Bazı yaralar görünmez... Bazı insanlar da sessizce iyileştirir. Akça, dünyaya güvenini kaybetmiş bir kız. Kartal ise geçmişin gölgesinde sertleşmiş bir adam. İkisinin yolu bir yol ortasında kesişti; o yol onların başlangıcı oldu.. ••• "Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için kendimi zor tuttum. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

Kitabı tamamen düzenlemeye aldım. İlk on bölüm kısa olduğu için uzatıyorum, yazım ve mantık hatalarını da düzeltiyorum. Düzenleme süreci bittiğinde bölümleri yenilenmiş hâliyle paylaşacağım. Kitapların arasında kaybolmak, Firuze için bir kaçıştı. Düzenli raflar, sararmış sayfalar ve eski ciltlerin kokusu... Hepsi dış dünyanın gürültüsünü susturuyordu. Sessizlik alışkanlıktı onun için. Güvenli, tanıdık, kimsenin karışmadığı bir dünya. Ta ki, bir mesaj yanlış kişiye gidene kadar. Ve o kişi, kitapların aksine sessiz değildi. Tahir'in hayatı; gece kadar karanlık, kuralsız ve tehlikeyle örülmüştü. Bir kitap listesiyle başlayan bu tesadüf tanışma, ikisinin de kaderini yavaş yavaş silmeye başladı. Tozlu sayfalar açıldıkça, geçmişin karanlığı satır aralarına sızacaktı. 060625 🕯️

Mira, babasının kumar borçlarının üzerine kalmasıyla, babası evden gitmeden önce bıraktığı numaraya yazar. Ancak bu numara babasına değil, herkesin korktuğu ve namını duyduğu yeraltı mafyasının numarası çıkar.

Elzem, henüz on dört yaşında, asker olan babasının büyük bir yanlış anlama sonucu kendi yengesini terörist sanarak öldürdüğüne şahit oldu. Yengesine delicesine bağlı olan amcası, bu olaydan sonra hem abisine hem de onun ailesine düşman kesildi. Ve onları birer birer ortadan kaldırdı. Sadece Elzem hayatta kaldı. Kaçtı. Saklandı. Onu bulan yabancı bir adam, evlatlık alarak adını değiştirdi ve Londra'ya gönderdi. Yıllar geçti... Tehlikenin artık geçip gittiğine inanan Elzem, tam on yıl sonra geri döndü. Fakat bu kez tanımadığı biriyle karşılaştı: Kutay Ufuk. Üvey abisi. Ve bir sır daha: Amcası hâlâ yaşıyor... Ve hâlâ onun peşinde. Bu kez Elzem kurtulabilecek mi? Ama asıl soru şu: Elzem gerçekten Kutay'ı tanımıyor mu? Ve... Kutay aslında kimdi? *** Bazı anılar yıllarca susar... Ta ki doğru kişi karşına çıkana kadar. "Hatırlıyorum Kutay, müzik kutusunu bana veren çocuk sendin..."

" BU BİR AJAN KİTABIDIR" "intikam! intikam istiyorum..! Benden alınan he şeyi ,yıllardır dağ taş demeden aradığım annemin mezarını!" dedim bağırarak. " Sana neden inanayım? " " Bana inanmana ihtiyacım yok! Onu bana kendi ellerinle getireceksin!" Desteğiniz benim için en büyük motivasyon sizden isteğim yorum ve yıldızlarınızı eksik etmeyin iyi okumalar❤️❤️

Özgür olmak isteyen bir kadın ve onun özgürlüğü olmak isteyen bir adamın hikayesidir. ~ Alıntı: "Sen bana ne yaptın?" dedi Arhan ağa kalbini tutarak. "Saçının teli incinse burayı yakacak gücü buluyorum ama o teli gördüğümde ayağa kalkacak gücü bulamıyorum. Sen bana ne yaptın?" dediğinde yutkundum. Zaten ağır bir günden sonra bu olanlar hiç kaldırabilecegim şeyler değildi. "Tamam yeterli." dedim elimle onu durdurarak. "Bak ben senin sevebileceğin biri değilim. Ben özgür olmayı seven biriyim sense tamamen bir kapansın. Özgürlüğüme kapan olan birini istemiyorum." dediğimde o dik duruşunu geri kazandı. "O zaman bende özgürlük kapanı olurum. Benim içimde olursan özgür olursun." dediğinde yutkundum. Onun içinde özgür olmayı düşüncesi irkilmeme neden oldu. ••• İçinde küfür gibi rahatsız edici kelimeler içermektedir. Öylesine yazılmış özensiz bir kurgu değildir. Başka kitap-yazar ve karakterlerinden bahsedilmesi durumunda bunu yapan hesaplar engellenecektir. Yazar şahsına veya diğer okurları kitap'a ve yazara karşı kışkırtarak ithamlarda bulunan tüm kullanıcılar engellenecek ileri gidilmesi durumunda gerekli yerlere bildirilecektir. Daha önce böyle şeyler yaşamadım ama uyarı yapmakta fayda var. Kurgunun ismi dahil konusu da wattpad veya diğer platformlarda bulunmamaktadır. Benzeri büyük bir ihtimalle kopyadır. Çalmayın. 07.02.2025 Tarihinde yayınlanmıştır.

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Mavi Atabey... Güçlü, gözü kara ve inatçı. Abisinin kanı yerdeyken kimseye merhamet etmeyen, sevdiği adamı bile ardında bırakmaktan çekinmeyen bir kadın. "-Merhamet eden de edilen de ihanet edendir." O, sadece intikam almaya yemin etmedi. Aynı zamanda bir askerdi. Mesleğini, yeminini, timini kalbine mühürlemişti. Ama hayat her zaman bir seçim yaptırır. Mavi de bir gün o seçimi yaptı: Görevinden, aşkından ve hatta kendinden vazgeçerek. "-Herkes haklı olabilir. Ama kimse aynı anda masum kalamaz." Ve Kıraç... Soğukkanlı bir tim komutanı. Liderliği kanında taşıyan, asla yenilmeyen biri. Onun savaşı sadece dışarıdaki düşmanla değil, içindeki yarayla da. Çünkü en çok güvendiği kadın, bir gün onu sırtından vurdu. Mavi'nin yokluğu, en sessiz düşman gibi çöktü üzerine. "-Ben onun için gittim, Kıraç." "-Ama ben bizim için kaldım, Mavi." Şimdi onlar aynı toprakta, ama iki farklı taraftalar. Her mermi, geçmişlerini biraz daha kanatırken... Her karşılaşma, birbirlerine duydukları nefretin ardında hâlâ bir kıvılcımın yandığını hatırlatıyor. "-Ben Esrigün. Ölümün gölgesi değil, ta kendisiyim." Ama bu hikâyede sadece aşk ya da intikam yok. Örgütler, sırlar, ihanete karışmış yeminler ve uğruna can verilecek bir vatan var. Esrigün, sadece bir aşk hikâyesi değil. Bu, aşkın da intikamın da savaş meydanında sınandığı bir hesaplaşma. ‼️Tüm haklar yazara aittir kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır!!‼️