" BU BİR AJAN KİTABIDIR" "intikam! intikam istiyorum..! Benden alınan he şeyi ,yıllardır dağ taş demeden aradığım annemin mezarını!" dedim bağırarak. " Sana neden inanayım? " " Bana inanmana ihtiyacım yok! Onu bana kendi ellerinle getireceksin!" Desteğiniz benim için en büyük motivasyon sizden isteğim yorum ve yıldızlarınızı eksik etmeyin iyi okumalar❤️❤️

Aylarca düşman saflarında bir gölge gibi dolaşan, vatan sevgisi ve sadakatle mücadele eden bir saha ajanı... ta ki deşifre olana kadar. Bir gün gün yüzüne çıkan evlatlık meselesi onu hem duygusal hem de kimlik açısından zorlarken bu duruma alışmaya çalışacak olan Armağan ve ailesinin hikayesi. Başlangıç: 09.04.2025

- Birleşme Serisi Birinci Kitap - "Bazen yaşamak bile cesaretin kendisidir." - Seneca Ajanların kimseye belli etmeden yönettiği dünyada on beş tane ajan örgütü vardır. Buna rağmen sadece dördü, isimlerinin fısıltı halinde halkın dilinde gezebileceği kadar büyüktür. GAÖ, CIA, NSA VE UAÖ. Her şey belli bir düzende işler, her örgüt kendi yetki alanları sınırında çalışır. 1600'lerden beri bu böyle süregelmiştir. Hepsinin düzeni ve işleyişi farklı olsa bile, birlikte çalışırlar. Öncelikleri ise dünyada çıkabilecek global felaketleri önlemektir. En azından bir zamanlar öyleydi. Günümüz dünyasında ise çoğu örgüt kendisi için çalışır. Bu çıkarcılığı yapmayan bir örgüt yıkılıp, yanında yüz kırk sekiz ajan adayını da götürdüğünde işler kızışmaya başlamıştı bile. Bu olay ve yıllardır devam eden çekişmelerden dolayı ortam gerildiğinde gerçekten neler olduğunu anlayan sadece altı kişiydi. Birbirlerinden tamamen farklı ve aynı ölçüde yetenekli altı genç ajan durumun önemini ve altında yatanları kavradığında gösterdiler. Görmezden gelindi. Bağırıp, uyardıklarında dinlenmediler. En sonunda olaya kendileri müdahale etmeye karar verip kaçtıklarında onlar için infaz kararı çıkartıldı. Güney Kutbu'na kadar uzanan bu yolda önlerine çok fazla engel koyuldu. Çok fazla acı çektiler. Yine de döndükleri yer hep birbirleri oldu. Normalde bulamayacakları bir şekilde arkadaşlığı ve aşkı tatsalar bile sürekli kaçtılar. Ama yukarıdan onları izleyen ölümü tamamen unutmuşlardı. *Kapak Tasarım: DenizTaral

Beril AYAZ...Türkiye'nin en büyük gizli servisin de çalışan,bir çok başarıya imza atan ve haksızlığa tahammül edemeyen baş belası bir ajan... Dante DE LUCA ...Eski İtalyan Mafya lideri yaşadığı olaylar sonucu 8 yaşındaki yeğeni için yasadışı işleri geride bırakmış yanlız bir adam... Bir görev...Tatilini yarı da bıraktığı için sinirli,güzel bir ajan...İntikamını almak için Türk Gizli Servisi ile anlaşma yapan eski bir İtalyan Mafyası....ve bu iki inatçı insanın tek ortak noktası olan küçük bir melek... NOT:Aldatma,tecavüz,şiddet,kuma,kötü çocuk vb içerikli hikayelere karşın ortaya çıkan bir kurgu Güçlü bir kadın ve gerçekten seven bir ADAM okumak istiyorsanız hikayeme hoşgeldiniz Yazardan; Aşkta gurur olmaz saçmalığını bırakın ve gurur gibi güzel erdemlere sahip olun. Ayrıca insanlarin emeklerine saygi duyup oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.

"Bana ocüymüş gibi bakmayı kes. İnsanım." Derin bir nefes aldıktan sonra dolunaya baktım. Bu gece beni aydınlatmak ona düşmüştü. "Ayrıca göbeğin sana pek yardımcı olmuyor. O ağaç senden birkaç beden daha küçük." Beklediğim gibi birkaç homurtu duyduğumda ağacın arkasına saklanan genç çocuk kendini açık etti. Titreyen bedenini gördüğümde sıkkın bir nefes bıraktım. "Şu gözlerini çek üzerimden velet."dişlerimi sıkarak söylediklerim onu daha da korkutmuş gibi titremesi arttığında kendimden bir kez daha iğrendim. Üzerimde üniformam ile birçok çocuğun hayalini süslerken başka bir çocuğu benliğimle korkutuyordum. "Korkacak bir şey yok. Bir tanıdık." Kaşlarımla arkamdaki mezarı işaret ettiğimde çocuk kalkan kaşları ile bana sanki bir hayaletmişim gibi bakmaya devam etti. "Ne var ulan?! Babamızın mezarına ziyarete geldik işte! Niye mezardaki benmişimde dirilmişim gibi bakıyorsun?" Sağ elinin işaret parmağı titrek bir şekilde havalanıp arkamdaki açık mezarı işaret ettiğinde "Babanın mezarını mı kazdın yani?"diye sordu. Sanki çok normal bir şeymiş gibi sakince omuzlarımı silktim. "Senin mezarını mı kazmalıydım?" "Hayır tabiki de!"diye cırladığında diğer eliyle hızlıca ağzına kapattı. "Abla Allah'ını kitabını seversen senin akşam akşam başka işin yok muydu ya?!" "Niye lan? Bu akşam müsait değil miydi?"

