Tam sınıftan çıkıcaktım ki gelen sesle dikildim kaldım."sen kal ada yapamadığın son soruya bakalım" OLUR OLUR HOCAM BAKALIM. Dırırııırıırıfırı Canım hocalarıma selam olsun. Hepsini seviyore muahh İnşallah bu kitabı bulmazlar PAUAHWUDL NEYSE Kitabın hakları bana emanettir. Daddy issues içerir. Fikir çalınması durumunda işlem başlatırım. Ben bu kitabı babasından sevgi görmemiş olan herkese ithaf ediyorum çünkü bende onlardan biriyim. (Buruk bir tebessüm.) Hepiniz öpüldünüz[^_^] -İlk başarılarımız- #5 genelkurgu 18.12.2023 #1 hocam 10.01.2024 #7 macera 31.01.2024 #9 aksiyon 07.04.2024 #4 entrika 25.04.24 #1 okul 27.07.24 #1 entrika 18.07.25 #8 klasik 28.09.25 #5 entrika 29.10.25

- Ahh...abim gelicek yapamayız.. Üstümdekileri delice yırtarak çıkardı. - Abini boş ver gece. Bugün gelmeyecek güzelim Erkekliğini boxer'ından çıkarıp kadınlığıma dayadığında iç çekerek inledim. - ııhhm ahh... demir dayanamicam doldur içimi hadi ver onu bana.. Bunu söylememle elini bacağıma atarak araladı. Tam yerleşib sertçe içime girdi. -ahhh demirr

"Madem çok ısrar ettiniz, o zaman artık bey diyebilirim." deyip gülümsedim, bandı yapıştırdıktan sonra yutkundu. "Boşver beyi." deyip dudaklarıma yapışmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Karşılık veremedim çünkü o dakika sanki her şeyi unutmuş gibiydim ve hiçbir şeyi bilmiyor yapamıyordum... Çekileceğini anladığımda elimi ensesine attım ve kendime daha çok bastırmaya başladım, karşılık vermeye başlamıştım... Elimden tutarak ayağa kalktığında bende kalktım, çekilir çekilmez ilk fırsatta konuştum, "Koridorun sonu sağ oda." dememle gülümsedi, tekrar dudaklarıma yapıştı ve beni kucağına alıp hızla odaya götürdü. İçeri girdikten sonra beni yatağa bıraktı ve dudağımı öpmeye devam etti, yavaşça kayarak boynuma gömüldü ve boynumu emmeye başladı. İnlemeye başladığımda duraksadı ve tekrar devam etti, boyun etimi koparmak ister gibi emiyordu, bir yola giriyordum, sonu açık ya da kapalı, ama bir yol başlıyordu benim için...

ARSEN BORA KUYUMCU Kardeşinin ölümüne tanık olan adamın aynı zamanda babasının ölümüne tanık olduğunu bilmeyen adam, onun sevgilisini öldürmeye kalkar. Fakat onun sevgilisinin arkadaşına yavaş yavaş aşık olur. Ona bile zarar vermişken hemde. İşleri tersine çevirmeyi sevmeyen Arsen bu sefer ne yapacak? Satranç tahtası eksilecek mi? Yoksa o satranç tahtasını mı kıracak? İnkar edip hiç bir şey yapmazsa, kaç canı yakar. SEVİL GÜRLEY Hiç tanımadığım, arkadaşıma zarar veren adam bana da zarar vermişti. Sonra da hayata geri döndürmek için çabalamıştı. Oyunlar oynayan, kartlarını aptal bir satrancın altına saklayan adam acımasızdı. Onunla vakit geçirmek ise beni daha da çıkmaza sürüklerken kendi kalbimi seçmek hiç bu kadar zor olmamıştı. Elinde kan olan insanlardan nefret ederdim. Kanlı elleri ile her şeyi meşrulaştırılardı. Sıradan hayatlara mum dikerlerdi. Sonunu gördüm. Sonumuzu gördüm. Yine de durmadım. ... Ah be hocam!? Çifti olan Sevil/Arsen hikayesidir. Bazı olayları o hikayede anlatmayacağım için burada bu ikisini ayrıntılı işleyeceğim. Bağlantısı olsa da okumasanız bile olayları anlarsınız. İsim ve konu bana aittir. (Ç)alınması durumunda işlem başlatırım. Bu kitabı aşka inancı kalmamış olan herkese ithaf ediyorum. Çünkü benimde kalmadı. Takipte kalın. Bu seriyi seveceksiniz. ... Başarılar♟️✨ #2 klasik 18.01.2025

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."

Korkmaz aşiretinin ağası tüm ihtişamı ile yıllardır kan davalı oldukları Yılmaz konağının kapısına dayanmışdı... Belki de Ayaz Yılmaz'ın küçük kardeşi Dicle ile kaçması Mahir'i sevdalısına kavuşturmak için kaderin bir oyunu idi... Ordaydı işte.. 14 yaşında çeşme başında görmüştü onu.. Gördüğü an kalbi öyle bir titremişti ki, işte o gün hiç kimseye yenilmeyen Mahir Korkmaz o 14 yaşlı küçücük kıza yenilmişti. Konağın kapısı gürültüyle açıldı. Halit ağa içeri adımını atar atmaz bağırmaya başladı. "Süleyman ağa! Neredesin? Çıkasın dışarı!" Diye bağırdı. Süleyman ağa konağın terasına çıktı. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Yavaşça aşağı indi ve Halit ağa ile karşı karşıya geldiler. "Ne oluyor Halit ağa? Ne bu tantana?" "Bir de soruyor musun? Senin adam olmayan oğlun kızım Dicleyi kaçırmıştır!" Süleyman ağa duyduklarına inanamadı. Nasıl yapardı oğlu bunu ?! Yıllardır kan davalı olduğu aşiretin kızını nasıl kaçırırdı?! Susup kalmıştı Halit ağa'nın karşısında... "Bu durumda töre ne der bilirsin! Ya ölüm olacak, kan dökülecektir ya da BERDEL olacaktır! Seç şimdi!" Başlama tarihi: 04.09.2023

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

[WATTYS 2022 KAZANANI] Parmağı omzumun üzerindeki belli belirsiz benlere dokundu. Ardından köprücük kemiğime kaydığında dudaklarım, bir nefese muhtaç kalmış gibi titreyerek açıldı. Koyulaşan bakışlarını gördüğümde göğüs kafesimin içindeki kalbim, hızlı bir takla atmıştı. "Ne yapacağım ben seninle?" diye mırıldandığında kısa saçımın tutamlarından birini parmağına dolamıştı. Güçlü eli, belimi sıkıca sarıyordu. Dudakları kulağımın üstüne dokunduğunda titreyen ellerim omuzlarına tutundu. Tüm günahlarım birleşerek bedenimi ve ruhumu ona emanet ettiğinde içimdeki şeytan gülümsedi. Ardından onun dudakları da kıvrıldı ve çenemi kavrayıp ona bakmamı sağladı. Bakışlarımız buluştuğunda; cehennemin tüm ateşleri ikimiz için yandı ve dudaklarından adıma işlenen zehir döküldü. "Vera." (TAMAMLANDI.) [14.03.2020 | 14.07.2021]

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.