Gerçek aile/ ilk aşk hikayesi Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir. Çok fazla klişe olmayan gerçek aile ve aşk hikayesi arıyorsan doğru yerdesin. İnsan hiç konuşmadığı birini özler miydi? İnsan adından başka birşey bilmediği birinin konuşmasını özler miydi? İnsan birinin kokusunu bilmemesine rağmen kokusunu özler miydi? İnsan sarılmadığı birine sarılmanın özlemini yaşar mıydı? Not: argo kelimeler, cinselik içeren durumlar mevcuttur.

Yanlız bir adam düşünün. İşkolik, kaba, sert, iri yarı. Öyle ki insanlar onun gözlerine bakmaya korkarken bir anda hayatına giren minicik bir bedenin bu adamı bir kediye dönüştüreceğini kim bilebirdi ki? ○○○○○○○○○○○○○○○ Kucağındaki minik kızına baktı içine dolan sevgiyle. "Babasının güneşi, güzeli. İyiki geldin babam. İyki girdin hayatıma. Mis kokulum.." ○○○○○○○○○○○○○○○

"Hiç mi görmüyorsun ya, hiç mi anlamıyorsun beni Elfida?" diye bağırdı sinirle. Kaşlarım bilinmezlikle çatıldı. Neyi anlamıyordum? Yüz ifadem iyice çıldırmasına sebebiyet verirken yüksek sesi tonunu hiç kaybetmeden devam etti. Elleri gergince dağınık duran saçlarını bulmuş, iyice dağıtmıştı. Çıldırmış gibiydi... "Sana bakarken gözbebeklerimin dahi titrediğini, elimin ayağıma dolaştığını, kalbimin yerini terk etmek istiyormuşçasına çarpmasını,..." Şok olmuş gözlerim yüzünü izlerken iki yanına düşürdüğü elleriyle güçsüzce mırıldandı bu sefer. "Şu boktan hayatımda sadece seninleyken mutlu olabildiğimi hiç mi anlamıyorsun be kızım? " ⏳⏳ Bebek karıştırılma klasiği değil ama gerçek aile klasiği. Beğenmeniz dileğiyle iyi okumalar.♡♡ (KİTABIM REKLAM PANOSU DEĞİL, İNATLA YAZANLARI İNATLA SİLECEĞİM. LÜTFEN BİRAZ SAYGI!!) Kitaplarım şahsıma aittir, çalınması durumunda gerekli yerlere müracaat edilecektir... *170323* 🥇 #gizem 1 #yetimhane 1 #kolej 1 #elfida 1 #voleybol 1 #güzel 1 #aile 1 #gerçekaile 1 #kırık 1 #gerçekler 1 #serçe 1 #evlatlık 1 #mavi 1 #baba 1 #spiritüel 1 #klasikler 1 #genelkurgu 2 #kurguolmayan 2 #abi 3 #gençkızedebiyatı 4

Abi kurgusu. Bir gitsem de kurtulsam. Duracaksam da bir sen durdursan. -Tamamlandı-

Ailesini sadece bir gün gördükten sonra bir trafik kazasında kaybeden olanların öncesinde aile tarafından beş yaşında yetimhane verilen küçük kız Dilrüba. Kimsesiz olarak büyümek zorunda kalır. Peki ya herşey birer yalansa? Ufak bir sarsıntı bütün hayatını elinden almış olabilir mi? ✓ Unutulmuş Bağlar Başlama tarihi : 01/05/25

"Üzgünüm... 1 kelime 7 harf ama verdiği acı... Kelimelere , harflere sığamayacak bir acı... Siz beni bu kelime ile terkettiniz... Ben de bu satırlarla... Ölmüşüm ben... Diyorlar ya insan kalbi durduğunda değil unutulduğunda ölür diye. İşte ben dün kan ter içinde eve döndüğümde sizi gülerek sohbet ederken gördüğümde öldüğümü öğrendim... Gidiyorum ben... Masanın üstüne sizin olan her şeyi bıraktım. Kart , telefon... Üçüzler... Zar zor biriktirdiğimiz para da orada. Canınız sıkarlar , onların parasını kullanmak istemezsiniz alın kullanın bu parayı. Siz hep üçüzdünüz üçüz kalın , hiç ayrılmayın... Bana yaptığınızı da birbirinize yapmayın! Unutmayın siz birbiriniz için varsınız! Bir kalp paramparça olduğunda tamir olmuyor ne yazık ki... Hoşçakalın hepiniz. Bu mektubu ben gittikten belki günler , belki haftalar sonra okuyorsunuz. Farkedeceğinizden bile şüpheliyim. Gerçi umursayıp mektubu okudunuz mu onu da bilmiyorum ama eğer okuduysanız şunu bilin ki hiçbirinizden nefret etmiyorum. Rahatça yaşayıp gitmeye devam edebilirsiniz. Ben Ada... Sadece Ada... Ben hiçbir yere ait olamayan , hiçbir yere sığdırılamayan , duyguları olmayan , dilsiz Ada , mutluluklar dilerim..." TAMAMLANDI✔️ ✨Bu Dördüzlerin değil Üçüzlerin hikayesiydi ve ben bu hikayenin sonunda herkes mutlu olduktan sonra kenara atılacak karakteriydim. Peki ben bu acı kaderimi kabullenecek miydim? Hikayenin sonunda tek acı çeken ben mi olacaktım yoksa tek mutlu olanı mı?✨ •Buna benzer aile hikayeleri okumak isterseniz profilimden Berceste ve Rüzgâra Karışan Ruh'u okuyabilirsiniz.•

