"Sen ne yaptığını sanıyorsun?" Diye sordu, sakin kalmaya çalışarak. Gözlerini yumdu kısa bir süre, sakinleşmek için. "BEN, SEN YAŞA DİYE KOKUNA HASRET KALMIŞKEN; SEN KENDİNİ NASIL TEHLİKEYE ATARSIN?!" Diye bağırdı. Sinirle gözlerimi kırpıştırdım. "Ben yaşayayım diye öyle mi?" Diye sordum, boş gözlerle. "Ya sen beni nasıl bıraktın? Nasıl?" Diye sordum, merakla gözlerine bakarken. "Annem öldü ya benim! Annem!" Dedim, sesim titremişti. "Benim sana ihtiyacım vardı, yaşamaya değil," dedim sertçe. Bakışlarım ifadesizdi, şuan ona olan sinirim, sevgimden daha fazla. Ne zaman terazi terse döner, o zaman ben ona sarılabilirim. Sinirle kollarımı iki yana açtım. "AL! YAŞIYORUM!" Diye bağırdım. Dudaklarımdan alaylı bir kahkaha döküldü. "Tabii buna yaşamak denirse," dedim. Baş parmağımı tam kalbine yasladım. "Korkaksın sen," dedim, hiç acımadan. Onu arkamda bırakıp odadan çıktım. Asıl benim hikâyem şimdi başlıyordu...

Yeni evli bir çift birbirlerinin karşı komşusu olursa? Romantik hikâyelerin çoğu evlilikle biterdi; Duru'nun hikâyesi evlenmesi, temizlik ve düzen takıntısı olan kocasının pasaklılığına dayanamayıp farklı evlerde yaşamayı teklif etmesiyle başladı. Sonrasında ortaya çıkan yalanlarsa hikâyesinin geri dönülemez bir yola sapmasına sebep oldu. ~Eski Adı: Ezber Bozan Evlilik~

Mahallenin yaptığı yardımları ile dilinden düşmeyen, bütün kızların deli divane olup peşinden koştuğu, ağırbaşlı, yardımsever ve bir o kadar da sert bir ağır abisi ile evlendiğinizi düşünün... Murat Karasu. Namı değer "Kara Murat" ile tanışmaya ne dersiniz? Uyarı: Bu kurgu tamamen bana aittir! Cinsellik, şiddet ve bağımsız öğeler içermektedir! Reşit olmayanların okumasını tavsiye etmiyorum.

Bir ölümle başlayan aşk hikayesidir. * * Alya Neva ∞Timur

Omut'un Yedinci İmparatoru hastalanmıştı, sağlığı günden güne kötüye gidiyordu. Geride bıraktığı varisi tahta çıkmalıydı. Ve çıkması için İmparatoriçesine ihtiyacı vardı. İmparatoriçe daha beşikteyken belirlenmişti. Daha el kadar bebekken halkının canı için kurban olmuş, omuzlarına koca bir yük bırakılmıştı. Ama buna rağmen başı hep dik, kendisi korkusuzdu. Göbek adı Cesaret'ti! Ona başka türlüsü de yakışmazdı çünkü o TURAN'ın Kızıydı! "Ben TURAN'ın Kızı! Gururunu halkı için feda etmek zorunda olan Prenses. Baş eğmemeye and içtim, eğmeyeceğim de. Düşmanlarımın ayağıma taktığı bu prangayı boyunlarına tasma edeceğim!" "Bundan yirmi iki yıl önce seni o beşikte gördüğümde, benim olmanı istediğimi düşünmüştüm. Kalbimi, aklımı o gözlerin çalmıştı. Küçük kalbim senle pırpır ettiğinde daha sekiz yaşındaydım. Ve o andan yirmi iki yıl geçmişti. Zaman, dünya, ben, her şey değişmiş bir tek benim hala seni görünce titreyen kalbim ve senin o huysuz bakışların değişmemişti. Sen benim Omut'umsun; doğduğun günden beri. Ve bir Omut gibi beni içine çekiyorsun TURAN'ın Kızı!" *** Kitabın çalındığını görür ya da farkederseniz lütfen bana bildirin! Kitabın bütün hakları bana aittir! Çalınma gibi bir durumda karabasan gibi basarım :) Kitap günümüzden 160 yıl sonrasını anlatmaktadır!

