Seneler... Seneler sonra, dünya, nefes almanın bile zarar verdiği geri dönülemez bir felaketle sarsıldı. Ve hiçbir şey aynı kalmadı. Milyonlarca insan öldü, geriye kalanlar ise hayatta kalmak için dünyalarını yeniden kurmak zorunda kaldı. Burada doğmak ve ölmek yasaktı! Kuzeyin en uç noktası, gecenin aylarca hüküm sürdüğü o yer kuruldu. THALRON! Ve insanlar dört sınıfa ayrıldı... Din İnsanları, Asiller, Tüccarlar ve Köksüzler... Fakat yarattıkları dünya onları daha da büyük bir felakete sürükleyecekti. Çünkü duygular yok edilemezdi: Güç, Savaş, Tutku, Aşk, İhanet, İntikam, Fedakarlık ve Kader... Kaderle savaşmak mümkündü ama kazanmak asla. Çünkü kader çoktan kararını vermişti.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Bir nefes alsaydin." "Ona daha zaman var." "Ha?" "Nefes almam için saçinin kokusunu duymam gerekiyor ve ona daha çok var diyorum." ..... "Hayret sen normal konusmayi bilir miydin?" "Ah bir bilsen :)" "Neyi?" "Aslinda beton gibi bir adam oldugumu. Bu hallerimin gahit olabildigi tek kisi oldugunu." .... "Ben normalde hep susan bir adamim biliyor musun? Ama sana öyle degilim. Sen hiç susmadan konusana kadar, benim hep konusmam gerekecek." Annesi ve babası ayrıldıktan sonra , annesiyle gidip . Abisi ve babasını arkasında bırakan Defne, yıllar sonra üniversite öğrencisiyken telefonuna gelen anınim bir mesaj üstüne hayatında dönüşü olmayan , hatırlamasada unuttuğu geçmişi ve hayal kırıklıklarıyla yüzleşeceğini bilmeden mesajı cevap verir. Ve yavaş yavaş düğümler çözülmeye başlar..

'En Güzel Beşiktaş'ın Çocukları Sever : 1' "Özgür Çalhan liked your tweet mi?" dedim dehşet içinde. "Ne demek lan liked?" diyerek bildirimin üzerine tıkladım ve attığım tweetin açılmasını bekledim. Haftalar önce 'Yılmaz Çalhan bay amcacığım siz ve oğlunuz Özgür Çalhan ile beraber basketbol oynayabilir miyiz? Hiç öylesine...' diye tweet atmıştım ve etiket atmamama rağmen Özgür bunu görmüştü. 14.03.21 25.10.21

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

İmparatorluğu yöneten ben çocuklu bir kadına aşık olmuştum. Sevgi ne bilmeyen ben bir güneş ve bir cennet bahçesini kalbim yapmıştım. Ben onları karanlığına ışık yapmıştım. ⚡☀️🌼 "Seni seviyorum Güneş her şeyimle. Karım ol kızını kızım yapayım. Baba olmama izin ver şu karanlık hayatımın içinde bir ışık olmasına bir ailem olmasına izin ver. Nefes almama izin ver gün ışığı. ⚡☀️🌼 Yıllardır başka bir kıza kızım dedim. Hiç hak etmemesine rağmen tüm sevgimi verdim. Şimdi karşımda torunum ile birlikte masum kızım var ve yedi cihan birleşse ben kızımı başkasına bırakmam. ⚡☀️🌼 Aldatıldığı eşinden küçük kızı olan güneş kendine yeni bir hayat kurmak için memletinden İstanbul'a tek başına taşınır ama taşındığı mahalle sandığı gibi sıradan insanların olmadığı bir yer olunca kararını sorgular bu karar onu ya çıkmaza sürükleyecek yada yeni bir ümit olacak. İçeri gelin kendinizi dram mutluluk aşk mafya mahalle gerçek aile ve daha nice konunun içinde bulun. Gerçek aile konuları 6. Bölümde başlayacak arkadaşlar. Buralar kıymetlenecek önden kemerleri bağlayın derim. Kaderini değiştirebilen güçlü kadınlara ve onları çok seven adam gibi adamlara. Bu kitapta yetişkin içerik olacaktır küçük okuyuculara yönelik olmayan sahneler olacaktır. Kitabın çalınması izinsiz paylaşılması durumunda yasal işlemler başlatılacaktır.

O gece yağan yağmur, yer ve göğün yerini değiştirmişti. O geceden sonra bir daha şafak sökmemeli, güneş doğmamalı, sabah olmamalıydı. O gece şafak söktü, güneş doğdu, sabah oldu. Olmamalıydı.