Bazen kurduğun hayallerden de zarar gelir. Unutma. Öz ailesine yıllar sonra kavuşan genç bir kızın hikayesi. Yıllarca bir çok acıdan muzdarip olan Sancak ailesinin öz kızlarını bulmasıyla bir araya gelen bir aile... Kızlarının bir anda yaşadığı haberini alan Sancak ailesi her yerde genç kızı ararlar. Düşse de kalkmasını bilen, kızı için pes etmeyen bir baba... Sırtına saplanan her bir bıçağa rağmen kızını kolları arasına aldığında bütün acılarının keskinliği bir anda yok olur. Peki mevzu sadece burada mı bitiyor? Hayatını sır perdeleriyle devam ettiren, herkes tarafından terk edilmiş bu genç kız hayat ile savaşına daha doğduğu gün başlar. Acılarla geçen 18 yılın ardından gerçek ailesine kavuşan kızın içine çekildiği hayat ona yeni insanlar kazandırırken, Sancak ailesi gerçek bir aile olabilecek mi? İnsan sevdiğini kendi elleriyle ateşe atabilirdi. Yanabilirdi. Ateşine sevdiğini de dahil edebilirdi. Yakabilirdi. Ateşi başkalarına sıçrayabilirdi. Hayat işte, bir kişiden kaç kişi gider ki? O ateşte Eylül ile birlikte yanmaya hazır mısınız? Sadece Eylül ile yanmayacaksınız. Müphem; açık seçik olmayan, belirsiz. Eylül Vera Sancak.

Sımsıcak yüreğinde filizlendim. 08.11.24 . Berceste, şimdi yeni versiyonuyla sizlerle. Keyifli okumalar <3

Babası onu terk ettiğinde küçük bir kız çocuğuydu. Annesi öldüğündeyse henüz büyüyememişti. Ona arkadaşlık etmek için yanında bir tek dedesi vardı, o da sevgi konusunda eli çok sıkı bir adamdı. O zor da olsa kendi kendini büyüttü; sonra pahalı ayakkabılı bir adamın ayak ucuna düştü. - @askilav

"Tanıdın mı beni?" Daha fazla tahammül edememiştim bu sessizliğe. Elalarına çıkardım harelerimi. O an gözlerinde gördüğüm ifadeyle irkildim. Kararan gözlerinde en net gördüğüm duygu nefretti. Bana nefretle bakıyordu. Uzunca bir süre çıkamadım o bakışların etkisinden. "Git buradan!" Ne? Şaşkınlıkla bakıyordum yüzüne. Yıllar sonra bana söylediği ilk şey bu muydu? Öfkeyle bir adım attı bana. "Git buradan dedim sana, git!" Sarsakça bir adım attım geriye. İrice açılmış gözlerimle bakıyordum öfkeyle çevrili elalarına. Git diyordu bana. Tanımıştı beni. Gözlerindeki saf öfkeye şahit olmak soluğumu kesti. Nemli gözlerimle baktım ona. Buraya gelmeden önce günlerce yaşatmıştım kendime ilk karşılaştığımız anı. Hepsinde öfkeliydim, kırgındım. Ben hesap soruyordum, o başı önünde dinliyordu beni. Böyle bir karşılama aklımın ucundan dahi geçmemişti. Kendimi ikna etmeye çalışmıştım gecelerce beni bırakmaya mecbur kaldığına. Belki çok fakirdi, bakamadı bana. Çaresizdi. Kocasından dayak diyordu belki. Ama bunu tahmin etmemiştim. Gözlerinde görmek istediğim duygu pişmanlıktı, özlemdi, korkuydu. Bunu beklemiyordum. Hak etmemiştim. Bana nefretle bakmamalıydı.