Gerçek ailem. Derinimde yaram var, bence saklayamadım.

{Kitabın şarkısı: Raving George - You're Mine} Önümde sadece karanlık bir sis dumanı duruyordu. Etrafıma bakındım lakin yalnızdım, her zamanki gibi... Birkaç adım ilerledim, ben gittikçe yol uzuyordu sanki. Bir ses işittim, bir kitap aralanmıştı. Tıpkı bir duman bulutu gibi dağıldı karanlık. Ne olup bittiğine anlam veremezken gözüm ileride havalanmış büyük kitaba kaydı. Yutkundum. Kehanet kitabı... "Ben de sizi bekliyordum Lordum. Zamanı geldi. Ay ve Gece buluşacak, o zaman ailenizin ruhu huzur bulacak! Bu ışıltı çok güzeldir adeta bir kristal gibi... Lakin unutmayın o kristal eşsiz ve güzel olduğu kadar keskin de olabilir. Birkaç yıldır süren bu karanlığı o dindirebilir, lordum. Size sevgiyi öğretebilir ve size gerçek bir aile verebilir..." Ben kimden bahsettiğini idrak etmeye çalışırken o devam etti. "Yalnızlığın diniyor, Gece Lordu. Kristal kelebeğin geliyor." Onun seni incitmesine izin verme. Ama... Durduramazsın, o senin kalbinin sahibi olacak. Sen de onun kalbini çal... Bırak da bu karanlığı o aydınlatsın. Senin gecende parlayan bir ay olsun... !Kitap tarafıma aittir. Çalınması veya kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

Kardeşi Mert için gittiği bir barda seçtiği bir adamdan hamile kalmayı planlayan Duru'nun tek amacı doğacak olan bebeğinin kardeşine nefes olmasıdır. Duru amacına ulaşır fakat bilmediği şey ise seçtiği adamın karanlık dünyasıdır.

Takım elbisesinin kravatını bağlamaya çalışan Boran ile göz göze geldim. Kapıyı kapayıp sırtımı kapıya yasladım. Yüzüme bile bakmıyordu. "Yardım edeyim mi?" "Yok ben anneme hallettiririm şimdi." dedi inatla gözlerimin içine bakmayarak. Yanına gittiğimde sonunda gözlerini gözlerime çıkardı. Ellerimi boynuna dolayıp kravatını düzelttim. Gözlerim dolmuştu. Gözlerimin dolu olduğunu gördüğünde sinirle soludu. "Niye ağlıyorsun?" "Ağlamıyorum." dedim gözümden düşen bir damla yaşın akmasına izin vermeden silerken. "Ağlıyosun." "Sanane Boran sanane?" "Banane tabii ben kimim ki?" "Boran." dediğimde gözlerimin tam içine baktı. "Bu gece ölsem üzülmeye hakkın yok! Beni bu hale sen getirdin." dedim sinirle göğüslerinden sertçe itleyerek. Yüzüne bakmadan banyoya girdim ve sinirle kapıyı kapattım. Sırtımı kapıya yasladım ve yere çömeldim. Kapının arkasında Boran'ın soluğunu hissettiğimde onunda benim gibi sırtını kapıya yasladığını anladım. Boran'ın hıçkırığını duyduğumda elimi kalbime götürerek kapıyı acmamak icin kendimle savas vermistim. O gün orada ikimizde birbirimiz icin deli gibi gözyaşı dökmüştük. Bu sefer benim aksime ilk kalkıp giden o olmuştu.

Parmaklarım geniş omuzlarına tutunurken gülümsedim. Hiç böyle hissedeceğimi düşünmemiştim. Gözleri, gözlerimden bir an olsun ayrılmıyordu. Yavaş hareketlerle omuzlarına daireler çizerken, karşımdaki adamda belimi okşamaya başlamıştı. Gök bir kez daha çıldırmış gibi gürlerken, gülümsemeye devam ediyordum. Sonra karşımdaki adam kulağıma eğilip fısıldadı. "Sana, bir gün en büyük korkun ben olurum demiştim." ... Z.K.