Adalet, sadakat ve intikam arasında parçalanmış bir kadının, hayatta kalmakla yüzleşmek arasındaki savaşı. Yeşim Karaca, bir zamanlar Türkiye'nin sınır hattında görev yapan seçkin bir timin üyesiydi: Akın Timi. Ancak bir ihanetle timi tuzağa düşürüldü. Arkadaşları birer birer öldürüldü. Hayatta tek kalan kişi, Yeşim oldu. Onu hayatta tutan şey, adaletin gelmesini beklemek değil; onu bizzat getirmekti. Yıllar sonra başka bir isimle döndü. Düşmanın içine sızmak, Akın Timi'ni yok eden ihanet zincirini kırmak ve geçmişin yarım kalan hesabını kapatmak için. Sahte kimlikler, çift taraflı ajanlar, devletten gizlenen görevler ve kişisel hesaplaşmalarla dolu bu hikâyede, Yeşim'in geçmişiyle geleceği çarpışıyor. Kimin düşman, kimin dost olduğunu anlamak için bir çift göz yeterli değil. Bir içgüdü, bir yara ve bazen bir bakış... İhanetin gerçek bedeli ne zaman ödenir? Ve bir kadın, yitirdiği timin hatırasıyla ne kadar ileri gidebilir?

Bir elin beş parmağı... Biri olmasa hepsi eksik, hepsi yarım. Ama eğer bir aradalarsa sırtlanabilirler yükünü tüm dünyanın. Onlar kanlı bir çemberin içinde sürdüyorlar hayatlarını. Etrafta ceset kokusu var, bir de acıyla örülmüş duvarlar... Sıkışıyorlar, sıkıştıkça birbirlerine sığınıyorlar. Yeri geliyor, o duvarlar üzerlerine yıkılıyor. Önce biri çıkıyor enkazın altından, sonra canı pahasına diğerlerine uzatıyor elini. Çünkü bu bir ekibin aileye dönüşme hikâyesi.

Güçlü, mantıklı, savaşçı bir kadın. Mehir, yirmi beş yaşında. Gerçek ailesini hiç ummadığı bir yerde buldu. Üstelik bundan haberi bile yok. Bu dünyada en çok güvendiği kişi aslında öz olmadığını biliyordu. Başkan. Yeni görev emri Özsoy ailesini bir araya getirdi. Mehir ilk kuralı adı gibi biliyordu. Emirler çiğnenmez! Ne olursa olsun yerine getirilir! Yeminine sadık kalacaktı.

Eran on yedi yaşına kadar büyük bir sır saklamıştı. Öyle bir sırdır ki bu; açığa çıkarsa hayatı ellerinden çekip alınacak, bundan sonraki yaşamını bir kobay gibi kliniklerde, üzerinde işkence misali deneyler yapılırken sürdürecekti. Nitekim bir gün sırrı ortaya çıktı ancak olaylar sandığı gibi gelişmedi. Bir salı günü, her şeyin sona erdiğine emin olduğunda görünmez bir kapı açıldı önünde. Tehlike dolu, uğursuz ve sakladığı sırları ile ürkütücü bir kapıydı. Genç adam oradan içeri girdiğinde Orova'nın hakiki yüzünü keşfedecek ve habis bir oyunun içinde bir zerre olduğunu fark edecekti. Orova'da gerçekleşen büyük darbe... O darbeyle başa gelen Venez Bayrak... Kendini tam ortasında bulduğu direniş... Ona güvenmesini söyleyen yabancılar... Sevdikleri... Ailesi... Hiçbirinin göründüğü gibi olmadığını çok sonradan anlamıştı Eran. Madalyonun öteki yüzünü, o ayrıntılara saklanmış büyük oyunu fark ettiğinde gözlerini açmak istemedi. Çünkü maskeler kalktığında tüm çirkin suretler bir ip misali gözlerinin önüne serilmişti.

"Babam, ağabeyime sarılıyor. Elleriyle onun sırtına vuruyor ve birbirlerinden uzaklaştıklarında, gözlerinin gururla parladığını görüyorum. 'Miles, oğlum. Git o okula ve herkese kim olduğunu göster. Şampiyonum benim.' diye haykırıyor. Ağabeyim başını sallıyor ve çantasını sırtlanarak kapıdan çıkıp gidiyor. Babam, gözlerindeki parıltıyla bana bakıyor. 'Sen de böyle olacaksın, benim güzel kızım. Bizi kurtaracak, şampiyonumuz olacaksın.' Ardından mutfağa, annemin yanına yöneliyor. O anda karar veriyorum. Ben de bir savaşçı olacağım. Ailem ve ülkem için savaşacağım. Ülkemi kurtarıp, şampiyon olacağım."