na natin siya di ba? Tayo pa ngang tatlo ang humukay ng libingan niya! Zach! Wala na si Reila! Matagal na siyang patay! Pero ikaw buhay ka pa....wag mong sayangin ang buhay mo! " galit na sermon ni Peter. " Peter pare...tama na...ano ba intindihin mo si Zach." Malumanay na paliwanag ni Arth. Tinitigan ako ng masama ni Peter.. " Kahit kelan hindi ko kukonsentihin ang pagiging adik mo Zach...sinisira mo ang buhay mo para sa taong limang taon ng patay! "

"Akala ko magiging maayos tayo pagbalik ko." mahinang sambit ko habang nasa loob ng Confession Room. "Bakit, Abel?" Isang mahabang buntong hininga lamang ang isinagot nito sa mga sinabi. "Hindi ko akalaing Diyos pa pala ang magiging kaagaw ko sayo!" hindi ko na naiwasan pa ang pagtulo ng mga luha ko. "Ang sama ng loob ko sa mga nangyari bakit? gusto kong malaman kung bakit!" "Kaawaan ka ng Diyos Anak---." Marahas kong pinahid ang mga luha ko saka ako tumayo. "Hindi mo ako Anak, Abel!" saka ako nagmamadaling lumabas ng Confession Room. Ang sakit-sakit hindi ko akalaing magiging ganito kami ni Abel pagkatapos ng Apat na taon! ------------------------------ Ang pagkakapareha ng mga Pangalan, Lugar at Pangyayari at hindi ko po sinasadya. Ito po ay Orihinal kong likha 😁

START NA PO ANG PRE-ORDER MAY.01-AUG.30,2025 Visit Destiny Pen Publishing Facebook Page and click the link to order😊. Bili na po kayo🙏🙏🙏 Maraming salamat po❤️❤️❤️ ---------- Between two different World a perfect love collide. She wish for it and he granted it. Will there love and affection can lead them through eternity or it will break them into pieces. How much can you sacrifice for the one you love most...can you give up your life? or just walk away and never return again. ------------------------------- The content of the story is all fictional none of them exist in real life. If there's some similarities like names and places or even events it is not intentionally written here by the Author and it's me. All the Character were fictional. And originally written by me chan zee😁😁😁 There will be some typographical errors and grammatical errors a head....feel free to drop you comments. Thank you in advance Readers! Readers are the success of every Writers. Without Readers there's no us 😁😁😁 credit to the owner of the photo 😁

Prologue "Hindi ba ikaw yung bantog na Anak ng pokp*k na nabuntis ng dating Anak ng Barangay Captain natin dito kaso iniwan ka lang kasi nga basura ka lang!" Hindi ko sila pinansin sa halip ay binuhay ko na lamang ang makina ng motor ko ang kaso talagang hindi sila tumigil. "Hoy! Putok sa buho! Ang kapal ng mukha mong pumasok dito sa School namin hoy bawal dito ang mga gaya mong hampas lupa!" Mariin akong pumikit ang sabi ni Papa wag akong pumatol sa kanila dahil College na ako baka daw ma-kick out pa raw ako ang kaso sumusobra na sila. Pinatay ko ang makina ng motor ko saka ko inalis ang helmet ko at bumaling sa kanila. "Anong sabi mo? Bakit ikaw ba ang may-ari ng School?" Pare-pareho silang nawalan ng imik tingin ko hindi rin nila kilala kung sino ang may-ari ng School. "Next time bago kayo pumutak siguraduhin nyong nasa tamang pag-iisip kayo ha hindi ako putok sa buho okay at mukhang alam nyo ang history kung paano ako naging tao diba. Kilala nyo pala ang Angkan ko o di pakikumusta na lang ako sa kanila pakisabing maniningil ako ng sustento nila kapal kasi ng mga mukha nila gaya nyo." Muli kong sinuot ang helmet ko saka ko pinaandar ang motor na regalo pa sa akin ni Papa.